Зәбүр 20 - Изге Яҙма

¹ Йырсылар етәксеһенә: Дауыттың мәҙхиәһе.

² Йә Раббы, Һин биргән көскә ҡыуана батша, Һин килтергән еңеүгә сикһеҙ шатлана!

³ Йәне нимә теләй, шуны бирҙең, Теленән төшкән үтенесен кире ҡаҡманың. Села

⁴ Уны изге фатихалар менән ҡаршы алдың, Башына саф алтындан таж ҡуйҙың.

⁵ Ул Һинән ғүмер һораны – бирҙең, Көндәрен оҙон, мәңгелек иттең.

⁶ Еңеү яулатып дан ҡаҙандырҙың, Дәрәжә, бөйөклөк менән бүләкләнең.

⁷ Һин мәңге уны фатихалайһың, Хозурыңдағы һөйөнөскә сорнайһың.

⁸ Сөнки батша Раббыға инана, Юғарыларҙан Юғарының мөхәббәте арҡаһында сайҡалмаҫ.

⁹ Ҡулың бар дошмандарыңа барып етер, Уң ҡулың Һине күрә алмаусыларҙы тотор.

¹⁰ Һин пәйҙә булғас, йә Раббы, Уларҙы ҡыҙған мейестәгеләй яндырырһың; Ярһыуың менән ялмап йоторһоң, Ялҡыныңда яндырып бөтөрһөң.

¹¹ Уларҙың нәҫелен – ер йөҙөнән, Тоҡомон кеше араһынан юҡ итерһең.

¹² Улар Һиңә ҡаршы мәкер ҡорҙо, Яуызлыҡ ниәтләне, тик бер нәмә лә килеп сыҡмаҫ!

¹³ Һин уларҙы кире ҡыуасаҡһың, Йәйәң уларҙың йөҙөнә төбәлгән.

¹⁴ Йә Раббы, ҡалҡ, күрһәт ғәйрәтеңде! Ҡөҙрәтеңә мәҙхиәләр уҡып, дан йырларбыҙ!