Вәғәзсе 2 - Изге Яҙма

¹ Күңелемдән үҙ-үҙемә: «Әйҙә, мин һине уйын-көлкө менән һынайым, яҡшылыҡтың рәхәтен күр», – тинем. Әммә был да бары буш мәшәҡәт икән.

² Көлкө хаҡында: «Ахмаҡлыҡ!», ә кәйеф-сафаны: «Ниндәй файҙаһы бар?» – тинем.

³ Мин, аҡылымды юймайынса һәм шул уҡ ваҡытта күңелемә ахмаҡлыҡ ҡылырға ла юл ҡуйҙым – әҙәм балаларына ҡыҫҡа ғына ғүмерҙәрендә күк аҫтында нимә кинәнес килтереүен аңлар өсөн тәнемде шарап менән һынарға булдым.

⁴ Мин бөйөк эштәр башҡарҙым: үҙемә йорттар һалдым, йөҙөм баҡсалары ултырттым,

⁵ баҡсалар һәм урмандар, уларға һәр төрлө емеш ағастары үҫтерҙем.

⁶ Баҡсаларымдағы ағастарҙы һуғарырға быуалар төҙөттөм.

⁷ Ир һәм ҡатын ҡолдар һатып алдым, өйөмдә тыуған ҡолдарым да бар ине. Миңә тиклем Йәрүсәлимдә хакимлыҡ иткәндәрҙең һәммәһенекенән дә күберәк эре һәм ваҡ мал йыйҙым.

⁸ Шулай уҡ үҙемә алтын-көмөш йыйҙым, бөтә өлкәләрҙән батшаларса хазиналар тупланым. Ир һәм ҡатын йырсылар, шулай уҡ ир-ат кинәнесе – кәнизәктәр аҫраным.

⁹ Йәрүсәлимдә миңә тиклем булғандарҙың барыһынан да шөһрәтлерәк һәм байыраҡ инем, зирәк аҡылым да үҙемдә ҡалды.

¹⁰ Күҙем төшкән һис нәмәнән баш тартманым, Күңелемде бер ләззәттән дә тыйманым, Сөнки йәнем һәр эшемдән зауыҡланды; Был ауыр хеҙмәтем өсөн бүләк булды.

¹¹ Мин ҡулым менән башҡарған бар эшемә, хеҙмәткә һалған бөтә көсөмә боролоп баҡтым. Күрҙем, һәммәһе лә буш мәшәҡәт, тик ел ҡыуыу. Ҡояш аҫтында уларҙан һис ниндәй ҙә фәтүә юҡ икән.

¹² Аҡыл менән дыуамаллыҡтың, шулай уҡ ахмаҡлыҡтың ни икәнен белмәк булдым. Батша вариҫы юҡһа ни эшләй алһын? Элек эшләнгәнде ҡабатлай ғына ала.

¹³ Яҡты ҡараңғылыҡтан яҡшыраҡ булғандай, аҡылдың да ахмаҡлыҡтан яҡшыраҡ икәнен күрҙем.

¹⁴ Аҡыллыны аҡыл күҙле итә, Ахмаҡ иһә ҡараңғыла ҡаңғыра. Ләкин шуны белдем: уларҙың һәммәһен дә бер тәҡдир көтә.

¹⁵ Мин күңелемдән үҙемә былай тинем: «Мине лә ахмаҡтың тәҡдире көтә, шулай булғас, минең аҡыллы булыуымдан ни файҙа?» Үҙ-үҙемә: «Был да буш мәшәҡәт», – тинем.

¹⁶ Ахмаҡ кешене иҫкә алмаған һымаҡ, аҡыл эйәһен дә иҫтә ҡалдырмаясаҡтар. Оҙаҡламай бөтәһе лә онотолор. Ахмаҡ һымаҡ уҡ аҡыл эйәһе лә үлмәйме ни?

¹⁷ Мин тормошто күрә алмаҫ булдым, сөнки ҡояш аҫтында эшләнгән бөтә нәмә миңә яман булып күренде. Бөтәһе лә буш мәшәҡәт, бөтәһе лә – ел артынан ҡыуыу.

¹⁸ Ҡояш аҫтындағы хеҙмәтемде күрә алмаҫ булдым, сөнки хеҙмәтемдең бөтә емеше үҙемдән һуң киләсәк кешегә ҡаласағын аңланым.

¹⁹ Аҡыллы булырмы ул, әллә ахмаҡмы, кем белә? Ә бит ул минең был ҡояш аҫтында ауыр хеҙмәтем һәм аҡылым менән тапҡандарҙан файҙаланасаҡ. Был да – буш мәшәҡәт.

²⁰ Һәм мин күңелем менән был ҡояш аҫтында эшләгән барлыҡ эштәремдән төңөлдөм.

²¹ Сөнки берәү аҡылы, белеме, оҫталығы менән эшләп тапҡанын бының өсөн бармаҡ та ҡыбырлатмаған кешегә ҡалдыра булып сыға. Был да – буш мәшәҡәт, ҙур ғәҙелһеҙлек.

²² Кешенең ҡояш аҫтында көс түгеп тапҡаны, йөрәк ынтылышы нимә бирә, ул был донъяла нимә хаҡына эшләп йәшәй?

²³ Уның һәр көнө – әрнеү, хеҙмәттәре – михнәт, күңеле хатта төнөн дә тынғы белмәй. Был да – буш мәшәҡәт.

²⁴ Кеше өсөн ашап-эсеү һәм үҙ хеҙмәте менән күңелен зауыҡландырыуҙан да хозурыраҡ нәмә юҡ. Мин шуны аңланым: был – Алла тарафынан кешегә бирелгән бер йыуаныс.

²⁵ Алла ихтыярынан башҡа кем ашап-эсә, ләззәт таба алһын?

²⁶ Үҙенә күркәм әҙәмгә аҡылын да, белемен дә, шатлығын да бирә Алла, гонаһлыға иһә, хеҙмәт емештәрен йыйып-туплап, Алла алдында күркәм әҙәмгә ҡалдырһын тип, эш өйә. Был да – буш мәшәҡәт, ел артынан ҡыуыу.