Матфей 26 - Изге Яҙма

Ғайсаға ҡаршы мәкер ҡороу

¹ Ғайса был һүҙҙәрен тамамлағас, шәкерттәренә:

² – Ике көндән Ҡотҡарылыу байрамы булғанын беләһегеҙ. Шунда Әҙәм Улын арҡысаҡҡа ҡаҙаҡларға тапшырасаҡтар, – тине.

³ Ошо ваҡытта баш ҡаһиндар һәм халыҡ аҡһаҡалдары Ҡаяфас исемле иң баш ҡаһиндың һарайында йыйылғайны.

⁴ Улар, Ғайсаны хәйлә менән ҡулға алып, үлтерергә һүҙ беркетте.

⁵ «Тик быны байрам осоронда эшләмәйек, халыҡ араһында фетнә килеп сыҡмаһын», – тинеләр.

Ғайсаны майлау

⁶ Ғайса Бейт-Әниәлә махаулы Шимғондың өйөндә ине.

⁷ Ашап ултырған сағында Уның янына, бик ҡиммәтле хуш еҫле май һалынған алебастр һауыт тотоп, бер ҡатын килеп инде һәм майҙы Ғайсаның башына ҡойҙо.

⁸ Быны күргән шәкерттәре асыуланды: – Был майҙы ниңә шулай әрәм итергә?

⁹ Уны ҡиммәт хаҡҡа һатып, аҡсаһын фәҡирҙәргә өләшергә булыр ине бит!

¹⁰ Ғайса, шәкерттәренең ризаһыҙлығын белеп, уларға: – Ниңә һеҙ был ҡатындың хәтерен ҡалдыраһығыҙ? – тине. – Миңә яҡшылыҡ ҡылды бит ул.

¹¹ Фәҡирҙәр һәр ваҡыт янығыҙҙа, Мин иһә һеҙҙең менән гел булмам.

¹² Был ҡатын, тәнемә май ҡойоп, Мине ерләргә әҙерләне.

¹³ Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: Һөйөнөслө Хәбәр донъяның ҡайһы ғына мөйөшөндә вәғәзләнмәһен, был ҡатынды ла иҫкә алып, уның ҡылған эше хаҡында һөйләйәсәктәр.

Йәһүҙәнең хыянаты

¹⁴ Шунан һуң ун ике шәкерттең береһе, Йәһүҙә Искариот исемлеһе, баш ҡаһиндар янына барып:

¹⁵ – Әгәр һеҙгә Ғайсаны тотторһам, миңә нимә бирерһегеҙ? – тип һораны. Улар Йәһүҙәгә утыҙ көмөш тәңкә һанап бирҙе.

¹⁶ Ошо ваҡыттан алып ул Ғайсаны ҡаһиндар ҡулына тапшырыр өсөн уңайлы мәл эҙләне.

Ҡотҡарылыу байрамы ашы

¹⁷ Сөсө икмәк байрамының тәүге көнөндә шәкерттәре Ғайса янына килеп: – Ҡотҡарылыу байрамы ашын ҡайҙа әҙерләүебеҙҙе теләйһең? – тип һоранылар.

¹⁸ Ғайса уларға: – Ҡалала йәшәгән шул-шул кешегә барып, уға: «Остазыбыҙ: „Билдәләнгән сәғәтем етеп килә. Мин Үҙемдең шәкерттәрем менән бергә Ҡотҡарылыу байрамы ашын һиндә ашармын“, – тине», – тип әйтегеҙ.

¹⁹ Шәкерттәре, Ул ҡушҡанса эшләп, байрам ашы әҙерләне.

²⁰ Кис еткәс, Ғайса ун ике шәкерте менән бергә табынға ултырҙы.

²¹ Ашап ултырғанда Ул: – Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: арағыҙҙан берегеҙ Миңә хыянат итәсәк, – тине.

²² Улар, ауыр хәсрәткә төшөп, бер-бер артлы: – Хакимым, мин түгелдер бит? – тип һораша башланылар.

