Зәбүр 72 - Изге Яҙма

1 Асафтың мәҙхиәһе.

¹ Асафтың мәҙхиәһе. Ысынлап та, Алла Исраил халҡына, Йөрәге саф булғандарға игелекле.

² Ә минең саҡ аяҡтарым һөрөнмәйсә, Табандарым таймайынса ҡалған ине.

³ Яуыздарҙың муллыҡта йәшәүен күреп, Мин ул хаяһыҙҙарға көнләшеп ҡарағайным.

⁴ Сөнки улар үлгәнсе һыҙланыу белмәй, Тәндәре сәләмәт, көслө.

⁵ Уларҙы тормоштоң ауырлығы ситләп үтә, Башҡаларҙай ыҙа сикмәйҙәр.

⁶ Тәкәбберлек уларҙың муйындарында мәрйен һымаҡ, Залимлыҡҡа кейем һымаҡ төрөнгәндәр.

⁷ Һимеҙлектән күҙҙәре аҡшайған, Эстәрендә яман ниәт ашып ташҡан.

⁸ Мыҫҡыл менән, нәфрәт сәсеп һөйләшәләр, Кешегә эреләнеп, янап ҡарайҙар.

⁹ Улар күктәргә ҡаршы дәғүә белдерә, Телдәре донъяны иңләп гиҙә.

¹⁰ Шуға күрә халҡым уларға эйәрә, Һөйләгәндәрен һыу һымаҡ йота.

¹¹ Әйтә ямандар: «Алла нисек белһен? Ҡайҙан белһен Юғарыларҙан Юғары?»

¹² Бына шулай ул залимдар – Байлыҡтарын арттырып, рәхәт йәшәйҙәр.

¹³ «Йөрәгемде бушҡа ғына пак тотаммы, Ғәйепһеҙлегем билдәһе итеп ҡулымды юҡҡа ғына йыуаммы?

¹⁴ Юҡҡа ғына һәр бер көнөм яра, Ә һәр иртәм ғазап булдымы ни?»

¹⁵ Әгәр ҙә шулай уйлаһам, Һинең балаларыңа хыянат иткән булыр инем.

¹⁶ Ни өсөн шулай икәнен аңларға теләнем, Бының менән килешеү бик ауыр ине.

¹⁷ Тик Алланың Изге торлағына ингәс кенә Ахырҙары ниндәй буласағын төшөндөм.

¹⁸ Эйе, уларҙы тайғаҡҡа баҫтыраһың, Һәләкәткә этеп төшөрәһең.

¹⁹ Улар ҡапыл ғына юҡҡа сығыр, Дәһшәт эсендә һеперелеп түгелер.

²⁰ Эй бөйөк Хаким, Һинең ҡалҡыуың булыр, Йоҡонан уянғас та онотолған төш һымаҡ, Күләгә һымаҡ юҡҡа сығасаҡ был ямандар.

²¹ Йәнем әрнегән, Эс-бауырым янған саҡта,

²² Мин наҙан, аңһыҙ булған икәнмен, Ҡаршыңда аңһыҙ хайуан һымаҡ торғанмын.

²³ Ярай әле мин һәр ваҡыт Һинең менән, Уң ҡулымдан Һин етәкләп йөрөтәһең.

²⁴ Нәсихәттәрең менән юл күрһәтәһең, Һуңынан мине данға илтерһең.

²⁵ Һинән башҡа кемем бар минең күктәрҙә? Ер йөҙөндә лә Һинән башҡаны теләмәйем.

²⁶ Тәнем менән күңелем талсыҡты, Алла – күңелем ныҡлығы, Ул – мәңгелеккә миңә насип өлөшөм.

²⁷ Һинән йыраҡлашҡандар һәләк буласаҡ, Үҙеңә хыянат ҡылғандарҙы юҡ итәһең.

²⁸ Ә минең өсөн Аллаға яҡын булыу – бәхет; Раббы Хаким – минең һыйынысым; Мин Уның бар ғәмәлдәрен бәйән итәм.