Зәбүр 2 - Изге Яҙма

¹ Ниңә боларышалар халыҡтар, Булмаҫтайҙы ниәт итә өммәттәр?

² Донъя батшалары ҡуҙғалыша, Хакимдар берләшә Раббыға һәм Уның мәсихенә ҡаршы.

³ Әйтәләр: «Тышауҙарын өҙәйек, Бығауҙарын алып ырғытайыҡ!»

⁴ Күк тәхетендә ултырыусы көлә; Бөйөк Хаким уларҙы мыҫҡыллап көлә!

⁵ Унан асыуланып әйтер, Ярһыуы менән ҡурҡыуға һалыр.

⁶ Әйтер: «Мин Сионға, изге тауыма, Үҙемдең батшамды ултырттым».

⁷ Мин, батша, Раббы ҡарарын иғлан итәм: Ул миңә әйтте: «Һин – Минең улым, Мин бөгөндән һиңә Ата булдым.

⁸ Һора Минән, милек итеп ҡәүемдәрҙе, Биләмәгә ерҙең һәр тарафын бирәм.

⁹ Халыҡтарҙы тимер таяҡ менән ҡырырһың; Балсыҡ көршәктәй селпәрәмә ватырһың».

¹⁰ Эй батшалар, аҡылға килегеҙ! Эй донъя хакимдары, ғибрәт алығыҙ!

¹¹ Раббыға ҡурҡыу һәм хөрмәт, Тетрәнеү һәм ҡыуаныс менән хеҙмәт итегеҙ.

¹² Үбегеҙ Уның улын, юҡһа Ул асыуланыр; Тотҡан юлығыҙҙа һәләк булырһығыҙ, Сөнки ярһыуы тиҙ ялҡынланыр. Уға һыйынғандар һәммәһе бәхетле!