۱قرنتیان 15 - کتاب مقدس به زبان بندری

زنده بودِن مسیح

¹ ای کاکائُن، الان مَوات انجیلی که وازتُ اعلام اُمکه وا یادتُ بیارُم، همو انجیلی که کبول تُکه و پاش اِووستین

² و اَ طریق اُ نجات پیدا اَکُنین، البته اگه اُ کَلُمیُ که وازتُ اعلام اُمکه، محکم بُگناری. وگرنه، الکی ایمُن تُوارد.

³ چونکه مه اُ چیزُیی که به خود مه اَم رِسی، به عنوان یه پیغُمی که اَ همه چی مهمترن بهتُ اُمدا: ایکه مسیح بِی گناهوی ما مُرد، همطو که توو نوشته ئُوی مقدّس نوشته بودِن،

⁴ و ایکه دفن بو، ایکه توو روز سوّم زنده بو، همطو که توو نوشته ئُوی مقدّس نوشته بودِن

⁵ و ایکه به کیفا و بعد بِی اُ دوازده تا شاگرد نَمایُن بو.

⁶ بعد، یه بار به بِشتِه اَ پونصد نُفر اَ کاکائُن نَمایُن بو که بِشتِرِشُ هِنوزا زنده اَن، با ایکه بعضیُشُ مُردَن.

⁷ بعدی بِی یَعکوب نَمایُن بو و بعد اَ اُ به همۀ حَواریُن.

⁸ آخِر اَ همه بِی مه هم نَمایُن بو، به مه ای که مثه یه طفلی ئَرُم که نارس وا دنیا هُندَه.

⁹ چون مه اَ همۀ حَواریُن کوچِکترُم، و حتی لیاقت اُمنی حَواری اُمبگَن، به چه که بِی کلیسای خدا اذیت و آزار اُمرسوند.

¹⁰ ولی اُنچه که هَستُم، وا خاطر فیض خدان که هَستُم و فیض اُ بِی مه بی فُیدَه نَهَستَه. برعکس، مه اَ همۀ اُشُ بِشتِه کار اُمکه، با ایکه ایی مه نَهَستَرُم، بلکه فیض خدان که با مِن.

¹¹ اُغایه چه مه هَستَرُم، چه اُشُ، ما ایطو اعلام اَکُنیم و شما ایطو ایمُن تُوارد.

زنده بودِن مُردَئُن

¹² حالا اگه اعلام اِبوت که مسیح اَ مُردَئُن زنده بو، چطو بعضی اَ شما اِتونین بِگِین که مُردَئُن زنده نابِن؟

¹³ ولی اگه مُردَئُن زنده نابِن، پَ حتی مسیح هم زنده نِبودِن.

¹⁴ و اگه مسیح زنده نِبودِن، پَ تعلیم ما الکین، ایمُن شما هم الکین.

¹⁵ ایطوکا، ما حتی بِی خدا شاهدوی دوروغکایی به حساب اَتِیم، به چه که ما دربارۀ خدا گواهی مُدا که اُ به مسیح زنده ایکه، حالا اگه مُردَئُن زنده نابِن، پَ خدا بِی اُ زنده اینَکِردِن.

¹⁶ چون اگه مُردَئُن زنده نابِن، حتی مسیح هم زنده نِبودِن.

¹⁷ و اگه مسیح زنده نِبودِن، ایمُن شما بی فُیدَه اَن و شما هِنو توو گناهُو خو هَستِین.

¹⁸ پَ ایطوکا اُ ایمُندارُن به مسیح که مُردَن اَم، هلاک بودَن.

¹⁹ اگه امید ما به مسیح فَکَه بِی ایی زندگین، ما اَ همۀ مردم بدبخت تِه ایم.

²⁰ ولی حکیکتاً مسیح اَ مُردَئُن زنده بودِن و اَوِّلین بَرِ کسونی بودِن، که مُردَن.

²¹ چون همطو که مرگ اَ طریق یه آدم هُند، زنده بودِن اَ مُردَئُن هم اَ طریق یه آدم هُندِن.

