Зәбүр 102 - Изге Яҙма

1 Дауыттың мәҙхиәһе.

¹ Дауыттың мәҙхиәһе. Шөкөрана ҡыл Раббыға, йәнем! Изге исемен данла, бөтә булмышым!

² Шөкөрана ҡыл Раббыға, йәнем! Ҡылған яҡшылыҡтарын онотма!

³ Ул бар гонаһтарыңды ярлыҡай, Бөтә сирҙәреңә шифа бирә.

⁴ Йәнеңде үлем соҡоронан йолоп ала, Тоғро мөхәббәт, шәфҡәттең тажын башыңа кейҙерә.

⁵ Ғүмерең буйы бәрәкәтенә туйҙыра, Бөркөттөкөләй йәшлегеңде яңыртып тора!

⁶ Раббы бөтә иҙелгәндәргә Хаҡлыҡ һәм ғәҙеллек ҡыла.

⁷ Юлдарын – Мусаға, Ғәмәлдәрен Исраил халҡына күрһәтеп биргән.

⁸ Раббы рәхимле һәм мәрхәмәтле, Сикһеҙ түҙемле һәм оло мөхәббәтле.

⁹ Гелән беҙгә ғәйеп ташлап тормаҫ, Асыуы ла мәңгелеккә бармаҫ.

¹⁰ Беҙгә гонаһтарыбыҙға ҡарап сара күрмәҫ, Енәйәттәребеҙҙең ҡоһорон ҡайтармаҫ.

¹¹ Сөнки күктәр ерҙән ни ҡәҙәрле бейек булһа, Үҙенән ҡурҡҡандарға Раббының мөхәббәте шулай ҙур.

¹² Көнсығыш көнбайыштан ни ҡәҙәр алыҫ булһа, Гонаһтарыбыҙҙы беҙҙән шулай йыраҡлатты.

¹³ Ата балаларына нисек рәхимле булһа, Раббы Үҙенән ҡурҡҡандарға шулай шәфҡәтле.

¹⁴ Сөнки Ул нисек яратылғаныбыҙҙы белә, Тупраҡ булғаныбыҙ Уның хәтерендә.

¹⁵ Әҙәм ғүмере – гүйә бер үлән; Ялан гөлө һымаҡ сәскә атыр,

¹⁶ Өҫтөнән ел иҫкәндән юҡ булыр, Үҫкән ерендә эҙе лә ҡалмаҫ.

¹⁷ Әммә Раббының тоғро мөхәббәте Мәңгеләрҙән мәңге Үҙенән ҡурҡҡандар менән бергә! Тоғролоғо иһә уларҙың балаларының балаларына етә.

¹⁸ Уның менән килешеүҙе онотмаған, Бойороҡтарын теүәл үтәгән һәр быуынға Уның ғәмәлдәре ғәҙел.

¹⁹ Раббы тәхетен күктәргә ҡорған, Хакимлығы Уның һәр тарафта.

²⁰ Шөкөрана ҡылығыҙ Раббыға, Эй һеҙ, Уның фәрештәләре, Уның һүҙҙәрен тыңлаған, Әйткәндәрен ғәмәлгә ашырған ҡөҙрәт эйәләре!

²¹ Шөкөрана ҡылығыҙ Раббыға, Уның барлыҡ ғәскәрҙәре! Уның ихтыярын ғәмәлгә ашырған хеҙмәтселәр!

²² Эй Раббыбыҙ бар ҡылғандарҙың һәммәһе! Ул хакимлыҡ иткән һәр урында Раббыға шөкөрана ҡылығыҙ! Шөкөрана ҡыл Раббыға, йәнем!