Зәбүр 39 - Изге Яҙма

¹ Йырсылар етәксеһенә: Дауыттың мәҙхиәһе.

² Мин сабырлыҡ менән Раббының ярҙамын көттөм; Миңә боролдо, ялбарыуымды ишетте.

³ Ул мине тәрән соҡорҙан, Батҡаҡтан тартып сығарҙы, Аяҡтарымды ташҡа баҫтырҙы, Аҙымдарымды нығытты.

⁴ Ауыҙыма яңы бер йыр һалды – Аллабыҙға гүзәл маҡтау йыры. Күптәр күреп тетрәнерҙәр әле, Раббыбыҙға инанырҙар.

⁵ Раббыға өмөт бағлаған, Тәкәбберҙәргә йөҙ тотмаған, Ялғанға эйәргәндәр менән ҡатнашмаған Кеше ни тиклем бәхетле!

⁶ Раббы Аллам, Һинең тиңдәшең юҡ! Беҙҙең өсөн мөғжизәләрең, ниәтең күп; Уларҙы аңлатмаҡ буламын да Әйтергә мәжбүрмен: «Иҫәбе-һаны юҡ».

⁷ Ҡорбан-саҙаҡаларға һушың китмәне, Тотош яндырыу, гонаһ ҡорбандарын талап итмәнең. Әммә минең ҡолағымды астың.

⁸ Шунда әйттем: «Бына, килдем, Төргәк китапта минең турала яҙылған.

⁹ Эй Аллам, Һинең ихтыярыңды үтәүҙән мин зауыҡланам, Ҡануның минең күңел түремдә».

¹⁰ Оло йыйында һөйөнсөләнем хаҡлығыңды, Ауыҙ йомоп торманым, беләһең, Раббы.

¹¹ Күңелемдә йәшермәнем хаҡлығыңды, Тоғролоғоң, ҡотҡарыуың хаҡында һөйләнем, Тоғролоҡ менән мөхәббәтеңде Бөйөк йыйындан мин йәшермәнем.

¹² Раббы, мәхрүм итмә мине рәхим-шәфҡәтеңдән! Мөхәббәтең менән тоғролоғоң һәр саҡ ҡурсалаһын!

¹³ Сөнки иҫәпһеҙ-һанһыҙ бәләләр солғап алды, Гонаһтарым, ҡыуып етеп, күҙ алдымды томаланы, Башымдағы сәсемдән дә күптәр улар. Бер ниндәй сараһыҙ тороп ҡалдым.

¹⁴ Рәхимле бул, Раббы, ҡотҡар мине! Ярҙамға ашыҡ, йә Раббы!

¹⁵ Йәнемә ҡул һуҙыусылар Мәсхәрәгә төшөп хур булһын! Зыян килтерергә теләгәндәр мыҫҡыл ителеп, Барыһы ла кире сигенһен!

¹⁶ «Әһә, әһә!» – тиеп мине үсәгәндәр Оятҡа ҡалып, ҡоттары осһон!

¹⁷ Һиндә шатлыҡ-ҡыуаныс тапһындар Барса Һиңә табан йүнәлгәндәр! Ҡотҡарыусы, Һине яратҡандар: Һәр саҡ: «Раббы бөйөк!» – тип әйтһендәр.

¹⁸ Мин иһә бисара бер фәҡирмен, Эй бөйөк Хакимым, минең хаҡта ҡайғыртаһың. Ярҙамсым һәм ҡотҡарыусым Һинһең, Һуңлап ҡуйма инде, эй Аллам!