Маркус 11 - Изге Яҙма

Тантаналы рәүештә Йәрүсәлимгә инеү

¹ Йәрүсәлимгә яҡынлашып, Зәйтүн тауына, Бейт-Фаге һәм Бейт-Әниә ауылдарына етеп килгәндә, Ғайса ике шәкертен алдан ебәрҙе.

² Уларға: – Ҡаршылағы ауылға барығыҙ, – тине. – Унда инеү менән бәйҙә торған, бығаса һис кем менмәгән йәш ишәкте күрерһегеҙ. Уны ысҡындырып, бында алып килегеҙ.

³ Әгәр ҙә берәйһе: «Һеҙ нимә эшләйһегеҙ?» – тип һораһа, «Ул Хужаға кәрәк, Хужа уны тиҙ арала ҡайтарып бирер», – тип әйтегеҙ.

⁴ Шәкерттәре, урамда ишек төбөнә бәйләп ҡуйылған йәш ишәкте табып, уны бауҙан ысҡындыра башланылар.

⁵ Шунда торған кешеләрҙең ҡайһы берәүҙәре уларҙан: – Нимә эшләйһегеҙ? Ишәкте ниңә бауҙан ысҡындыраһығыҙ? – тип һораны.

⁶ Шәкерттәр Ғайса ҡушҡанса яуап ҡайтарғас, тегеләр уларҙы тотҡарламаны.

⁷ Ишәкте Ғайса янына алып килеп, өҫ кейемдәрен уның өҫтөнә һалдылар. Ғайса ишәккә атланды.

⁸ Кешеләрҙең күбеһе өҫ кейемдәрен сисеп юлға түшәне, башҡалары иһә яландағы ағастарҙың ботаҡтарын киҫеп һалды.

⁹ Алдан барыусылар ҙа, Уның артынан килеүселәр ҙә: – Һосанна! Раббы исеме менән Килеүсе мөбәрәк булһын!

¹⁰ Атабыҙ Дауыттың яҡынлашып килгән батшалығы мөбәрәк булһын! Бейек күктәрҙә һосанна! – тип ҡысҡырҙылар.

¹¹ Ғайса, Йәрүсәлимгә инеп, Алла йортона йүнәлде. Барыһын да ҡарап сыҡҡас, ваҡыт инде һуң булғанлыҡтан, ун ике шәкерте менән Бейт-Әниәгә китте.

Ғайсаның инжир ағасын ҡарғауы

¹² Иртәгәһе көндө, Бейт-Әниәнән сыҡҡан мәлдәрендә, Ғайса асыҡҡанын тойҙо.

¹³ Алыҫта япраҡҡа күмелеп ултырған инжир ағасын күреп, емеше булмаҫмы, тип уның янына килде, әммә япраҡтан башҡа бер нәмә лә тапманы: инжир ваҡыты етмәгәйне әле.

¹⁴ Ғайса ағасҡа: – Бынан ары емешеңде мәңге һис кем ашамаһын! – тине. Шәкерттәре быны ишетеп торҙо.

Алла йортон таҙартыу

¹⁵ Улар Йәрүсәлимгә килеп етте. Алла йортона инеү менән, Ғайса ундағы һатыусылар менән һатып алыусыларҙы ҡыуып сығарырға кереште, аҡса алмаштырыусыларҙың өҫтәлдәрен, күгәрсен һатыусыларҙың ултырғыстарын ауҙарып ташланы.

¹⁶ Алла йорто аша бер нәмә лә алып үтергә рөхсәт итмәне.

¹⁷ Ғайса уларҙы аң-белемгә өйрәтеп: – Изге Яҙмала: «Минең Йортом бар халыҡтар өсөн доға ҡылыу йорто тип аталыр», – тип әйтелмәгәнме ни? Ә һеҙ уны юлбаҫарҙар ояһына әйләндергәнһегеҙ! – тине.

¹⁸ Быны ишеткәс, баш ҡаһиндар һәм ҡанун белгестәре Ғайсаны һәләк итеү әмәлен эҙләне. Бөтә халыҡ Уның өйрәткәндәрен таң ҡалып тыңлағанға күрә, Унан ҡурҡтылар.

¹⁹ Кис еткәс, Ғайса шәкерттәре менән ҡаланан сығып китте.

Ҡороған инжир ағасынан алынған үрнәк

²⁰ Икенсе көндө иртән инжир ағасы янынан үтеп барғанда, уның тамырына тиклем ҡороғанын күрҙеләр.

²¹ Петрус иһә, кисәге хәлде хәтерләп, Ғайсаға: – Остаз! Ҡара әле, Һин ҡарғаған инжир ағасы ҡороған, – тине.

²² Ғайса уларға былай яуап бирҙе: – Аллаға ышанысығыҙ булһын!

²³ Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: әгәр ҙә кемдер бынау тауға: «Күтәрелеп, диңгеҙгә ташлан!» – тип әйтһә һәм күңеленән һүҙенең үтәләсәгенә икеләнеүһеҙ ышанһа, теләге бойомға ашасаҡ.

²⁴ Шуға күрә һеҙгә әйтәм: доға ҡылғанда ни һораһағыҙ ҙа, алдым, тип ышанығыҙ – һәм һеҙгә бирелер.

^25-26 Доға ҡылып торған саҡта, берәйһенә ҡарата үпкәгеҙ булһа, уны ғәфү итегеҙ. Шул ваҡытта күктәге Атағыҙ ҙа һеҙҙең насар ғәмәлдәрегеҙҙе ярлыҡар.

Ғайсаның вәкәләте тураһында һорау

²⁷ Улар тағы Йәрүсәлимгә килделәр. Алла йортонда йөрөгән сағында, Ғайса янына баш ҡаһиндар, ҡанун белгестәре һәм аҡһаҡалдар килеп:

²⁸ – Быларҙы Һин ниндәй вәкәләт менән эшләйһең? Быларҙы башҡарырға кем Һиңә вәкәләт бирҙе? – тип һораны.

²⁹ – Мин һеҙгә бер һорау бирәм, – тине Ғайса. – Әгәр ҙә яуап ҡайтарһағыҙ, Мин дә быларҙы ниндәй вәкәләт менән башҡарыуымды әйтермен.

³⁰ Яхъяның һыуға сумдырыу хоҡуғы күктән инеме, әллә кешеләрҙәнме? Яуап бирегеҙ әле Миңә!

³¹ Тегеләр үҙ-ара: – Әгәр: «Күктән», – тиһәк, Ул: «Ниңә һуң һеҙ уға ышанманығыҙ», – тип һораясаҡ;

³² «Кешеләрҙән», – тип әйтергәме әллә? – тиештеләр. Ләкин халыҡтан ҡурҡтылар, сөнки барыһы ла Яхъяны ысынлап та пәйғәмбәр тип иҫәпләй ине.

³³ Шуға күрә Ғайсаға: – Белмәйбеҙ, – тип яуап ҡайтарҙылар. – Улай булғас, Мин дә һеҙгә быларҙы ниндәй вәкәләт менән башҡарғанымды әйтмәйем, – тине Ғайса.