۲قرنتیان 4 - کتاب مقدس به زبان بندری

نور انجیل

¹ پَ، وا خاطریکه اَ رو رحم خدا ایی خذمتُ مُهَه، دلسرد نابیم.

² ولی ما راهوی عیب و زَفتکایی اَ خومُ رد مُکِردِن. ما کبول ناکُنیم که فریبکاری بُکنیم یا کَلُم خدائو دَسکاری بُکنیم، بلکه، با رُک و راست گُفتِن حکیکت، سعی اَکُنیم تا در محضر خدا پهلو وجدان همه تأیید بُبیم.

³ حتی اگه انجیل ما کابِل درک نین، به اُشُویی کابِل درک نین که هلاک اِبودَن.

⁴ خدای ایی دنیا، شِیطُن، ذهنُوی بی‌ایمُنُ ئُو کور ایکِردِن تا نواله اُشُ نورِ خبر خاشی که اَ جلال مسیح اَدِرخشه ئو بیگینَن. همو مسیح که شکل و شمایلِ خدان.

⁵ چونکه ما اُنچه که اعلام اَکُنیم خومُ نهیم، بلکه اعلام اَکُنیم که عیسی مسیح خداوندِن، و ما وا خاطر عیسی نوکروی شماییم.

⁶ وا خاطریکه همو خدا که ایگو: «باشتا نور اَ توو تُریکی بتابه،» توو دلُمُ نور ایتابُندِن تا نورِ شناختِ جلال خدائو که توو رخسار عیسی مسیح اَدِرخشه، به ما هادِه.

گنج توو گَدوک

⁷ ولی ایی گنجُ توو گَدوکُ مُهَه، تا نِشُن هادِه که ایی کُدرَت خیلی عظیم مال خدان نه ما.

⁸ ما اَ هر طَرَه توو مصیبتیم، ولی لُرد نِبودِیم؛ حیرونیم، ولی نا امید نهیم؛

⁹ اذیت و آزار اِبیم ولی ترک نِبودِیم؛ زمین کَفتِیم، ولی نابود نِبودِیم.

¹⁰ همیشه مرگ عیسائو توو بدن خو اَکِشیم، تا زندگی عیسی هم، توو بدنُمُ نَمایُن بُبوت.

¹¹ چون ما که زنده‌ایم، همیشه وا خاطر عیسی دَسِ مرگ داده اِبیم، تا ایطوکا زندگیِ عیسام توو جسم فانیمُ نَمایُن بَشِت.

¹² پَ در ما مرگ کار اَکُنت، ولی در شما زندگی.

¹³ توو کتاب زبور نوشته بودِن که: «ایمُن اُموا، پَ گَپ اُمزَه»، وا خاطریکه ما هم همو روح ایمُنُ مُهَه، ما هم ایمُن مُهَه، پَ ما اَم گَپ اَزِنیم.

¹⁴ به چه که اَدونیم خدا که خداوند عیسائو زنده ایکه، به ما هم وا عیسی زنده اَکُنت، و به ما با شما به محضر خو اَتارِه.

¹⁵ به چه که همه ایی چیزُ وا خاطر شمان، تا همطو که به عده بِشتِه و بِشتِه ای اَ مردم فیض اَرِسِه، اُ شُکرگزاری که بِی جلال خدان هم، بِشتِه بِشتِه بَشِت.

¹⁶ پَ دلسرد نابیم. با ایکه ظاهرِمُ لَوِز اِبودِن، ولی باطنمُ روز به روز تازه تِه اِبو.

¹⁷ چونکه ایی مصیبت کوچِک که زود اَگذَرِه، بِی ما یه جلال ابدی آماده اَکِردِن که با هیچی کابِل مُکایسه نَن.

¹⁸ پَ ما چِهمِمُ به چیزُیی نَن که دیده اَبِن بلکه به چیزُیین که دیده نابِن. به چه که چیزُیی که دیده اَبِن زود گذرن، ولی چیزُیی که دیده نابِن ابدین.