²³ Ул шәкерттәренә былай тине: – Икмәген минең менән бер һауытҡа манып ашағандарҙың береһе Миңә хыянат итәсәк.

²⁴ Әҙәм Улы Изге Яҙмала яҙылғандағыса китә. Әммә Әҙәм Улына хыянат итәсәк кешегә ҡайғы! Әгәр ҙә тыумаған булһа, уның өсөн яҡшыраҡ булыр ине.

²⁵ Уға хыянат итәсәк Йәһүҙә: – Остаз, мин түгелдер бит? – тип һораны. – Быны һин үҙең әйттең, – тип яуапланы Ғайса.

²⁶ Ашаған саҡта Ғайса ҡулына икмәк алып шөкөр итте лә, уны һындырып, шәкерттәренә өләште. – Алығыҙ, ашағыҙ, был – Минең тәнем, – тине Ул.

²⁷ Шунан Ул кәсә алды ла, шөкөр иткәндән һуң, уны шәкерттәренә биреп: – Бөтәгеҙ ҙә ошонан эсегеҙ, – тине.

²⁸ – Был – гонаһтарҙың ғәфү ителеүе хаҡына күптәр өсөн түгелә торған ҡаным. Ул – Алланың кешеләр менән килешеүен раҫлаусы ҡан.

²⁹ Һеҙгә әйтәм: бөгөндән алып, Атам Батшалығында һеҙҙең менән бергә яңы шарап эсер көн етмәй тороп, Мин инде йөҙөм шарабы эсмәйәсәкмен.

³⁰ Шөкөр мәҙхиәһен йырлағандан һуң, улар Зәйтүн тауына йүнәлде.

Петрустың ваз кисәсәге хаҡында киҫәтеү

³¹ Юл ыңғайы Ғайса уларға: – Ошо төндә һеҙ бөтәгеҙ ҙә Мине ташлаясаҡһығыҙ. Изге Яҙмала: «Көтөүсене һәләк итермен, шунда көтөүҙәге һарыҡтар таралышып бөтөр», – тип яҙылған.

³² Ләкин, үленән терелеп торғандан һуң, Мин Галилеяға һеҙҙән алда барып етермен, – тине.

³³ Петрус иһә: – Бөтәһе лә Һине ташлап киткән хәлдә лә, мин бер ҡасан да ташламам! – тине.

³⁴ Ләкин Ғайса: – Һиңә хаҡ һүҙ әйтәм: ошо төндә, таң әтәсе ҡысҡырғанға тиклем, һин Мине өс тапҡыр инҡар итәсәкһең, – тип яуапланы.

³⁵ – Һинең менән бергә үлергә тура килһә лә, мин Һинән ваз кисмәйәсәкмен, – тине Петрус. Шәкерттәренең бөтәһе лә шулай тине.

Ғайсаның Геҫшемани баҡсаһында доға ҡылыуы

³⁶ Ғайса шәкерттәре менән Геҫшемани тип аталған урынға килде. Шунда уларға: – Һеҙ ошонда ултырып тороғоҙ. Мин арыраҡ китеп доға ҡылайым, – тине.

³⁷ Ул Үҙе менән Петрусты һәм Зәбәҙәйостың ике улын алды. Ғайсаны һағыш һәм хәүеф солғап алды.

³⁸ Ул шәкерттәренә: – Күңелемде үлемесле ҡайғы баҫты. Һеҙ ошонда тороп тороғоҙ, Минең менән бергә уяу булығыҙ! – тине.

³⁹ Ул ситкәрәк китте лә ергә йөҙтүбән ятып доға ҡылды: – Атам! Мөмкин булһа, был ғазап туҫтағы Мине урап үтһен ине! Шулай ҙа Мин түгел, Һин теләгәнсә булһын.

⁴⁰ Ғайса, шәкерттәре янына килеп, уларҙың йоҡлап ятҡанын күрҙе. – Минең менән бергә бер генә сәғәт тә уяу ултыра алманығыҙмы ни? – тине Ул Петрусҡа.

