Хакимдар 16 - Изге Яҙма

Шимшон менән Делила

¹ Бер көндө Шимшон Газа ҡалаһына барҙы һәм, бер фәхишә ҡатынды күреп, уға инде.

² Газала йәшәүселәр Шимшон килгәнен белгәс, шул урынды ҡамап алдылар, уны көтөп, төнө буйы ҡала ҡапҡаһы янында һаҡлап торҙолар. – Таң атһын да, үлтерербеҙ, – тинеләр.

³ Шимшон иһә төн уртаһына тиклем генә йоҡланы. Төн уртаһында торҙо, ҡала ҡапҡаһының бағаналарын тотто ла, ҡапҡаны биге, яңағы-ние менән аҡтарып алды. Уны, яурынына һалып, Хеврон ҡаршыһындағы тау башына мендереп ташланы.

⁴ Күпмелер ваҡыт үткәс, Шимшон Сореҡ үҙәнендә йәшәгән Делила исемле бер ҡатынға ғашиҡ булды.

⁵ Пелешти бейҙәре был ҡатынға килеп: – Уның еңелмәҫ көсө нимәлә икәнен ипләп кенә белеш. Бәйләп һалып буйһондорор өсөн уны нисек еңергә икән? Ә беҙ һиңә һәр ҡайһыбыҙ бер мең дә бер йөҙ шекел көмөш аҡса бирербеҙ, – тине.

⁶ Делила Шимшондан: – Әйт әле миңә, һинең көсөң нимәлә? Буйһондорор өсөн һине нимә менән бәйләргә? – тип һораны.

⁷ Шимшон уға: – Әгәр ҙә мине ете ҡат әле кибеп бөтмәгән кереш менән бәйләһәләр, көсөм бөтөп, бүтән кешеләр һымаҡ буласаҡмын, – тине.

⁸ Пелешти бейҙәре Делилаға ете ҡат әле кибеп бөтмәгән сей кереш килтерҙеләр. Делила уның менән Шимшонды бәйләне.

⁹ Ә уның төпкө бүлмәһендә бер нисә кеше боҫҡонда ята ине. Делила: – Шимшон! Ана һиңә ҡаршы пелештиҙәр килә! – тигәйне, Шимшон, сүс епте ялҡын өҙгән һымаҡ ҡына итеп, кереште өҙөп ташланы – уның көсөнөң сере асылмай ҡалды.

¹⁰ – Һин мине алдағанһың, дөрөҫөн әйтмәгәнһең, – тине Делила Шимшонға. – Хәҙер әйт инде, һине нимә менән бәйләргә?

¹¹ Шимшон Делилаға: – Әгәр ҙә мине бер тапҡыр ҙа тотонолмаған өр-яңы бауҙар менән бәйләһәләр, көсөм бөтөп, бүтән кешеләр һымаҡ буласаҡмын, – тине.

¹² Делила өр-яңы бауҙар алып килеп уның менән Шимшонды бәйләне лә: – Шимшон! Ана һиңә ҡаршы пелештиҙәр килә! – тине. Ә уның төпкө бүлмәһендә бер нисә кеше боҫҡонда ята ине. Шимшон үҙенең ҡулынан бауҙы ептәй өҙөп ташланы.

¹³ Делила Шимшонға: – Һин мине һаман алдайһың, дөрөҫөн әйтмәйһең. Хәҙер әйт инде, һине нимә менән бәйләргә? – тине. Шимшон Делилаға: – Әгәр ҙә туҡыу станында туҡыманың арҡау ебенә ете тотам сәсемде ҡушып туҡыма һуҡһаң һәм уны ҡаҙаҡ менән беркетеп ҡуйһаң, көсөм бөтөп, бүтән кешеләр һымаҡ буласаҡмын, – тине.

¹⁴ Шимшон йоҡлап киткәс, Делила арҡау ебенә уның ете тотам сәсен ҡушып туҡыма һуҡты ла, уны ҡаҙаҡ менән беркетеп: – Шимшон! Ана һиңә ҡаршы пелештиҙәр килә! – тине. Шимшон йоҡоһонан уянды ла ҡаҙауҙы йолҡоп алып туҡыу станын туҡымаһы-ние менән һурып алды.

