Зәбүр 139 - Изге Яҙма

¹ Йырсылар етәксеһенә: Дауыттың мәҙхиәһе.

² Яман әҙәмдән арала мине, Раббы, Залим бәндәнән ҡурсала.

³ Күңелдәре яуыз ниәт менән тулған, Һәр көн ҡуптаралар ғауға.

⁴ Телдәре йыландыҡылай зәһәр, Ҡара йылан ағыуы – ауыҙҙарында. Села

⁵ Һаҡла, Раббы, яуыздар ҡулынан, Залим бәндәнән ҡурсала; Улар миңә аяҡ салырға ниәтләй.

⁶ Тәкәбберҙәр йәшерен тоҙаҡ ҡорҙо, Юлымда ауҙарын кирҙе; Йәтмә һалдылар алдымда. Села

⁷ Раббыға әйттем: «Һин минең Аллам. Раббы, ялбарыуыма ҡолаҡ һал!»

⁸ Эй Раббы Хаким, Ҡөҙрәт эйәһе, Ҡотҡарыусым, Алыш көнөндә башымды ҡаплап торҙоң.

⁹ Яуыздарға теләгәнен бирмә, Раббы, Яман ниәттәрен ғәмәл итмә! Юҡһа улар эреләнер. Села

¹⁰ Мине солғап алғандарҙың үҙ башына Төшһөн ауыҙҙарынан сыҡҡан яман һүҙ.

¹¹ Утлы ҡуҙ түгелһен өҫтәренә! Утҡа, тәрән соҡорға бырға ла Башҡа сыға алмаһындар.

¹² Яман телле илдә нығына алмаһын, Залимды бәлә-ҡаза аулаһын, һәләк итһен.

¹³ Беләм, Раббы ярлының хоҡуғын яҡлар, Фәҡиргә хаҡ хөкөмөн ҡылыр.

¹⁴ Шулай, тәҡүә бәндәләр исемеңә шөкөр итер, Намыҫлылар хозурыңда төйәкләнер.