⁴¹ – Уяу булығыҙ, һынауға дусар булмаҫ өсөн, доға ҡылығыҙ. Рух ҡеүәтле, ә тән көсһөҙ!

⁴² Ғайса тағы, икенсе тапҡыр ситкә китеп, доға ҡылды: – Атам! Әгәр Миңә был туҫтаҡты эсмәйенсә үткәреү мөмкин түгел икән, Һинең ихтыярың буйынса булһын!

⁴³ Ул, әйләнеп килеп, шәкерттәренең тағы йоҡлап ятҡанын күрҙе. Уларҙың күҙҙәрен йоҡо баҫҡайны.

⁴⁴ Уларҙы ҡалдырып, Ғайса йәнә ситкәрәк китте һәм шул уҡ һүҙҙәрҙе әйтеп өсөнсө тапҡыр доға ҡылды.

⁴⁵ Шунан, шәкерттәре янына әйләнеп килеп, уларға: – Һеҙ һаман йоҡлап ятаһығыҙмы, ял итәһегеҙме? – тине. – Бына, ваҡыт килде. Әҙәм Улы гонаһлылар ҡулына тотоп биреләсәк.

⁴⁶ Тороғоҙ, китәйек! Ана, Миңә хыянат итеүсе килә.

Ғайсаны ҡулға алыу

⁴⁷ Ғайса һүҙен әйтеп тә бөтөрмәне, ун ике шәкерттең береһе – Йәһүҙә килеп сыҡты. Уның менән бергә, ҡылыс-суҡмарҙар күтәреп, баш ҡаһиндар һәм халыҡ аҡһаҡалдары ебәргән күп һанлы кешеләр төркөмө күренде.

⁴⁸ Хыянатсы: «Мин кемде үбәм, шул Ғайса булыр. Уны тотоғоҙ», – тип улар менән алдан уҡ һүҙ беркетеп ҡуйғайны.

⁴⁹ Йәһүҙә йәһәт кенә Ғайса янына килде лә: – Һаумы, Остаз! – тип Уны үбеп алды.

⁵⁰ Ғайса уға: – Ниндәй ниәт менән килгән булһаң, шуны ҡыл, дуҫым! – тине. Бынан һуң Йәһүҙә менән булған кешеләр килделәр ҙә, Ғайсаны тотоп, һаҡ аҫтына алдылар.

⁵¹ Ғайса менән булғандарҙың береһе ҡынынан ҡылысын һурып сығарҙы ла, иң баш ҡаһиндың хеҙмәтсеһенә һелтәнеп, уның ҡолағын сабып өҙҙө.

⁵² Ғайса уға: – Ҡылысыңды ҡыныңа тыҡ! Ҡулына ҡылыс алған һәр кем ҡылыстан һәләк булыр! – тине.

⁵³ – Әллә Мин Атама мөрәжәғәт итә алмам, тип уйлайһыңмы? Һораһам, Ул шунда уҡ Миңә ун ике легиондан да артыҡ фәрештәләр ғәскәрен ебәргән булыр ине!

⁵⁴ Әммә ул ваҡытта Изге Яҙмаларҙа, ошолай булырға тейеш, тип яҙылғандар нисек ғәмәлгә ашһын?

⁵⁵ Шунда Ғайса кешеләр төркөмөнә: – Һеҙ ни өсөн Мине тоторға ҡылыс һәм суҡмарҙар күтәреп киләһегеҙ? Юлбаҫармы ни Мин? Көн һайын Алла йортонда һеҙҙе өйрәтеп ултырҙым. Һеҙ шунда Мине тотманығыҙ.

⁵⁶ Әммә быларҙың бөтәһе лә пәйғәмбәрҙәрҙең яҙғандары ғәмәлгә ашһын өсөн булды, – тине. Шунда бөтә шәкерттәре Уны ташлап ҡасып китте.

Юғары кәңәшмә алдында

⁵⁷ Ғайсаны ҡулға алған кешеләр Уны иң баш ҡаһин Ҡаяфасҡа алып килделәр. Унда ҡанун белгестәре һәм аҡһаҡалдар йыйылғайны.

