۲پطرس 2 - کتاب مقدس به زبان بندری

نِبیُن و معلّمون دوروغکایی

¹ ولی میون کوم یهود، نِبیُنِ دوروغکایی هم هَستَرِن، همطو که میون شما هم معلّمون دوروغکایی اَتان، که زَفتکایی تعلیموی غلطی که هلاک اَکُنت، اَتارِن، و حتی اربابیُ که اُشُ ئو ایخِری حاشا اَکُنِن، و ایطوکا هلاکت سریعی ئو وا سرخو اَتارِن.

² خیلیُ دُمباله‌رُو هوس بازی اُشُ اَبِن و وا خاطر اُشُ به راه حکیکت کفر اَگِن.

³ اُشُ اَ رو طمع خو، وا گَپُن گول زنک شمائو چَپو اَکُنِن. محکومیت اُشُ که اَ پِشتِرُن مَعیَن بودِن، بیکار نَنِشتِن و هلاکت اُشُ نخوافتِن!

⁴ چونکه اگه خدا، وختی فرشته‌ئُون گناه شُکِه بهشُ رحم اینَکِه، بلکه اُشُ رو توو سیاچال جَهَندم ایکَردی و اُشُ ئو به زنجیلوی تُریکی و ظلُمات ایسپارد، تا به روز محاکمه نگه بَشِن،

⁵ و اگه اُ به دنیای کِدیم رحم اینَکِه، بلکه وختی که به دنیای بی‌دینُ توفُن ایفِرِستا، فَکَه نوحُ که کاصِد صالحی بو، وا هفت نُفر دگه حفظ ایکه؛

⁶ و اگه وا خاکستر کِردِن شهروی سُدوم و عَمورَه اُشُ ئو به نابودی محکوم ایکه و اُشُ ئو درس عبرتی ایکه به عاکِبت بی‌دینی،

⁷ و اگه لوطِ صالحُ، که اَ هوس بازیوی اُ آدموی شریر خیلی پریشون بودَه، آزاد ایکه

⁸ به چه که اُ مَرد صالح هر رو میون اُشُ زندگی شَکِه، و جُنِ صالحش رفتاروی گناه آلودِ اُشُ ئو که شَدی و شَشنُت عذاب شَکشی،

⁹ پَ خداوند اَدونه که چطو آدموی دیندار، اَ امتحانُ خلاص بُکنت و به آدمویی که صالح نَهَن تا روز داوری زیر مجازات نگه بُکنت،

¹⁰ مخصوصنَم اُشُویی که، به خوشُ توو شهوتِ هوا هوسوی نجس کننده ول اَکُنِن و اقتدارُ کوچِک اَکُنِن. ایشُ ایکَک گستاخ و خود‌سَرَن، که وختی به موجودات پُر جلال آسَمُنی کفر اَگَن، ناتِرسَن؛

¹¹ با ایکه حتی فرشته‌ئُون که، زورشُ و کُدرَتشُ خیلی بِشتِرِن در محضر خداوند موکعی که حکمُ وازشُ اعلام اَکُنِن بهشُ توهین ناکُنِن.

¹² ولی ایشُ، مثه حیوُنُوی بی‌شعوری‌اَن، که اَ رو غریزه رفتار اَکُنِن، که وا دنیا هُندَن تا توو تله بِکَن و نابود بُبِن، و دربارهٔ چیزُیی که ازشُ غافلن، کُفر اَگِن، پَ اُشُ توو هلاکتشُ نابود اَبِن،

¹³ و به عوض بدی که شُکِردِن بدی اَگینِن، خاشیشُ عیاشی توو روز روشنِن. اُشُ لکه ئُوی ننگی اَن که وختی وا شما توو مهمونی اَن، اَ حیله ئُوی خوشُ کیف اَکُنِن.

¹⁴ چِهمُنی پُر اَ زنا شُهَه که اَ گناه کِردِن سیر نابِن. اُشُ آدمویی که سُستن توو تله اَکَردُنِن. اُشُ دلُشُ به طمع عادت ایکِردِن. ایی چوکُن نَعلت بودَه!

¹⁵ اُشُ راه راستُ ول شُکِردِن و اَ راه به در بودِن و دُمبال راه بَلعام پُس بعور رفتِن، همو کسی که مُزد ناراستیُ دوست ایشَستَه.

¹⁶ ولی بَلعام وا خاطر خطاش توبیخ بو. یه خر بی زَبُن با صدای آدم گَپ ایزَه و گنوغی اُ پیغُمبَرُ مهار ایکه.

¹⁷ ایی معلّموی دوروغکایی، چشمه ئُوی بی هُووَن و گِراهویی اَن که با توفُن تاک و پراک اَبِن. بِی اُشُ تُریکی و ظلُمات آماده بودِن.

¹⁸ به چه که اُشُ بلند بلند گَپونی اَزَنِن که پُر اَ تکبر و نادونین، و وا هوا و هوسوی هرزۀ جسم، به اُشُویی گول اَزَنِن که تازگیُ اَ چنگ آدموی گمراه در رفتِن.

¹⁹ بهشُ وعدۀ آزادی اَدِن، ولی خوشُ غُلُم فسادَن؛ چون هر چه که حریف آدم بُبو، آدم غُلُم اُ اِبوت.

²⁰ چون اُشُ که به واسطه شناخت خداوندمُ و نجات دهندمُ عیسی مسیح اَ نجاستوی دنیا فرار شُکِردِن، اگه دوبارَه گیر اُشُ بِکَن و شکست بُخارِن، آخِر عاکِبتشُ بدته اَ اَوِّل اِبوت.

²¹ به چه که بهشُ بِهتِه هَستَه که ابداً، راه صالح بودِنُ شُنَشناختَ، تا ایکه بعد اَ شناختِن، اَ اُ حکم مقدّسی که بهشُ سپرده بو، رو بَربِگَردُنِن.

²² هر چه که ایی مَثَل حکیکی اَگِت، وا سرشُ هُندِن که: «سَغ به استفراغ خو بَراَگَردِه»، و «خوک بعد اَ ایکه شوشته بو، به پِل خاردن توو گِل بَراَگَردِه.»