Руҫ китабы 1 - Изге Яҙма

Аслыҡ һәм күсенеү

¹ Исраилда хакимдар идара иткән осорҙа илдә йот башланды. Шул арҡала Йәһүҙә биләмәһендәге Бейт-Ләхәм тигән ҡаланан бер кеше ҡатыны һәм ике улы менән Моав еренә күсенде.

² Был кешенең исеме – Әлимәләх, ҡатыныныҡы – Ноғоми, ә улдарыныҡы Махлон менән Килйон ине. Йәһүҙә биләмәһендәге Бейт-Ләхәм ҡалаһынан, Әфраҫ ерҙәренән булған был ғаилә Моав иленә күсеп килеп, шунда төйәкләнде.

³ Ноғомиҙың ире Әлимәләх ошонда вафат булды, ҡатын улдары менән генә ҡалды.

⁴ Ике улы ла моав ҡыҙҙарына өйләнде: уларҙың береһенең исеме – Ғорпа, икенсеһенеке Рут ине. Ун йыл самаһы унда йәшәгәс,

⁵ Махлон менән Килйон да үлеп китте. Ноғоми ике улынан да, иренән дә мәхрүм ҡалды.

Бейт-Ләхәмгә ҡайтыу

⁶ Раббының Үҙ халҡына илтифат күрһәтеп, икмәк биргәнен ишеткәс, Ноғоми килендәре менән Моавтан тыуған иленә ҡайтырға булды.

⁷ Йәшәп ятҡан урындарын ташлап, ул килендәре менән Йәһүҙә тарафына йүнәлде. Китеп барышлай,

⁸ Ноғоми килендәренә: – Барығыҙ, әсәйҙәрегеҙ йортона ҡайтығыҙ. Һеҙ мәрхүмдәргә һәм миңә ҡарата игелекле булған кеүек, Раббы һеҙгә ҡарата ла мәрхәмәтле булһын.

⁹ Раббы һәр берегеҙгә яңы ир йортонда рәхәтлек табырға насип итһен, – тине. Ул хушлашып килендәрен үпте, ләкин улар ҡысҡырып илай-илай:

¹⁰ – Беҙ һинең менән барабыҙ, һинең халҡың араһында йәшәйбеҙ, – тинеләр.

¹¹ Әммә Ноғоми: – Юҡ, ҡыҙҙарым, барығыҙ, ҡайтығыҙ. Минең менән барып һеҙгә ни фәтүә? Уларға сығырбыҙ, тиер инегеҙ, мин башҡаса улдар таба алмайым.

¹² Бар, ҡайтығыҙ, ҡыҙҙарым, иргә барыр өсөн ҡартмын инде. Әгәр: «Бала табырға өмөтөм бар әле», – тип уйлаһам да, бөгөнгө төндө ир менән үткәреп, улдар тапһам да,

¹³ уларҙың ҙурайғанын көтөп, тормошҡа сыҡмай йөрөрһөгөҙмө ни? Юҡ, ҡыҙҙарым, бергә күтәрешер өсөн минең яҙмышым үтә әсенешле: сөнки Раббының ҡулы миңә ҡаршы.

¹⁴ Килендәре тағы ла нығыраҡ илай башланы. Ғорпа ҡәйнәһе менән үбешеп хушлашты ла китеп барҙы. Ә Рут, ҡәйнәһенә һыйынып, уның янында ҡалды.

¹⁵ Ноғоми уға: – Күрәһеңме, килендәшең үҙ халҡына, үҙ илаһтарына ҡайтырға булды, бар, һин дә уның менән кит, – тине.

¹⁶ Ләкин Рут: – Яңғыҙыңды ташлап ҡалдырырға өгөтләмә мине. Һин ҡайҙа барһаң, мин дә шунда барам, һин ҡайҙа төйәкләнһәң, мин дә шунда төйәкләнәм. Һинең халҡың – минең халҡым, һинең Аллаң минең Аллам булыр.

¹⁷ Һин ҡайҙа үләһең, мин дә шунда үлермен, мин дә шунда ерләнермен. Әгәр ҙә беҙҙе тик үлем генә айырмаһа, мине Раббының ҡаты ҡәһәре һуҡһын! – тип яуап ҡайтарҙы.

¹⁸ Ноғоми Руттың үҙе менән барырға ныҡлы ҡарар иткәнен аңланы һәм башҡаса уны өгөтләмәне.

¹⁹ Улар шулай бергәләшеп Бейт-Ләхәмгә юлланды, унда килеп еткәс, бөтә халыҡ уларға ҡарап хайран ҡалды, ҡатындар бер-береһенән: «Ысынлап та, Ноғомимы был?» – тип һорашты.

²⁰ Ноғоми уларға: – Бүтәнсә мине Ноғоми тип йөрөтмәгеҙ, миңә Мара тип әйтегеҙ, сөнки сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһе тормошомдо әсе итте!

²¹ Илемдән тулы сыҡҡайным, Раббы мине буш ҡул ҡайтарҙы. Ниңә һеҙ миңә Ноғоми тип өндәшәһегеҙ? Раббы миңә ҡаршы булды, сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһе мине хәсрәткә һалды, – тине.

²² Ноғоми моав килене Рут менән Моав иленән ана шулай ҡайтып төштө. Улар Бейт-Ләхәмгә килгән осорҙа арпа урағы башланғайны.