Яхъя 11 - Изге Яҙма

Ғайсаның үлгән Әлғазарҙы терелтеүе

¹ Мәрйәм менән уның апаһы Марта йәшәгән Бейт-Әниә ауылында Әлғазар исемле бер кеше ауырып китте.

² Мәрйәм – Раббының аяҡтарына хуш еҫле май һылап, сәсе менән һөртөп алған ҡатын, ә сирле – уларҙың ҡустылары ине.

³ Апай менән һеңле Ғайсаға хәбәр ебәрҙе: «Хакимым, Һин яратҡан Әлғазар ауырып китте».

⁴ Ғайса быны ишеткәс: – Был үлемесле ауырыу түгел. Ул Алланың шөһрәтен күтәреү өсөн, Алла Улы шул сир аша шөһрәт алһын өсөн бирелгән, – тине.

⁵ Ғайса Мартаны ла, уның һеңлеһе менән Әлғазарҙы ла ярата ине.

⁶ Әммә Ул, Әлғазарҙың ауырығанын ишеткән хәлдә лә, тағы ике көнгә тотҡарланды.

⁷ Шунан һуң шәкерттәренә: – Яңынан Йәһүҙиәгә барайыҡ, – тине.

⁸ Шәкерттәре Уға: – Остаз, күптән түгел генә йәһүдтәр Һине таш бәреп үлтерергә йөрөгәйне, тағы шунда бараһыңмы ни? – тинеләр.

⁹ Ғайса: – Көндөң оҙонлоғо ун ике сәғәт түгелме һуң? Көндөҙ йөрөгән абынмай, сөнки ул донъя яҡтылығын күрә.

¹⁰ Төндә йөрөгән иһә абына, сөнки уның үҙендә яҡтылыҡ юҡ, – тип яуапланы.

¹¹ Шунан һуң: – Дуҫыбыҙ Әлғазар йоҡлап киткән, Мин уны уятырға барам, – тип өҫтәне.

¹² Шәкерттәре: – Хакимыбыҙ, әгәр йоҡлаған булһа, һауығыр! – тинеләр.

¹³ Ғайса Әлғазарҙың үлеүе тураһында әйткәйне, шәкерттәр иһә ғәҙәттәге йоҡо хаҡында һөйләй тип уйланы.

¹⁴ Шунлыҡтан Ғайса уларға асыҡ итеп: – Әлғазар үлгән.

¹⁵ Үҙемдең унда булмауыма һеҙҙең өсөн шатмын, сөнки шул рәүешле иманығыҙ нығынасаҡ ҡына. Әйҙәгеҙ, уның янына барайыҡ, – тине.

¹⁶ Игеҙәк ҡушаматлы Томас шәкерттәргә: – Әйҙәгеҙ, барайыҡ та Ғайса менән бергә үләйек, – тине.

¹⁷ Бейт-Әниәгә килеп еткәс, Ғайса Әлғазарҙың дүрт көн инде ҡәберҙә ятҡанын белде.

¹⁸ Бейт-Әниә Йәрүсәлимдән өс саҡрым ғына алыҫлыҡта ине.

¹⁹ Ҡустыларының вафаты айҡанлы Марта менән Мәрйәмде йыуатырға күп кенә йәһүдтәр килгәйне.

²⁰ Ғайсаның килә ятҡанын ишеткәс, Марта Уны ҡаршы алырға сыҡты. Мәрйәм иһә өйҙә ҡалды.

²¹ – Хакимым, Һин бында булһаң, ҡустыбыҙ үлмәгән булыр ине, – тине Марта. –

²² Әммә мин беләм: Алланан ни генә һораһаң да, Ул Һиңә бирәсәк.

²³ – Ҡустығыҙ терелер, – тине уға Ғайса.

²⁴ – Беләм, ул ҡиәмәт көнөндә, терелеү ваҡытында, тереләсәк.

²⁵ Ғайса: – Мин – терелеү һәм тормош. Миңә ышанған кеше үлһә лә йәшәйәсәк.

²⁶ Ә йәшәгән һәм Миңә ышанған һәр кем бер ҡасан да үлмәйәсәк. Һин быға ышанаһыңмы? – тине.

²⁷ – Эйе, Хакимым! – тип яуапланы Марта. – Мин Һинең донъяға килергә тейеш булған Мәсих, Алла Улы икәнлегеңә ышанам.

²⁸ Шулай тигәндән һуң, Марта барып һеңлеһе Мәрйәмде саҡырҙы. Уға йәшереп кенә: – Остаз бында, Ул һине саҡыра, – тине.

²⁹ Быны ишеткәс тә, Мәрйәм, тиҙ генә урынынан тороп, Ғайса янына китте.

³⁰ Ғайса ауылға инмәйенсә Марта менән осрашҡан ерҙә тора ине әле.

³¹ Мәрйәмде йыуатып уның менән бергә өйҙә булған йәһүдтәр, йәһәт кенә тороп сығып киткәнен күргәс, илар өсөн ҡәбергә китте тип уйлап, артынан эйәрҙеләр.

³² Мәрйәм Ғайса торған ергә килеп еткәс, Уны күреп: – Хакимым! Һин бында булһаң, ҡустыбыҙ үлмәгән булыр ине, – тине лә Уның аяғына йығылды.

