۱یوحنا 3 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹ بِگینی بَپ آسَمُنی چه محبت گپی به ما ایکِردِن تا چوکُن خدا صدامُ بِزَنِن! و ما همیطوَم هَستِیم! دنیا به ما ناشناسِه چونکه به اُ اینَشناخت.

² ای عزیزُن، حالا اولادُن خداییم، و ایکه چطو اِبیم هِنوزا نَمایُن نِبودِن. ولی اَدونیم اُغایه که اُ نَمایُن بُبو، مثه اُ اِبیم، چونکه به اُ همطو که هَستِن اَگینیم.

³ هَرکَ ایطو امیدی در اُ ایشَه، به خوش پاک اَکُنت، همطو که اُ پاکِن.

⁴ هَرکَ توو گناه زندگی اَکُنت به ضدّ شریعت هم عمل اَکُنت؛ گناه، عمل کِردِن به ضدّ شریعتِن.

⁵ شما اَدونی که اُ نَمایُن بو تا گناهُنُ بِسِت. و در اُ هیچ گناهی نین.

⁶ کسی که در اُ ساکنِن، به گناه کِردِن ادامه نادِه، هَرکَ به گناه کِردِن ادامه اَدِت، نه به اُ ایدیدِن و نه شِشناختِن.

⁷ ای چوکُن، مَوالی کسی گولتُ بِزَنت. هَرکَ اُنچه که درستِنُ اَنجُم اَدِت، صالحِن، همطو که اُ صالحِن.

⁸ هَرکَ توو گناه زندگی اَکُنت اَ ابلیسِن، چونکه ابلیس اَ همو اَوِّل گناه شَکِردَه. پُس خدا وا ایی خاطر نَمایُن بو تا کاروی ابلیسُ نابود بُکنت.

⁹ کسی که اَ خدا متولد بودِن، توو گناه زندگی ناکُنت، چونکه ذات خدا در اُ اَمونِت؛ و اُ ناتون به گناه کِردِن ادامه هادِه، به چه که اُ آدم اَ خدا متولد بودِن.

¹⁰ ایطوکا معلوم اِبو کئو اولاد خدائَن و کئو اولاد ابلیسَن: هَرکَ اُنچه که درستِنُ اَنجُم نادِه، اَ خدا نَن و همیطوَم هَرکَ به کاکا خو محبت ناکُن.

به همدگه محبت بُکنی

¹¹ چون ایی پیغُمین که اَ اَوِّل تُشنُتِن، که بایه به همدگه محبت بُکنیم.

¹² ما نبایه مثه قائن بَشیم که اَ اُ شریرَ و به کاکا خو ایکُشت. قائن به چه به کاکا خو ایکُشت؟ چون کاروی خوش بد هَستَه و کاروی کاکاش صالح.

¹³ ای کاکائُن، اَ ایکه دنیا اَ شما نفرت ایشَه، تعجب مَکُنی.

¹⁴ ما اَدونیم که اَ مرگ رد بودِیمُ وارد زندگی بودِیم، به چه که کاکائُنُ محبت اَکُنیم. هَرکَ محبت ناکُن، توو مرگ ساکنِن.

¹⁵ هَرکَ اَ کاکا خو نفرت ایشَه، یه کاتلن و شما اَدونین که زندگی ابدی در هیچ کاتلی نامونه.

¹⁶ محبتُ اَ ایی جا اَشنایسم که اُ جُنِ خو در راه ما ایدا، و ما هم بایه جُن خو در راه کاکائُن هادِیم.

¹⁷ ولی اگه کسی مال و مِنال ایی دنیائو ایشَه و بِگینه که کاکاش محتاجن، و هِنوزا دل خو رو اُ آدم بُبَنده، چطو محبت خدا در اُ ساکنِن؟

¹⁸ ای چوکُن، بیِی محبت بُکنیم، نه در حرف و زَبُن، بلکه در رفتار و در حکیکت!

¹⁹ اَ ایی اَفهمیم که اَ حکیکتیم، و دل خو در محضر اُ کایُم اَکُنیم؛

²⁰ به چه که هروَه دلمُ به ما محکوم اَکُنت، خدا اَ دلمُ گَپتِرِن و همه چیُ اَدونه.

²¹ ای عزیزُن، اگه دل ما، به ما محکوم نَکُن، در محضر خدا اطمینُن خاطر مُهَه.

²² و هرچه جُست بُکنیم، اَ اُ اَگیریم، چون حکموی اُئو اَنجُم اَدِیم و کاری که باعث خشنودی اُن، اَکُنیم.

²³ حکم اُ ایین که به نُم پُسِش عیسی مسیح ایمُن بیاریم و به همدگه محبت بُکنیم، همطو که به ما دستور ایدادِن.

²⁴ هَرکَ حکموی اُئو اَنجُم هادِه، اُ در خدا ساکنِن و خدا در اُ. اَ طریق اُ روحی که خدا به ما ایدادِن اَدونیم که اُ در ما ساکنِن.