Зәбүр 110 - Изге Яҙма

¹ Раббыны данлағыҙ! Намыҫлыларҙың кәңәшмәһендә, Йәмғиәт йыйында Һиңә Ихлас күңелдән рәхмәт уҡырмын, Раббым.

(Алеф, Бейт) (Гимел, Далеҫ)

(Гимел, Далеҫ)

² Раббы ғәмәлдәре бөйөк, Уларға һоҡланғандар төшөнә.

(Һе, Уау)

(Һе, Уау)

³ Уның ғәмәлдәре дәрәжә һәм шөһрәт, Хаҡлығы иһә мәңгелек.

(Зайн, Хеҫ)

(Зайн, Хеҫ)

⁴ Раббы онотолмаҫ мөғжизәләр ҡылды, Ул мәрхәмәтле, рәхимле.

(Теҫ, Йод)

(Теҫ, Йод)

⁵ Үҙенән ҡурҡҡандарға ризыҡ бирә, Килешеүен мәңге иҫтә тота.

(Каф, Ламед)

(Каф, Ламед)

⁶ Үҙ халҡына башҡа ҡәүемдәрҙең ерен биреп, Раббы уға эштәренең ҡеүәтен күрһәтте.

(Мем, Нун)

(Мем, Нун)

⁷ Уның ҡулы эшләгән һәр нәмә – дөрөҫ һәм ғәҙел, Уның бөтә бойороҡтары ышаныслы;

(Самех, Ғайн)

(Самех, Ғайн)

⁸ Улар мәңгегә ныҡ булыр, Сөнки хаҡлыҡ менән тоғролоҡҡа нигеҙләнгән.

(Пе, Саде, Ҡоф)

(Пе, Саде, Ҡоф)

⁹ Ул халҡына ҡотолоу юлланы, Килешеү мәңге булһын, тип әмер бирҙе. Уның исеме мөҡәддәс һәм дәһшәтле.

(Реш, Син, Тау)

(Реш, Син, Тау)

¹⁰ Аҡылдың башы – Раббынан ҡурҡыу, Уның бойороҡтарын бойомға ашырған – зирәк. Уны маҡтау мәңге яңғыраһын!