Вәғәзсе 7 - Изге Яҙма

¹ Яҡшы исем ҡиммәтле еҫле майҙан, Үлем көнө тыуған көндән яҡшыраҡ.

² Мәжлесле өйгә барғансы, Йыназалы өйгә барғаның хәйерле, Сөнки һәр кемдең ахыры бер, Тере кеше шуны башында тотһон.

³ Хәсрәт көлөүҙән яҡшыраҡ, Сөнки йөҙ моңһоулығы күңелде йомшарта.

⁴ Аҡыллының күңеле – ҡайғылы өйҙә, Ахмаҡтың күңеле – кәйеф-сафалы өйҙә.

⁵ Ахмаҡтың маҡтауын тыңлағансы, Аҡыллының битәрләүен ишетеү яҡшыраҡ.

⁶ Ахмаҡтың көлөүе хас та Ҡаҙан аҫтында янған сыбыҡтың сытырлауы. Был да – фани.

⁷ Башҡаларҙы йәберләү аҡыллыны ла ахмаҡлата, Ришүәт кешенең күңелен боҙа.

⁸ Һәр нәмәнең ахыры уның башынан хәйерлерәк; Сабыр кеше һауалынан яҡшыраҡ.

⁹ Асыуланырға ашыҡма, Асыу ахмаҡтарҙың эсендә оялай.

¹⁰ «Ниңә үткән көндәр бөгөнгөнән яҡшы ине?» – тип һорама, Бындай һорау аҡылдан түгел.

¹¹ Аҡыл мираҫ кеүек үк яҡшы, Ул ҡояш йөҙөн күргәндәр өсөн файҙалы.

¹² Көмөш нисек кешене һаҡлаһа, Аҡыл да шулай уҡ һаҡлай; Бына ғилемдең файҙаһы: Аҡыл эйәһенең ғүмерен һаҡлай.

¹³ Алланың ғәмәлдәренә күҙ һал: Ул кәкрәйткәнде кем турайта ала?

¹⁴ Бәхетле көндәреңдә ҡыуан, ҡайғылы көндәреңдә иһә шуны иҫеңдә тот: тегеһен дә, быныһын да Алла бирә, һис кем киләсәктә нимә булырын белмәй.

¹⁵ Фани ғүмерем дауамында төрлөһөн күрҙем: тәҡүә кеше тәҡүә булыуына ҡарамаҫтан, харап була, яуыздар иһә үҙ яуызлыҡтары эсендә оҙон ғүмер һөрә.

¹⁶ Артыҡ тәҡүә һәм артыҡ аҡыллы булып күренергә тырышма: ниңә үҙеңде харап итергә?

¹⁷ Артыҡ яуыз, дыуамал булма: ниңә ваҡытынан алда үлергә?

¹⁸ Был нәсихәттәрҙең береһен тотоп, икенсеһен онотма, Алланан ҡурҡыу бөтә бәләләрҙән дә һаҡлап ҡалыр.

¹⁹ Аҡыл кешене ҡалалағы ун хөкөмдарҙан көслөрәк итә.

²⁰ Ер йөҙөндә гел яҡшылыҡ ҡына эшләп, бер ҙә гонаһ ҡылмаған тәҡүә кеше юҡ.

²¹ Хеҙмәтсеңдең һине яманлағанын ишетмәйем тиһәң, кешеләр һөйләгән бөтә һүҙгә ҡолаҡ һалып барма.

²² Хәйер, үҙеңдең дә башҡалар хаҡында ғәйбәт һөйләгәнең аҙ булманы бит.

²³ Быларҙың барыһын да аҡыл менән һынаным. «Аҡылға ирешермен», – тинем, ләкин уға етә алманым.

²⁴ Бөтә булған нәмә – алыҫта, тәрәне – тәрәндә: кем уның төбөнә төшә алыр?

²⁵ Мин зиһенемде аҡыл менән зирәклекте белеү, тикшереү һәм табыуға, яуыздарҙың ахмаҡлығы, аҡылһыҙҙарҙың дыуамаллығы нимәлә икәнен төшөнөүгә йүнәлттем.

²⁶ Шуны белдем, әжәлдән дә әсерәге ҡатын-ҡыҙ икән: ул үҙе – тоҙаҡ, йөрәге – ау, ә ҡулдары – бығау. Аллаға күркәм булған әҙәм унан ҡасып ҡотола, гонаһлы бәндә иһә уның тоҙағына эләгә.

²⁷ – Бер-бер артлы һынап ҡарап, бына шундай яуапты таптым, – тине Вәғәзсе. –

²⁸ Ә бына эҙләп-эҙләп тә нимәне тапманым һуң? Мең кеше араһынан бер яҡшы ир таптым, ләкин улар араһында бер генә яҡшы ҡатын-ҡыҙ ҙа юҡ ине.

²⁹ Мин бер нәмәне генә аңланым: Алла әҙәм балаһын намыҫлы итеп яратҡан, ләкин улар һәр төрлө мәкерле ниәткә тотонған.