۱پطرس 2 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹ پَ شما هر بدتالی، و هر فریب و دورویی و دیدن کوری، و هر تهمتیُ اَ خوتُ دور بُکنی.

² مثه نوزادُن تازه وا دنیا هُندَه، مشتاق شیر خالص روحانی بَشین تا بوسیله اُ بِی نجات رشد بُکنی،

³ اگه واکعاً مِزَه تُکِردِن که خداوند خُبِن.

سنگ زنده و کوم گُزین بودَه

⁴ همطو که بِی اُ نِزیک اِبین، یعنی به اُ سنگ زنده که آدمُ رد شُکِه ولی توو چِهم خدا گُزین بودَه و کیمتین،

⁵ شما هم خوتُ مثه سنگ ئُوی زنده، به عنوان عمارت روحانی بنا اِبین تا کاهنُنی مقدّس بَشین که به واسطه عیسی مسیح، کُربُنیوی روحانییُ که خدا کبولِش اَکُنت تکدیم بُکنی.

⁶ چون توو کتاب اِشعیای پیغُمبَر هُندِن که: «بیگینی، مه توو کوه صَهیون سنگی اَنوسُم، یه سنگی که سنگ اصلی ساختمُنِن، گُزین بودَه و کیمتین؛ و هَرکَ به اُ ایمُن اَتارِه شرمُنده نابوت.»

⁷ پَ بِی شما که ایمُن تُواردِن حرمتِن؛ ولی بِی اُشُ که ایمُن شُنَواردِن، «همو سنگی که معمارُ رد شُکِه سنگِ اصلی ساختمُن بودِن»

⁸ و همیطوَم، «سنگی که باعث زمین خاردِن بُبو، و یه شَغی که باعث کَفتِن بُبو.» اُشُ زمین اَکِن چون اَ کَلُم خدا اطاعت ناکُنِن، همطو که به ایی کار مَعیَن بودِن.

⁹ ولی شما نسل گُزین بودَه این، کاهنونین که شاهُنه کاهنی اَکُنین؛ شما یه ملت مقدّسین و کُومین که مِلک خود خدایین، تا خصلتوی اعلای خدائو اعلام بُکنین. همو خدایی که شمائو اَ تُریکی به نور عجیب خو دعوت ایکه.

¹⁰ زَمُنی شما یه کوم به حساب تُناهُند، ولی الان کوم خدایین؛ زَمُنی اَ رحمت بی نصیب ئَرین ولی حالا بهتُ رحم بودِن.

¹¹ ای عزیزُن، اَ شما که توو ایی دنیا غریب و بیگانه ایین خواهش اُمهَستِن که اَ هوا و هوسوی جسم که وا ضدّ جُن شما نجنگیدن، دوری بُکنی.

¹² رفتارتُ میون آدموی بی‌ایمُن وا حرمت بَشِت، تا ایطوکا وختی که اُشُ شمائو متهم اَکُنِن که کاروتُ بَدِن، کاروی خُبِتُ بِگینِن و خدائو توو روز دیدنش، حمد و ثنا بُکنِن.

اطاعت اَ صاحب منصبُ

¹³ وا خاطر خداوند، اَ هر صاحب منصبی که میون آدمُ مَعیَن بودِن اطاعت بُکنی، شَوا پادشاه بَشِت که بالاته اَ همه اَن،

¹⁴ یا شَوا فَرمُندارُنی بَشِت، که اَ طَرَه اُ فرستادَه بودَن تا به آدمویی که کاروشُ بَدِن مجازات بُکنِن و اَ آدمویی که کاروشُ خُبِن تعریف تمجید بُکنِن.

¹⁵ به چه که خواست خدا ایین که با خُبی کِردِن، نادونیِ مردم نافهمُ ساکت بُکنی.

¹⁶ مثه آدموی آزاد زندگی بُکنی، ولی آزادیتُ یه سر پوشی به شرارت مَکُنی، بلکه مثه غُلُمُوی خدا زندگی بُکنی.

¹⁷ به همه حرمت بُکنی. کاکائُنُ دوست تُبَشِت. خدا تِرس بَشین. حرمت پادشاهُ نگه بُکنی.

¹⁸ ای غُلُمُن، با احترام تَمُم و کمال اَ اربابُنِ خو اطاعت بُکنی نه فَکَه اَ اُ اربابویی که خُبُ و آرُمَن، بلکه همیطوَم اَ اُشُویی که ظالمَن.

¹⁹ به چه که ایی یه کار پُر اَ فیضِن، که کسی وا خاطری که چِهمی رو خدان، وختی به ناحَک زجر اَکِشِه، ناراحتیُ ئو طاکَت بیارِه.

²⁰ چون اگه وختی یه گناهی اَکُنین و وا خاطری دار اَخارین، طاکَت اَتارین به چه افتخار اَکِردِین؟ ولی اگه وختی كار خُبى اَنجُم اَدِین و وا خاطری زجر اَکِشین، طاکَت اَتارین، ایی توو چِهم خدا یه کار پُر اَ فیضِن.

²¹ به چه که شما به ایی دعوت بودِین، چونکه مسیح هم وا خاطر شما زجر ایکِشی و وازتُ یه نمونه به جا ایناها تا جای پای اُ کَدم بُنوسین.

²² «اُ هیچ گناهی اینَکِه و فریبی توو لُووِش یافت نِبو.»

²³ وختی که بِی اُ دِشمُن شُدا، در عوضش دِشمُن اینَدا، اُغایه که زجر ایکِشی، تهدید اینَکِه، بلکه همچنُن بِی خو به دَس خدایی ایسپارد که عادلانه حکم اَکُنت.

²⁴ مسیح خوش جُورِ گناهوی مائو رو صلیب توو بدن خو ایکِشی تا ما نسبت به گناه بمِریم و نسبت به صالح بودِن زندگی بُکنیم. وا زخم ئُوی اُ شما شفا پیدا تُکِردِن.

²⁵ به چه که شما مثه کَهرُنی هَستِرین که راه خو گُم شُکِردَه، ولی الان پهلو سالار و ناظر جُنُ خو برگشتِین.