Зәбүр 18 - Изге Яҙма

¹ Йырсылар етәксеһенә: Дауыттың мәҙхиәһе.

² Күктәр Алланың шөһрәтен һөйләй, Күк көмбәҙе иғлан итә ҡулдарының эшен.

³ Көн көнгә тапшыра был һүҙҙәрҙе, Был белемде төн төнгә еткерә.

⁴ Телмәр ҙә юҡ бында, һөйләшеү ҙә, Уларҙың тауышы ишетелмәй.

⁵ Әммә ауаздары бөтөн донъяға тарала, Хәбәрҙәре ер сиктәренә олғаша. Раббы күктә ҡояш өсөн сатыр ҡорған.

⁶ Ҡояш – сымылдаҡтан сыҡҡан кейәү һымаҡ; Шатлана, гүйә ярышҡа сыҡҡан йүгерек егет.

⁷ Күктең бер осонан сыға, Икенсе осона барып байый – Эҫеһенән һис нәмә йәшенә алмай.

⁸ Раббының ҡануны камил – йәнде терелтә; Раббы күрһәтмәләре ышаныслы – бер ҡатлыны зирәк итә;

⁹ Раббының нәсихәттәре дөрөҫ – күңелде һөйөндөрә; Раббы бойороҡтары аныҡ – күҙҙе аса;

¹⁰ Раббынан ҡурҡыу – паклыҡ, ул мәңге дауам итә; Раббының хөкөмдәре ышаныслы, барыһы ла ғәйәт ғәҙел.

¹¹ Улар алтындан, саф алтын тауҙарынан ғәзизерәк; Улар балдан, кәрәҙҙән тамылйыған балдан, татлыраҡ.

¹² Мин, ҡолоң Һинең, уларҙан нәсихәт алам, Уларға таянып йәшәгәндәр ҙур бүләк ала.

¹³ Кем үҙенең хаталарын белер? Йәшерендәренән пакла мине.

¹⁴ Белә-күрә гонаһ ҡылыуҙарҙан һаҡла, Улар миңә хаким була алмаһын! Шул сағында мин камил булырмын, Ҙур гонаһтарҙан азат ҡалырмын.

¹⁵ Ауыҙымдан сыҡҡан һүҙҙәр, Башымдағы уй-ниәттәр, Һинең күңелеңә хуш булһасы, Эй Раббым, ҡаям һәм ҡотҡарыусым!