³³ Ғайса, Мәрйәмдең дә, уға эйәреп килгән йәһүдтәрҙең дә илағанын күреп, Үҙе лә бик ныҡ көйөндө һәм ҡайғырып:

³⁴ – Һеҙ уны ҡайҙа ерләнегеҙ? – тип һораны. Улар: – Әфәндем! Әйҙә барайыҡ, Үҙең күрерһең, – тинеләр.

³⁵ Ғайса илап ебәрҙе.

³⁶ – Ҡарағыҙ, Ул Әлғазарҙы ҡалай яратҡан икән! – тиеште йәһүдтәр.

³⁷ Араларынан береһе: – Ул бит һуҡырҙың күҙҙәрен асты. Әлғазарҙы ла үлемдән һаҡлап ҡала алмаҫ инеме икән? – тине.

³⁸ Ғайса, тағы ла нығыраҡ көйөнөп, ҡәбер янына килде. Ҡәбер мәмерйә булып, уға инеү юлы таш менән ҡаплап ҡуйылғайны.

³⁹ Ғайса: – Ташты ситкә шылдырығыҙ! – тине. – Хакимым, мәйет еҫләнгәндер инде, үлгәненә дүрт көн уҙҙы бит, – тине мәрхүмдең апаһы Марта.

⁴⁰ Ғайса уға: – Мин һиңә: «Әгәр ҙә ышанһаң, Алланың шөһрәтен күрерһең», – тип әйтмәгәйнемме ни? – тип яуап бирҙе.

⁴¹ Ташты алып ҡуйҙылар. Ғайса юғарыға ҡарап: – Атам! Мине ишеткәнең өсөн рәхмәт! – тине. –

⁴² Мине һәр ваҡыт ишетеүеңде беләм, ләкин был һүҙҙәремде ошонда торған кешеләр өсөн, Мине Һинең ебәргәнеңә ышанһындар өсөн әйтәм!

⁴³ Шулай тигәндән һуң Ул көслө тауыш менән: – Әлғазар, тышҡа сыҡ! – тине.

⁴⁴ Бына үлгән кеше килеп сыҡты. Уның аяҡ-ҡулы кәфенгә уралған, йөҙөнә битлек ябылғайны. Ғайса: – Тағатығыҙ уны, атлап китһен! – тине.

Фарисейҙарҙың Ғайсаны үлтерергә ниәтләүе

⁴⁵ Мәрйәм янына килгән йәһүдтәрҙең күбеһе, Ғайсаның ҡылған эштәрен күргәс, Уға инанды.

⁴⁶ Ә ҡайһы берҙәре, фарисейҙарға барып, Ғайсаның ғәмәлдәре тураһында һөйләп бирҙе.

⁴⁷ Шунда баш ҡаһиндар һәм фарисейҙар кәңәшмәгә йыйылды. Улар: – Беҙгә нимә эшләргә? – тиештеләр. – Был Кеше күп мөғжизәләр күрһәтә.

⁴⁸ Әгәр ҙә шулай дауам итергә юл ҡуйһаҡ, һәммәһе Уға инанасаҡ. Аҙаҡ римлылар килеп, Изге урыныбыҙҙы ла, халыҡты ла юҡ итәсәк.

⁴⁹ Араларынан береһе, ул йылда иң баш ҡаһин булған Ҡаяфас: – Һеҙ бер ни ҙә белмәйһегеҙ!

⁵⁰ Бөтә халыҡ һәләк булыуға ҡарағанда, халыҡ өсөн бер кешенең үлеүе һеҙҙең өсөн хәйерлерәк бит. Шуны аңламайһығыҙмы ни? – тине.

^51-52 Ул быны үҙенән һөйләмәне, ә шул йылда иң баш ҡаһин булараҡ, Ғайсаның халыҡ өсөн, йәһүд халҡы өсөн генә түгел, ә барса ерҙәргә таралған Алла балаларын бергә йыйыр өсөн үләсәген алдан әйтеп бирҙе.

⁵³ Ошо көндән алып улар Ғайсаны нисек үлтереү тураһында уйлай башланы.

⁵⁴ Шул сәбәпле Ғайса инде йәһүдтәр араһында асыҡтан-асыҡ йөрөмәҫ булды. Ул бынан сүллек янындағы Әфраим тигән ҡалаға китте һәм Үҙенең шәкерттәре менән шунда ҡалды.

⁵⁵ Йәһүдтәрҙең Ҡотҡарылыу байрамы яҡынлашҡайны. Байрам алдынан таҙарыныу йолаһын башҡарырға тип, илдең төрлө төбәктәренән күп кеше Йәрүсәлимгә килде.

⁵⁶ Халыҡ Ғайсаны эҙләне. Улар Алла йортонда бер-береһенән: «Нисек уйлайһығыҙ, Ул байрамға килмәҫме икән ни?» – тип һораштылар.

⁵⁷ Баш ҡаһиндар менән фарисейҙар иһә, Ғайсаны ҡулға алыр өсөн, Уның ҡайҙалығын белгән кешеләргә килеп әйтергә бойороҡ биргәйне.