۲قرنتیان 9 - کتاب مقدس به زبان بندری

جمع کِردِن هدیه بِی مسیحیون اورشلیم

¹ حالا نیازی نین دربارۀ ایی خذمت ایمُندارُن به مسیح بهتُ بنویسُم،

² چون اَدونُم که شوک و ذوک تُهَه و بِی هِمی هم پهلو مردم منطکه مقدونیه بهتُ افتخار اَکُنُم. بهشُ اُمگُفتِن که شما اَ پارسال توو منطکه اَخائیه به هدیه دادن آماده هَستِرین. غیرتتُ باعث بودِن که خیلی اَ اُشُ هم ایی کارُ بُکنِن.

³ ولی به ایی کاکائُن اَفِرِستُم تا ثابت بَشِت که افتخار ما به شما دربارۀ ایی مسئله الکی نبودن، تا همطو که به اُشُ اُمگُفتِن آماده بَشین.

⁴ وگرنه، اگه چَن نُفر اَ مردم مقدونیه واکلُم بیان و بُفَهمِن که آماده نهین، ما وا خاطر اُ اطمینُنی که بهتُ مُبودِن چِکَک سرافکنده اِبیم. دگه اَ ایکه شما خوتُ چِکَک سرافکنده اِبین، هیچی ناگَم.

⁵ پَ اُمدی لازمِن که اَ کاکائُن خواهش بُکنُم زودتِه حدتُ بیان و هدیه ئُویی که وعده تُدادَه، جلو جلو آماده بُکنِن. تا ایطوکا ایی هدیه، هدیه ای بَشِت که نه وا زور، بلکه با میل خوتُ تُدادِن.

وا شادی هدیه دادن

⁶ صحبت سر ایین: هَرکَ کم بُکاره، کم هم دِرُو اَکُنت، و هَرکَ پَلَه بُکاره، پَلَه پَلَه هم دِرُو اَکُنت.

⁷ هَرکَ بایه همو کَد هادَه که توو دلش تصمیم ایگِفتِن، نه با بی میلی یا وا زور، چونکه خدا به آدمی که وا شادی هدیه اَدِت دوست ایشَن.

⁸ خدا اِتون هر نعمتیُ بهتُ فَرایُن بُکنت تا همیشه توو همِی چی کفایت کامل تُبَشِت و بِی اَنجُم هر کارِ خُب، فَرایُن تُبَشِت.

⁹ همطو که توو کتاب زبور نوشته بودِن: «وا دَس و دلبازی بَش ایکِردِن، به نیازمندُن ایدادِن، صالحی اُ تا ابد موندگارِن.»

¹⁰ خدا که بذرُ به برزگر و نُنُ بِی خاردِن آماده اَکُنت، بذرتُ بِی کاشت آماده و پَلَه اَکُنت و محصول صالحی شمائو هم زیاد اَکُنت.

¹¹ شما اَ هر لحاظ دارا اِبین تا توو همه چی دَس و دلباز بَشین و ایی دَس و دلبازی اَ طریق ما به شکرگزاری خدا اَرِسِه.

¹² به چه که اَنجُم ایی خذمت، نه تهنا نیازوی ایمُندارُن به مسیحُ رفع اَکُنت، بلکه باعث اِبو که عدۀ زیادی خدائو بی و حد و حساب شُکر بُکنِن.

¹³ زیر امتحان ایی خذمت، مردم وا خاطر اطاعت شما، خدائو حمد ثنا اَکُنِن، همو اطاعتی که اَ اعتراف شما به انجیل مسیح اَتات، و همیطوَم وا خاطر اُ دَس و دلبازین که موکِع کمک کِردِن به اُشُ و به همه تُهَه.

¹⁴ اُشُ وا خاطر فیض خیلی عظیم خدا که بر شمان، بهتُ اشتیاق شُهَه و وازتُ دعا اَکُنِن.

¹⁵ خدائو شُکر وا خاطر اُ هدیه اَش که با هیچ کلمه ای نابو وصفش بُکنی!