Зәбүр 57 - Изге Яҙма

¹ Йырсылар етәксеһенә: «Һәләк итмә» көйөнә. Дауыттың шиғыры.

² Эй хөкөмдарҙар, ғәҙелме һөйләгән һүҙҙәрегеҙ? Дөрөҫ хөкөм итәһегеҙме һеҙ кешеләрҙе?

³ Юҡ! Күңелегеҙ тулы ғәҙелһеҙлек, Ҡулдарығыҙ ер йөҙөнә йәбер-золом сәсә.

⁴ Яуыз бәндә әсә ҡарынынан алып аҙғын, Тыуғанынан алып юлдан яҙған, һөйләй ялған.

^5-6 Уларҙың ағыуы ҡара йылан ағыуылай зәһәр. Оҫта арбаусыны ишетмәҫ өсөн Ҡолағын ҡаплаған ҡара йылан һымаҡ улар.

⁷ Эй Аллам, ҡыр ауыҙҙарындағы тештәрен, Һындыр, Раббым, ул йәш арыҫландарҙың яңаҡ һөйәген!

⁸ Ағып киткән һыу һымаҡ юҡҡа сыҡһындар. Йәйә киргәндә уҡтары урталай һынһын.

⁹ Ҡабырсағында ирегән ҡусҡар һымаҡ булһындар. Үле тыуған бала кеүек ҡояш нуры күрмәһендәр.

¹⁰ Улар усаҡҡа яғырға әҙерләнгән, Әле гөлтләп янып киткән, Ҡаҙанды йылытып та өлгөрмәйенсә Елгә осҡан сәнскәк һымаҡ булһын.

¹¹ Яуыздан үс алынғанға тәҡүә ҡыуаныр, Уларҙың ҡанында аяғын йыуыр.

¹² Шул ваҡыт кешеләр әйтер: «Ысынлап та, тәҡүә кеше өсөн әжере бар. Хаҡ, донъяға хөкөм ҡылған Алла бар!»