Зәбүр 104 - Изге Яҙма

¹ Раббыға шөкөр итегеҙ, исеме менән саҡырығыҙ, Ғәмәлдәрен халыҡтар араһында иғлан итегеҙ!

² Уға йырлағыҙ, көй сығарығыҙ, Бөтә мөғжизәләрен бәйән итегеҙ!

³ Уның мөҡәддәс исеме менән маҡтанығыҙ, Раббыны эҙләгәндәрҙең күңелдәре шат булһын!

⁴ Раббыға, Уның ҡеүәтенә өмөт бағлағыҙ, Бер туҡтауһыҙ Уға ынтылығыҙ!

^5-6 Эй ҡоло Ибраһимдың тоҡомо, Ул һайлап алған Яҡуп улдары, Ул ҡылған мөғжизәләрҙе, Ул биргән билдәләрҙе, Теленән төшкән хөкөм һүҙҙәрен онотмағыҙ!

⁷ Ул – беҙҙең Аллабыҙ Раббы, Уның хөкөмө – бөтә ер йөҙөндә.

^8-9 Ул Үҙенең килешеүен, Меңдәрсә быуынға биргән һүҙен, Ибраһим менән төҙөгән килешеүен, Исхаҡҡа биргән антын мәңге онотмай.

¹⁰ Уны Яҡупҡа ҡағиҙә итеп ҡуйҙы, Уның Исраил менән килешеүе – мәңгелек!

¹¹ Әйтте: «Һиңә Ҡәнғән ерен бирәм, Ул өлөшөгөҙгә төшкән биләмә булыр».

¹² Ул заманда һандары аҙ, бик аҙ ине, Был илдә улар бары килмешәк булды.

¹³ Ҡыҙырҙылар бер ҡәүем араһынан икенсеһенә, Бер батшалыҡтан башҡа халыҡҡа.

¹⁴ Уларҙы Раббы һис бер йәбергә бирмәне, Улар хаҡында батшаларҙы киҫәтеп торҙо:

¹⁵ «Минең мәсихтәремә һеҙ ҡағылмағыҙ, Пәйғәмбәрҙәремә яманлыҡ ҡылмағыҙ».

¹⁶ Ул илгә ҡытлыҡ күндерҙе, Тәғәм ризыҡ ҡалдырманы.

¹⁷ Әммә быларҙан алда берәүҙе ебәрҙе: Был ҡоллоҡҡа һатылған Йософ ине.

¹⁸ Аяҡтарына уның бығау һалдылар, Муйынына тимер ҡоршау кейҙерҙеләр.

¹⁹ Әйткән һүҙе ғәмәлгә ашҡансы, Раббының һүҙе уны һынаны.

²⁰ Кеше ебәртеп батша Йософто азат итте, Халыҡтар хакимы уны иреккә сығарҙы.

²¹ Уны һарайына хужа итеп ҡуйҙы, Бар байлығын ҡулына тапшырҙы.

²² Түрәләрҙе нисек теләй, шулай эшләтһен, Аҡһаҡалдарға аҡыл өйрәтһен, тине.

²³ Шул саҡ Исраил Мысырға килеп төштө, Күсеп Хам ерендә төйәкләнде Яҡуп.

²⁴ Раббы Үҙ халҡын бик ныҡ үрсетте, Уны дошмандарынан ҡеүәтле итте.

²⁵ Дошмандарында халҡына нәфрәт уты тоҡандырҙы, Үҙ ҡолдарына ҡаршы мәкер ҡорҙорҙо.

²⁶ Шунан Раббы Үҙенең ҡоло Мусаны һәм Һайлап алған Һарунды ебәрҙе.

²⁷ Улар мысырҙар араһында, Хам ерендә, Раббы әйткән билдәләрҙе, мөғжизәләрҙе күрһәтте.

²⁸ Ҡараңғылыҡ ебәреп илде сорнаны, Һәм мысырҙар Уның һүҙенә ҡаршы тора алманы.

²⁹ Ҡанға әйләндерҙе һыуҙарын, Үлтерҙе балыҡтарын.

³⁰ Илдә бик күп тәлмәрйендәр хасил булды, Хатта батшаның бүлмәләренә тулды.

³¹ Раббының бойороғо менән күгәүендәр мыжғыны, Илгә себен-серәкәй өйөрө тулды.

³² Ямғыр урынына боҙ яуҙырҙы, Бөтә илдә йәшенен йәшнәтте.

³³ Йөҙөм, инжир баҡсаларын ҡоротто, Бөтә ағастарҙы ҡырып бөттө.

³⁴ Әмер бирҙе: саранчалар ябырылды, Һәр тарафты ҡорт-ҡарышлауыҡ баҫты.

³⁵ Улар бар үләнде ашап бөттө, Ҡалдырманы баҫыуҙағы уңышты.

³⁶ Раббы илдәге һәр беренсе тыуған ир баланы – Ирлек ҡеүәтенең тәүге емешен һәләк итте.

³⁷ Үҙ халҡын иһә алтын-көмөшкә байытып алып сыҡты, Ырыуҙар араһында һөрлөккән һис берәү булманы.

³⁸ Мысырҙар Исраилдан ҡурҡып ҡалғайны, Шуға улар китеүгә һөйөндө.

³⁹ Раббы болотто халҡының өҫтөнә пәрҙәләп япты, Төндә яҡтыртып барырға бирҙе утты.

⁴⁰ Һоранылар: бүҙәнәләр ебәрҙе, Күк икмәге менән туйындырҙы.

⁴¹ Раббы ҡая ярҙы – һыу урғылды, Ҡоро ерҙә йылға булып аҡты.

⁴² Сөнки ҡоло Ибраһимға биргән Мөҡәддәс вәғәҙәһен иҫендә тотто.

⁴³ Үҙенең халҡын ҡыуаныс менән, Үҙе һайлап алғандарҙы шатлыҡ эсендә алып сыҡты.

⁴⁴ Уларға ят ҡәүемдәрҙең ерен бирҙе, Ошо халыҡтарҙың байлығын Исраил мөлкәт итеп алды.

⁴⁵ Әйҙә, Уның ҡағиҙәләрен теүәл үтәһендәр, Ҡанундарына тоғро булһындар! Раббыны данлағыҙ!