۱قرنتیان 9 - کتاب مقدس به زبان بندری

پولس، اَ حَک خوش اَگذَرِه

¹ مگه مه آزاد نَهُم؟ مگه مه حَواری نَهُم؟ مگه مه به خداوندمُ عیسی اُمنِدیدِن؟ مگه شما ثمرۀ کار مه در خداوند نِهین؟

² اگه به بکیه یه حَواری نَهُم، دَسِ کم بِی شما که یه حَواری هَستُم؛ به چه که شما اُ مُهر تأییدین که ثابت اَکُنت مه در خداوند یه حَواریُم.

³ مه جلو اُشُ که دربارۀ مه حکم اَکُنِن، ایی دفاعُ اَکُنُم.

⁴ مگه ما ایی حَک مُنی که بُخاریم و بُنوشیم؟

⁵ مگه ما ایی حَک مُنی که مثه بکیه حَواریُن و کاکائُنِ خداوند عیسی و کیفا، یه زن ایمُندار بگیریم، تا واکلمُ بَشِت؟

⁶ یا فَکَه مه و برناباییم که بایه بِی خرجی زندگی خو کار بُکنیم؟

⁷ کِن که با خرجِ خویی سربازی بِرِت؟ کِن که باغ انگوری بُکاره ولی اَ میوه اَش نَخارِت؟ یا کِن که سالاری گَلّه ای بُکن ولی اَ شیر گَلّه نَخارِت؟

⁸ مگه مه ایی گَپُنُ اَ رو فکر آدمیزاد اَگَم؟ مگه شریعت اَم هِمیُ ناگِت؟

⁹ چون توو تورات موسی پیغُمبَر نوشته بودِن که «گائی که خَرمَن اَکُته، لُوی مَبَند.» مگه خدا توو فکر گائونِن؟

¹⁰ مگه اییُ بِی ما ناگِت؟ ایی بِی ما نوشته بودِن، وا خاطریکه کسی که زمینُ شخم اَزَنت، بایه با امید شخم بِزَنت و کسی که خَرمَن اَکُته بایه با امید بُکُته، با امید سهم بُردِن.

¹¹ اگه ما میونتُ بذر روحانی مُکاشتن، یعنی توقع زیادین اگه محصول مادی اَ میونتُ جمع بُکنیم؟

¹² اگه بکیه ایی حَک شُهَن که اَ لحاظ مادی شما کمکشُ بُکنین، مگه ما بِشتِه حَک مُنی؟ ولی ما اَ ایی حَک هیچ سودی مُنَبردِن، بلکه همه چیُ تحمل اَکُنیم تا سر راه انجیل مسیح مانعی نَنوسیم.

¹³ مگه نادونین اُشُ که تو معبد کار اَکُنِن، خوراکُ خو اَ معبد اَگیرِن، و کسونی که توو جایگاه کُربُنی خذمت اَکُنِن، اَ کُربُنیویی که تکدیم اِبوت سهمی اَبَرِن؟

¹⁴ همیطوَم، خداوند حکم ایکه کسونی که انجیلُ اعلام اَکُنِن، بایه روزیشُ اَ انجیل در بیاد.

¹⁵ ولی مه اَ هیچِتا اَ ایی حَکُ استفاده اُمنَکِردِن و ایی چیزُ هم نانویسُم تا ایی کارو هم به مه بُکنین. چون به مه بِهتِرِن که بِمِرُم، تا ایکه کسی بُخواد ایی افتخارُم اَ مه بِگِنت.

¹⁶ به چه که اگه مه انجیلُ اعلام اَکُنُم ایی به مه افتخار اینین، وا خاطریکه ایی وظیفه ایین، که رو دوشُمِن؛ وُی به حال مه اگه انجیلُ اعلام نَکنُم!

¹⁷ چون اگه با میل خوم ایی کار اَنجُم اَدَم، یه اجری اُمهَه؛ ولی اگه به میل خوم نَبَشِت، فَکَه وظیفه ای که بهم محول بودِنُ اَنجُم اَدَم.

¹⁸ پَ اجر مه چِن؟ فَکَه ایکه انجیلُ مجانی اعلام بُکنُم و اَ حَک خو که توو انجیل اُمهَه استفاده نَکنُم.

¹⁹ چون با ایکه اَ همه آزادُم، به خوم غُلُم همه اُمکِردِن تا ایطوکا یه عده بِشتِه ای بِی مسیح وا دَس بیارُم.

²⁰ بِی یهودیُن مثه یه یهودی بودُم، تا یهودیُنُ بِی مسیح وا دَس بیارُم. بِی اُشُویی که اَ شریعت اطاعت اَکُنِن مثه کسی بودُم که اَ شریعت اطاعت اَکُنت، تا اُشُویی که اَ شریعت اطاعت اَکُنِن بِی مسیح وا دَس بیارُم، با ایکه خوم زیر حکم شریعت نَهُم.

²¹ بِی اُشُویی که اَ شریعت اطاعت ناکُنِن مثه کسی بودُم که اَ شریعت اطاعت ناکُن، تا بِی اُشُویی که اَ شریعت اطاعت ناکُنِن بِی مسیح وا دَس بیارُم، با ایکه خوم اَ شریعت خدا در نِتام، بلکه زیر شریعت مسیحُم.

²² بِی ضعیفُ، ضعیف بودُم تا ضعیفُنُ، بِی مسیح وا دَس بیارُم. مه بِی همه، همِی چی بودُم تا به هر طریقی که بودِن به بعضیُ نجات هادَم.

²³ همۀ ایی کارُئو وا خاطر انجیل اَکُنُم، تا توو برکتُش سهمی اُمبَشِت.

²⁴ مگه نادونین که توو میدون مسابکه، همۀ دونده ئُو اَدُوِن، ولی جایزه ئُو فَکَه یه نُفر اَبَرِه؟ پَ شما طوری بُدُوی که جایزه ئُو بُبِرین.

²⁵ هَرکَ که شَوا مسابکه هادِه، توو همِی چی، جلو خوش اَگِنت. اُشُ ایی کار اَکُنِن تا یه تاجیُ که اَ بین اَرِه وا دَس بیارِن؛ ولی ما ایی کار اَکُنیم تا یه تاجیُ که اَ بین نارِه ئو وا دَس بیاریم.

²⁶ پَ مه بی هدف دو نازنوم، مثه یه کسی که به هوا مُشت اَزَنت، الکی مُشت نازنوم؛

²⁷ بلکه به بدن خو تربیت اَکنُم و اُوسارش اَگُنارُم، نَکه یه وَه بعد اَ یاد دادن به بکیه، خوم رد بُبُم.