۱قرنتیان 3 - کتاب مقدس به زبان بندری

جدایی توو کلیسا

¹ ولی ای کاکائُن، مه اُمنتونِست همطو که وا آدموی روحانی گَپ اَزَنُم باهاتُ گَپ بِزَنُم، بلکه باهاتُ طوری گَپ اُمزَه که وا آدموی جسمانی و اُشُویی که توو ایمُنِشُ به مسیح مثه چولنگُئَن گَپ اَزَنُم.

² مه به شما وا شیر سیر اُمکه نه وا خوراک سنگین، به چه که آماده نَهَستِرین و حتی هِمی حالاشم هِنوزا آماده نِهین،

³ چونکه شما هِنو جسمانین. وختی میونتُ دیدن کوری و جر و دعوان، مگه ایی نِشُن نادادِن که شما جسمانین و مثه بکیه آدمُ رفتار اَکُنین؟

⁴ به چه که وختی یکی اَگِت: «مه مال پولس اَم،» و اُ تِی دگه اَگِت «مه مال آپولس اَم،» مگه مثه بکیه آدموی دنیا نِهین؟

⁵ پَ آپولس کِن؟ پولس کِن؟ اُشُ فَکَه نوکرویی اَن که خداوند به هر تِیشُ یه وظیفه‌ای ایدا که شما اَ طریقشُ ایمُن تُوا.

⁶ مه دُنه اُمکاشت و آپولس بهش هُوو ایدا، ولی خدائَه که سوزش ایکه.

⁷ مهم نین که کِ اَکارِه یا کِ هُوو اَدِت، مهم کار خدان که باعث اِبو رشد بُکنت.

⁸ اُ که اَکارِه و اُ که هُوو اَدِت، هر دو تاشُ یکی اَن و هر تِیشُ کَدِ زحمتی که اَکِشِن، مُزد اَگِرِن.

⁹ به چه که ما همکارُوی خداییم. شما زمین خدایین، بنای خدایین.

¹⁰ طِبکِ اُ فیضی که خدا به مه ایدادِن، مه مثه یه بنّای ماهر، یه پِی اُمناها و یه تِی دگه رو اُ پِی، ساختمُن اَسازه. هَرکَ بایه هوشیار بُبوت که چطوکا روش اَسازه.

¹¹ چون هیچکَ ناتون جُلَ اُ پِی که ناهادَه بودِن، پِی دگه ای بُنوسِه، اُ پِی، عیسی مسیحِن.

¹² حالا اگه کسی رو اُ پِی با طِلا یا نُگره یا سنگوی گرون یا دار یا گیا یا کاه ساختمُنی بِسازِت،

¹³ کار هَرکَ رو اِبوت، به چه که اُ ’روز‘، اُ رو نَمایُن اَکُنت، چونکه آتِش به اُ معلوم اَکُنت و آتِش امتحان اَکُنت که هَرکَ چه نوع کاری ایکِردِن.

¹⁴ اگه کاری که یه نُفر رو اُ پِی بنا ایکِردِن باقی بُمونِت، اُ آدم مُزد اَگِنت.

¹⁵ اگه کار یه نُفر بُسوزه، اُ آدم ضرر اَکُنت؛ با ایکه اُ خوش نجات پیدا اَکُنت، ولی مثه کسی اِبو که اَ میون شعله ئُوی آتِش جُنِ سالم در ایبُردِن.

¹⁶ مگه نادونین که شما معبد خدایین و روح خدا در شما ساکنِن؟

¹⁷ اگه کسی معبد خدائو نابود بُکنت، خدا اُ آدمُ نابود اَکُنت؛ به چه که معبد خدا مقدّسِن و شما اُ معبدین.

¹⁸ هیچکَ بِی خو گول نَزَنت. اگه کسی اَ میونتُ گَمون اَکُنت که توو ایی دوره زمونه آدم با حکمتین، باشتا اُ آدم نادون بَشِت، بلکه با حکمت بَشِت.

¹⁹ چون حکمت ایی دنیا اَ نظر خدا نادونین. همطو که توو کتاب ایوب نوشته بودِن: «به آدموی با حکمت گرفتار حیله خوشُ اَکُنت.»

²⁰ و همیطوَم توو کتاب زبور نوشته بودِن: «خداوند اَ فکروی آدموی با حکمت واخبرِنُ، اَدونت که پوچِن.»

²¹ پَ هیچکَ به آدمُ نَباله. چون همه چی مال شمان،

²² چه پولس، چه آپولس، چه کیفا، چه دنیا، چه زندگی، چه مرگ، چه هِمی زَمُن و چه زَمُن آینده، همه و همه مال شمان

²³ و شما مال مسیحین و مسیح مال خدان.