۲قرنتیان 10 - کتاب مقدس به زبان بندری

دفاع پولس اَ خذمتی

¹ مه، پولس، که طِبکِ گُفته بعضیُتُ، وختی رواروتُ اَم تِرسِکو اُم، ولی وختی که ازتُ دورُم پاهار اُمهَه، وا افتادگی و آرُمی مسیح، وا اصرار ازتُ مَوات،

² و التماستُ اَکُنُم که وختی پهلوتُ هُندُم مجبور نَبَشُم وا پاهار، توو رو یه عده آدم ووستُم. یه عده که گَمون اَکُنِن ما با فکر انسانی زندگی اَکُنیم.

³ چون با ایکه ما در جسم زندگی اَکُنیم، ولی با فکروی انسانی ناجنگیم.

⁴ به چه که اسلحه ئُوی جنگ ما جسمانی نَهَن، بلکه اسلحه ئُومُ کُدرَت الهی شُهَه تا به کَلهَه ئُو نابود بُکنِن.

⁵ ما هر بحثیُ و هر عکیده پُر ادعایی که به ضدّ شناخت خدان نابود اَکُنیم و هر فکریُ بِی اطاعت اَ مسیح اسیر اَکُنیم.

⁶ موکعی که اَ مسیح تَمُم و کمال اطاعت بُکنین، ما آماده ایم، که هر نا اطاعتیُ مجازات بُکنیم.

⁷ به اُن چیزی که جلو چِهمُتُن توجه بُکنی. اگه کسی مطمئنِن که مال مسیحِن، بُوال اُ آدم وا یاد بیارِه که همطو که اُ مال مسیحِن ما هم مال مسیحیم.

⁸ چون حتی اگه یه خو بیش اَ حدَم به کُدرَت و اقتدارمُ بُبالُم شرمُنده نابُم. همو کُدرَت و اقتداری که خداوند بِی بنای شما ایدا نه بِی نابودیتُ.

⁹ اُمناوا ایطو وا نظر بیاد که با نومه ئُوم به شما اَتِرسُندم،

¹⁰ چون بعضیُ اَگِن: «نومه ئُوش کِوی و سنگینن، ولی وختی حدمُن، ضعیفِن و گَپ زدنش دو کینی ناارزه.»

¹¹ بُوال ایطو کسی بُفَهمِت وختی که اُجا نهیم اُنچه ئو که توو نومه ئُو خو اَگِیم، موکعی که اُجاییم، اَنجُمش اَدِیم.

¹² ما پاهار ناکُنیم که به خومُ با یه عده اَ آدمویی که اَ خوشُ تعریف اَکُنِن یکی بُکنیم یا به خومُ وا اُشُ مُکایسه بُکنیم. ولی وختی اُشُ به خوشُ وا همدگه اَسنجِن و به خوشُ وا همدگه مُکایسه اَکُنِن، نادونَن.

¹³ ولی ما بیش اَ حد نابالیم، بلکه فَکَه تا حد و حدودی که خدا بهمُ مَعیَن ایکِردِن اَبالیم، اُ حد که حتی تا شمام اَرِسِت.

¹⁴ به چه که ما پا اَ حد خو جلوته نانوسیم، طوریکه انگار بهتُ نرسیدیم. چون ما اَوِّلین کسوئی هَستِریم که انجیل مسیحُ بهتُ مُرَسوند.

¹⁵ ما بیش اَ حد به اُ کاری که بکیه زحمتی شُکِشیدِن نابالیم، بلکه امید مُهَه که همطو که ایمُنِتُ زیاد اِبودِن، حد و حدود خذمت ما هم میونتُ خیلی زیاد بُبوت.

¹⁶ تا بُتونیم انجیلُ توو سرزمینویی که اُ طَرَه شمائَن اعلام بُکنیم. به چه که مُناوا به کاری که هِمی حالام، توو حد و حدود یکی دگه اَنجُم بودِن، بُبالیم.

¹⁷ «بُوال کسی که اَباله، به خداوند بُباله.»

¹⁸ چون اُ که اَ خوش تعریف اَکُنت اُ نَن که کبول اِبو، بلکه اُ کسی کبول اِبو که خداوند تعریفش اَکُنت.