۱قرنتیان 2 - کتاب مقدس به زبان بندری

پیغُم ما مسیح مصلوبِن

¹ ای کاکائُن، مه وختی حدتُ هُندُم، نَهُندُم تا راز خدائو وا تِلو تِلو گَپ زدن یا وا حکمت وازتُ اعلام بُکنُم.

² به چه که تصمیم اُمگِفتَه میونتُ چیزی جُلَ عیسی مسیح نَدُنُم اُ هم عیسی مسیح مصلوب.

³ مه وختی حدتُ هُندُم توو ضعف و تِرس هَستَرُم و اَ تِرس خیلی مَدِروشی،

⁴ گَپ و پیغُم مه وا کلمه ئُوی کانع کنندۀ حکمت نَهَستَه، بلکه وا نَمایُن بودِنِ روح خدا و کُدرَتَه،

⁵ تا پایه ایمُن شما، رو حکمت آدمی نَبَشه، بلکه روی کُدرَت خدا بَشِت.

حکمت، اَ روح خدا

⁶ با ایی حال، ما میون آدموی بالغ گَپُنِ حکمتُ اَگِیم، با ایکه ایی حکمتی نَن که مال ایی دوره زمونه بَشِت یا مال حاکموی ایی دوره زمونه بَشِت که نابود اَبِن.

⁷ بلکه ما اَ حکمت خدا گَپ اَزِنیم که یه رازن و پِنهونِن همو حکمتی که خدا اُ رو کَبل اَ شروع دوران، بِی جلال ما مَعیَن ایکه.

⁸ هیچِتا اَ حاکمُن ایی دوره زمونه ایی حکمتُ شُنَفَهمی، به چه که اگه شُفهمیده، خداوندِ جلالُ به صلیب شُناکشی.

⁹ ولی همطو که توو کتاب اِشعیای پیغُمبَر نوشته بودِن: «چیزی که هیچ چِهمی اینَدیدِن، هیچ گوشی اینَشنُوتِن، و به فکر هیچ آدمی نرسیدِن، خدا به کسونی که خاطری شاوا آماده ایکِردِن.»

¹⁰ خدا ایی چیزُئو به واسطه روح خو به ما نَمایُن ایکِردِن، به چه که روح خدا همه چی جُست و پِی اَکُنت حتی رازوی عمیق خدائو.

¹¹ چون کِن که اَ فکروی یه آدم وا خبرِن، جُلَ روح خود اُ آدم که داخل جُنِشِن؟ پَ همیطوَم، جُلَ روح خدا هیچکَ اَ فکروی خدا واخبر نین.

¹² حالا ما روح ایی دنیائو مُنَگِفتِن، بلکه روحیُ مُگِفتن که اَ طَرَه خدان تا چیزُیی که خدا مفت به ما ایدادِن، بُفَهمیم.

¹³ و اَ هِمی گَپ اَزدِیم، ولی نه با کلمه ئُویی که حکمت آدمی یاد ایدادِن، بلکه با کلمه ئُویی که روح خدا یاد ایدادِن؛ و ایطوکا حکیکت ئُوی روحانیُ به آدموی روحانی اَگِیم.

¹⁴ آدمی که نفسانین چیزُیی که اَ روح خدان کبول ناکُن، به چه که اَ نظر اُ آدم، نادونین، و ناتون اُشُ بُفَهمِت، چونکه اَ طریق روحانین که اِبو تشخیصشُ هادِی.

¹⁵ آدم روحانی در مورد همِی چی حکم اَکُنت، ولی هیچکَ ناتون به خویی حکم بُکنت.

¹⁶ «چون کِن که فکر خداوندُ ایفهمیده بَشِت تا راه و چاه یادی هادِه؟» ولی ما فکر مسیحُ مُهَستِن.