²² چون همطو که در آدم همه اَمِرِن، همطوَم در مسیح همه زنده اَبِن.

²³ ولی هَرکَ به نوبت خو: اَوِّل مسیح که بَرِ اَوِّل هَستَه؛ و بعدی، موکِع هُندِنی، اُشُ که مال مسیحَن.

²⁴ بعد پایُن اَرِسِه، اُغایه ایی که پادشاهیُ به خدای بَپ اَدِت، یعنی بعد اَ ایکه هر قانونی و هر اقتداری و کُدرَتیُ اَ بین اَبَرِه.

²⁵ چون اُ بایه تا زَمُنی که همۀ دشمنُ خو زیر پاش بُنوسِه، حکمرانی بُکنت.

²⁶ دشمن آخِری که بایه اَ بین بِرِت، مرگِن.

²⁷ چون خدا «همه چیُ تحت اطاعت مسیح کرار ایدادِن و زیر پائُوش ایناهادِن.» ولی وختی گُفتَه اِبو ’همه چی تحت اطاعت اُن‘، معلومِن که خدا که همه چیُ تحت اطاعت مسیح کرار ایدا، خویی تحت ایی اطاعت نین.

²⁸ موکعی که همِی چی تحت اطاعت مسیح در بیاد، اُغایه خود پُس هم اَ خدا که همِی چیُ تحت اطاعت اُ کرار ایدا، اطاعت اَکُنت، تا خدا همِی چی در همِی چی بَشِت.

²⁹ وگرنه منظور مردم چِن که به نیابت اَ مُردَئُن غسل تعمید اَگیرِن؟ اگه ابداً مُردَئُن زنده نابِن، پَ به چه مردم به نیابت اَ مُردَئُن تعمید اَگیرِن؟

³⁰ به چه ما هر ساعت جُنِمُ توو خطرِن؟

³¹ ای کاکائُن، به افتخاری که در خداوندمُ مسیح عیسی به شما اُمهَستِن، کَسَم اَخارُم که مه هر رو اَمِرُم.

³² اگه مه با مردم شهر اَفِسُس که مثه جناوروی وحشی ئَرِن با کَصد و نیّت آدمی جنگیدُم، چه چیزی وا دَس اُموارد؟ اگه مُردَئُن زنده نابِن، «بیِی بُخاریم و بُنوشیم چون صَبا اَمیریم.»

³³ گول مَخواری: «رفیک بد، اخلاق خُبُ فاسد اَکُنت.»

³⁴ اَ ایی گَپُنِ بیخود که مَستش بودِین سر عکل بیِی و دگه گناه مَکُنی؛ چون بعضیُ هَستَن که اَ خدا هیچ شناختی شُنی. اییُ اَگَم تا شرمُنده بُبی.

بدنی که زنده اِبو

³⁵ ولی یکی اَپُرسه: «مُردَئُن چطو زنده اَبِن، با چطو بدنی اَتان؟»

³⁶ ای آدم نادون! اُ دُنه ای که اَکاری، زنده نابو مگه ایکه بِمِرِت.

³⁷ دُنه ای که اَکاری، اُ بدنی نَن که بعد اَ ایکه رشد ایکه بایه بَشِت بلکه فَکَه یه دُنه اَن، شَوا گندم بَشِت یا دُنه ئُوی دگه.

³⁸ ولی خدا طِبکِ اراده خویی به اُ دُنه یه بدن اَدِت، به هر دُنه ای بدن خود اُ دُنه ئُو اَدِت.

³⁹ به چه که همۀ جسمُ یه طور نَهَن. آدمیزاد یه طور جسم ایشَه، حیونُ یه طور دگه، پرندئُن یه نوع دگه و مُئی ئُو هم یه نوع دگه.

⁴⁰ بعضی بدنُ مال آسَمُنِن و بعضی بدنُ هم مال زمینِن. ولی جلال بدنی که مال آسَمُنِن یَک طورِن و جلال بدنی که مال زمینِن یَک طور دگه اَن.

