۲قرنتیان 7 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹ ای عزیزُن، وا خاطریکه ایی وعده ئُو رو مُهَه، بیِی به خومُ اَ هر نجاست جسم و روح پاک بُکنیم و توو تِرس اَ خدا، مقدّس بودِنُ تَمُم و کمال اَنجُم هادِیم.

خوشالی پولس

² به ما توو دل خو جا هادِین. ما به کسی بدی مُنَکِردِن، کسیُ فاسد مُنَکِردِن، اَ کسی سؤاستفاده مُنَکِردِن.

³ اییُ ناگَم تا محکومتُ بُکنُم. چون پِشتِه بهتُ اُمگو که ایکَک توو دل ما جا تُهَه که حاضریم وا شما وا هم بِمِریم و وا شما وا هم زندگی بُکنیم.

⁴ مه بهتُ خیلی اطمینُن اُمهَه، بهتُ خیلی افتخار اَکُنُم، خیلی دلگرم بودُم. توو همۀ مصیبتُمُ، شاهِن شادیُم.

⁵ چون حتی موکعی که به منطکه مقدونیه هُندِیم، بدنُمُ آرُم و کرار اینَهَه، بلکه اَ هر طَرَه توو مصیبت هَستِریم، با آدموی بیرون جر و دعوا، و اَ درون تِرس مُهَستَه.

⁶ ولی خدایی که بِی دلشکسته ئُون دلگرم اَکُنت، وا هُندِنِ تیتوس به ما دلگرم ایکه،

⁷ و نه فَکَه با هُندِن تیتوس، بلکه همیطوَم وا اُ دلگرمی که تیتوس اَ شما ایگِه. اُ اَ حسرت شما بِی دیدنُم، و ماتَمتُ و غیرتی که به مه تُهَه، بهمُ ایگو، طوری که مه خیلی بِشتِه دلُم خاش بو.

⁸ چون حتی اگه وا نومه اَم غمگینتُ اُمکه، ولی پِشِیمون نَهُم - با ایکه یه خو پِشِیمون هم بودُم. به چه که اَگینُم اُ نومه، غمگینتُ ایکه با ایکه فَکَه یه مدت کمیَ -

⁹ ولی الان دلخاشُم، نه وا خاطریکه غمگین بودِین، بلکه وا ایی خاطر که غمگین بودِنتُ باعث توبه کِردِنتُ بو. چونکه غمی که تُکشی خواست خدا هَستَه، تا اَ طَرَه ما هیچ ضرری بهتُ نرسه.

¹⁰ چون غمی که به خواست خدا بُبوت، ثمری توبه اَن که به نجات اَرِسِت و پِشِیمونی اینین. ولی غم دنیا، ثمری مرگن.

¹¹ به چه که بِگینی ایی غمی که خواست خدا هَستَه چه جدیتی در شما به ثمر ایواردِن، و همیطوَم چه شوک و ذوکی بِی نِشُن دادن پاکی خوتُ، چه خشمی، چه تِرسی، چه حسرتی، چه غیرتی و چه مجازاتی. شما اَ هر لحاظ ثابت تُکِردِن که توو اُ کضیه بی‌تقصیرین.

¹² پَ با ایکه مه ایی نومه ئو بهتُ اُمنوشت، ولی ایی نه وا خاطر اُ کسیَ که بدی ایکه و نه وا خاطر اُ کسیَ که بهش بدی بو، بلکه وا ایی خاطر هَستَه که توو چِهم خدا اُ غیرتی که به ما تُهَستِن به خوتُ نَمایُن بُبوت.

¹³ پَ، بِی هِمی ما دلگرم بودِیم. جدا اَ دلگرمی خومُ، دیدن شادی تیتوس بِشتِه هم به ما شاد ایکه، به چه که روح اُ وا خاطر همه شما تازه بودِن.

¹⁴ چون مه پهلو اُ هر چِکَک که بهتُ افتخار اُمکه، شرمُنده نِبودُم. بلکه همطو که هرچه بهتُ مُگو درست هَستَه، همطوَم افتخارمُ پهلو تیتوس درست در هُندِن.

¹⁵ هروَه که تیتوس اطاعت همه شمائو وا یاد اَتارِه و ایکه چطو وا تِرس و لِرز بِی اُ کبول تُکه، علاکه اَش بهتُ بِشتِه هم اِبو.

¹⁶ اَ ایکه بهتُ اطمینُن کامل اُمهَه، دلخاشُم.