Зәбүр 21 - Изге Яҙма

¹ Йырсылар етәксеһенә: «Таң боланы» көйөнә. Дауыттың мәҙхиәһе.

² Аллам, Аллам, ниңә Һин мине ташланың? Ник алыҫһың мине ҡотҡарыуҙан, Иңрәүемде минең ишетеүҙән?

³ Аллам, саҡырамын көндөҙҙәрен – яуап ҡайтармайһың. Төнөн йәнә – тынғылыҡ тапмайым.

⁴ Һин ни ҡәҙәр мөҡәддәсһең! Исраилдың маҡтауҙары өҫтөнә тәхет ҡорғанһың.

⁵ Һиңә инанды аталарыбыҙ, Ышандылар – Һин уларҙы азат ҡылдың.

⁶ Һиңә ялбарып ҡотҡарылдылар, Ышандылар һәм оятҡа ҡалманылар.

⁷ Әммә мин кеше түгелмен, бер ер ҡорто. Әҙәм мәсхәрәһе, халыҡ хурлығы.

⁸ Күргән берәү ауыҙын ҡыйшайта, Мыҫҡыллап баш сайҡай-сайҡай әйтә:

⁹ «Раббыға ышанған икән – Ул ҡотҡарһын, Әгәр ҙә үҙ күрә икән – ярҙам итһен!»

¹⁰ Әммә мине аналыҡтан донъяға сығарған, Әсәм күкрәгендә мине имен һаҡлаған – Һин бит.

¹¹ Тыуғанымдан алып Һиңә тапшырылдым, Әсәм ҡарынынан бирле – Аллам Һинһең.

¹² Йыраҡлашма минән – бәлә яҡын, Бер кем дә юҡ ярҙам ҡулы һуҙған.

¹³ Дошмандар үгеҙҙәй уратып алған, Ажарлы Башан үгеҙҙәреләй ҡамалаған.

¹⁴ Ырылдап ҡорбанын йыртҡыслаған арыҫландай, Миңә ҡарап ауыҙын ыржайтҡан.

¹⁵ Һыуҙар ғына һымаҡ түгеләмен, Таралыптар төштө һөйәктәрем; Балауыҙҙай ирей эс-бауырым.

¹⁶ Көсөм көршәк ярсығы һымаҡ ҡороно, Телем аңҡауға йәбеште; Һин ятҡырҙың мине үлем тупрағына.

¹⁷ Эттәр мине ҡамаланы, Яуыздар өйөрө урап алды, Яраланы аяҡ-ҡулдарымды.

¹⁸ Һәр һөйәгемде һанарға була. Дошмандарым тексәйгән, тамаша ҡыла.

¹⁹ Кейемдәремде үҙ-ара бүлешәләр, Ябынсам өсөн йәрәбә ырғыталар.

²⁰ Йә Раббы, Һин, зинһар, йыраҡлашма, Ҡөҙрәтем, ярҙамға ашыҡһана!

²¹ Ҡурсаласы мине ҡылыстан, Бөртөк йәнемде – эттәрҙең тырнағынан!

²² Ҡотҡар арыҫландың ауыҙынан, Ҡырағай үгеҙҙәр мөгөҙөнән. Зинһар, миңә яуап ҡайтар!

²³ Исемеңде туғандарыма һөйләрмен, Изге йыйында Һине данлармын:

²⁴ «Эй һеҙ, Раббынан ҡурҡҡандар, Уны маҡтағыҙ! Яҡуп тоҡомо, Уны данла! Тетрән Унан, эй Исраил заты!

²⁵ Сөнки Раббы фәҡирҙең хәсрәтенә вайымһыҙ ҡалманы, Унан екһенеп, йөҙ йәшермәне; Ярҙам һорап ялбарғанға яуап бирҙе».

²⁶ Бөйөк йыйында Һиңә минең маҡтауым! Һинән ҡурҡҡандар алдында Нәҙерҙәремде үтәрмен.

²⁷ Әйҙә, бар ярлылар ашап туйһын, Раббыны эҙләгәндәр Уны данлаһын. Көс һәм ҡаһарманлығығыҙ мәңге дауам итһен.

²⁸ Ер йөҙөнөң һәр тарафында ғүмер иткәндәр Раббыны иҫкә алыр, Уға табан боролор. Донъялағы барлыҡ ҡәбиләләр Уның ҡаршыһында сәждә ҡылыр.

²⁹ Сөнки батшалыҡ тәхете – Раббыныҡы, Ҡәүемдәргә Ул хакимлыҡ итә.

³⁰ Донъяның бар затлылары ашап туйыр, Һәм дә Уның ҡаршыһында сәждә ҡылыр. Тупраҡҡа төшкәндәрҙең һәммәһе – Үҙҙәрен үлемдән һаҡлай алмағандар – Уның хозурында теҙ сүгерҙәр.

³¹ Нәҫелдәре Уға хеҙмәт итер, Киләсәк быуындар бөйөк Хаким хаҡында ишетер,

³² Уның хаҡлығы, ғәмәлдәре хаҡында Тыуасаҡ быуындарға хәбәр итерҙәр.