⁴¹ اَفتُو یه نوع جلال ایشَه، ماه یه طور دگه جلال ایشَه، و اِستالَه ئُو هم یه نوع دگه ای اَ جلال شُهَه؛ به چه که اِستالَه وا اِستالَه توو جلال فَرخ ایشَه.

⁴² در مورد زنده بودِن مُردَئُنَم همیطوِن. اُ چیزی که کاشته اِبو، اَ بین رفتنین؛ اُ چیزی که زنده اِبو، اَ بین رفتنی نَن.

⁴³ توو خواری کاشته اِبو، توو عزّت زنده اِبو. توو ضعف کاشته اِبو توو کُوّت زنده اِبو.

⁴⁴ بدن نفسانی کاشته اِبو، بدن روحانی زنده اِبو. اگه بدن نفسانی هَستِن، بدن روحانی هم هَستِن.

⁴⁵ همطو که توو تورات نوشته بودِن: «انسانِ اَوِّل، یعنی آدم، یه موجود زنده بو»؛ آدمِ آخِر، یه روح زندگی‌بخش بو.

⁴⁶ ولی روحانی اَوِّل نَهُند بلکه نفسانی هُند، و بعد اَ اُ روحانی هُند.

⁴⁷ انسانِ اَوِّل اَ زمینه و اَ خاکَ؛ انسانِ دوّم اَ آسَمُنِن.

⁴⁸ انسانی که اَ خاکَ هر طور که هَستَه، آدمویی که اَ خاکن هم همطورن، و انسانی که اَ آسَمُنِن هر طوری که هَه آدمویی که اَ آسَمُنِن اَم همطورن.

⁴⁹ همطو که ما شکل و شمایل انسانی که اَ خاکَ، به خو مُگِفتِن، شکل و شمایل اُ انسانی که اَ آسَمُنِن هم به خو اَگیریم.

راز و پیروزی

⁵⁰ ای کاکائُن، بهتُ اییُ اَگَم که: جسم و خون ناتون پادشاهی خدائو به ارث بُبَرِه، و اُنچه که اَ بین اَرِه هم، ناتون اُنچه که اَ بین نارِه ئُو به ارث بُبَرِه.

⁵¹ گوش هادِین! یه رازیُ بهتُ مابگم: ما همه مو نامِریم، بلکه همه مو عوض اِبیم،

⁵² وا یه گیر، وا یه چِهم به هم زدن، غایه ایی که شیپور آخِر به صدا در اَتات. چون اُ شیپور وا صدا در اَتا و مُردَئُن یه طوری که دگه اَ بین نارَن زنده اَبِن و ما عوض اِبیم.

⁵³ به چه که ایی بدن که اَ بین اَرِه بایه اُ بدنیُ که اَ بین نارِه گَر بُکنت و ایی بدن فانی بایه بدن غیر فانی گَر بُکنت.

⁵⁴ موکعی که بدنی که اَ بین اَرِه، بدنیُ که اَ بین نارِه گَر بُکنت، و بدن فانی، بدن غیر فانیُ گَر بُکنت، اُغایه اُ کَلُمی که توو نوشته ئُوی مقدّس نوشته بودِن به حکیکت تبدیل اِبوت که اَگِت: «پیروزی به مرگ ایبلعیدِن.»

⁵⁵ «ای مرگ، پیروزی تو کان؟ ای مرگ، نیش تو کان؟»

⁵⁶ نیش مرگ گناهِن و کُدرَت گناه، شریعتِن.

⁵⁷ ولی خدائو شُکر که اَ طریق خداوند ما عیسی مسیح به ما اُ پیروزیُ اَبَخشه.

⁵⁸ پَ، کاکائُن عزیزُم، پایدار بِشی، کایُم بُمونی و همیشه به‌کار خداوند مشغول بَشین، چونکه اَدونین زحمت شما در خداوند بی فُیدَه نین.