⁵⁸ Петрус иһә, арттараҡ ҡалып, иң баш ҡаһиндың ихатаһына тиклем Ғайсаға эйәреп барҙы. Ихатаға ингәс, ахыры нимә менән бөтөрөн күрер өсөн, һаҡсылар эргәһенә барып ултырҙы.

⁵⁹ Баш ҡаһиндар һәм бөтә Юғары кәңәшмә, Ғайсаны үлем язаһына тарттырыу өсөн, Уға ҡаршы ялған шаһитлыҡ эҙләне.

⁶⁰ Ләкин күп ялған шаһиттар килеп һөйләһә лә, Уның бер ғәйебен дә таба алманылар. Ниһайәт, шаһитлыҡ итергә ике кеше сыҡты.

⁶¹ Улар: – Был кеше: «Мин Алла йортон емереп, уны өс көн эсендә яңынан төҙөй алам», – тип әйтте, – тинеләр.

⁶² Иң баш ҡаһин урынынан тороп, Ғайсаға: – Һин быларҙың ғәйепләүенә бер нисек тә яуап ҡайтармайһыңмы ни? – тине.

⁶³ Ғайса бер нәмә лә өндәшмәне. Иң баш ҡаһин Унан: – Тере Алла алдында ант итеп әйтеүеңде талап итәм: Һин Алла Улы Мәсихме? – тип һораны.

⁶⁴ Ғайса уға: – Быны һин үҙең әйттең, – тип яуап бирҙе. – Ә Мин һеҙгә шуны әйтәм: ошо мәлдән башлап Әҙәм Улының ҡөҙрәт Эйәһенең уң яғында ултырғанын һәм күктәге болоттар өҫтөндә килгәнен күрерһегеҙ!

⁶⁵ Шунда иң баш ҡаһин үҙенең өҫ кейемен йыртып: – Ул көфөр һөйләне! Беҙгә башҡа шаһиттарҙың нимәгә кәрәге бар? Уның Алланы хурлаған һүҙҙәрен әле генә үҙегеҙ ишеттегеҙ!

⁶⁶ Ниндәй ҡарар сығараһығыҙ? – тип һораны. – Ул ғәйепле һәм үлергә тейеш, – тине улар.

⁶⁷ Шунан Ғайсаның йөҙөнә төкөрөп, йоҙроҡлап туҡмай башланылар. Ҡайһылары:

⁶⁸ – Эй, Мәсих, пәйғәмбәрлек итеп әйт беҙгә: Һиңә кем һуҡты? – тип Уның яңағына һуҡтылар.

Петрустың Ғайсаны инҡар итеүе

⁶⁹ Был ваҡытта Петрус ихатала ултыра ине. Бер хеҙмәтсе ҡыҙ уның эргәһенә килеп: – Һин дә галилеялы Ғайса менән булдың бит, – тине.

⁷⁰ Әммә Петрус бөтәһе алдында быны инҡар итеп: – Һинең нимә һөйләгәнеңде аңламайым, – тине.

⁷¹ Ул ҡапҡа яғына ыңғайлағайны, уны икенсе хеҙмәтсе ҡыҙ күреп, шунда тороусыларға: – Бына был да назаралы Ғайса менән булды, – тине.

⁷² Петрус тағы ант менән: – Мин ул Әҙәмде белмәйем! – тип инҡар итте.

⁷³ Бер аҙҙан шунда торғандар уның янына килеп: – Һин ысынлап та шуларҙың береһе. Һөйләшеүеңдән үк күренеп тора, – тинеләр.

⁷⁴ Шунда Петрус: – Мин ул Кешене белмәйем! – тип ныҡышып ант итә башланы. Тап шул ваҡытта әтәс ҡысҡырҙы.

⁷⁵ Шунда Петрус Ғайсаның: «Әтәс ҡысҡырғансы, һин Мине өс тапҡыр инҡар итәсәкһең», – тигән һүҙҙәрен иҫенә төшөрҙө. Ул, урам яҡҡа сығып, әрнеп-әрнеп иланы.