¹⁵ Делила уға: – Нисек инде һин мине яратам тиһең, күңелең менән әллә ҡайҙаһың? Бына һин мине өс мәртәбә алданың, бындай ғәләмәт көсөңдөң сере нимәлә икәнен асманың, – тине.

¹⁶ Делила көн дә ошондай һүҙҙәре менән теңкәһенә тейгәнгә һәм ғазаплағанға, Шимшондың тәҡәте бөттө.

¹⁷ Шуға күрә ул ҡатынға йөрәк серен систе: – Минең башыма бәке тейгәне юҡ, тыуа-тыуғандан бирле Алланың нәзиремен. Әгәр ҙә сәсемде ҡырҡһалар, ҡеүәтем бөтәсәк. Мин көсһөҙләнеп, бүтән кешеләр һымаҡ буласаҡмын, – тине.

¹⁸ Делила, Шимшондың уға серен асҡанын аңланы ла, кеше ебәреп, пелешти бейҙәрен саҡырҙы. – Тағы бер тапҡыр килегеҙ, ул миңә серен асты, – тине. Пелешти хакимдары, көмөштәрен алып, уның янына килде.

¹⁹ Делила Шимшонды тубығына һалып йоҡлатты ла, кеше саҡырып, Шимшондың башындағы ете тотам сәсен ҡырҡып алырға ҡушты. Шимшон хәлһеҙләнә башланы һәм уның көсө бөттө.

²⁰ – Шимшон! Ана һиңә ҡаршы пелештиҙәр килә! – тине Делила. Шимшон йоҡоһонан уянды: «Элекке һымаҡ ысҡынырмын! – тип уйланы. – Ҡотолормон!» Ул Раббының уны ташлағанын белмәне.

²¹ Пелештиҙәр, уны тотоп алып, ике күҙен дә соҡоп сығарҙылар. Газаға алып килеп, ике баҡыр сылбыр менән бығауланылар. Ул зинданда тирмән ташы әйләндерҙе.

²² Шул арала Шимшондың башындағы ҡырҡылған сәс үҫә башланы.

Шимшондың һуңғы батырлығы

²³ Пелешти бейҙәре, үҙ илаһтары Дагонға ҙур ҡорбан килтереп, күңел асырға йыйылды. Улар: – Илаһыбыҙ дошманыбыҙ Шимшонды ҡулыбыҙға тапшырҙы, – тиештеләр.

²⁴ Шимшонды күреп, халыҡ үҙ илаһтарын данларға кереште: – Илаһыбыҙ беҙҙең дошманды, күптәребеҙҙе харап иткән, еребеҙҙе бөлдөргән кешене ҡулыбыҙға тапшырҙы, – тине.

²⁵ Кәйефләнеп алған пелештиҙәр: – Шимшонды алып килегеҙ, беҙҙең күңелде асһын, – тинеләр. Уны зиндандан саҡырып килтерҙеләр ҙә пелештиҙәрҙең күңелен күрергә мәжбүр иттеләр. Шимшонды ике бағана араһына баҫтырып ҡуйҙылар.

²⁶ Шимшон үҙен етәкләп йөрөгән егеткә: – Мине йортто терәтеп торған бағаналар янына алып бар әле, уларға һөйәнеп торайым, – тине.

²⁷ Йорт эсе тулы ир-ат һәм ҡатын-ҡыҙ ине. Бөтә пелешти бейҙәре лә шунда. Мәҙәк ҡорған Шимшонды ҡарарға йорт ҡыйығына менгән өс меңләп ир һәм ҡатын-ҡыҙ бар ине.

²⁸ Шимшон Раббыға ялбарҙы: – Эй Раббы Хакимым! Мине иҫеңә төшөр, пелештиҙәрҙән ике күҙем өсөн бер юлы үс алырға тағы бер тапҡыр ғына көс-ҡеүәт бир миңә, эй Аллам! – тине.

²⁹ Шимшон йортто тотоп торған ике урта бағананы һәрмәп тапты ла, ике ҡуллап: уң ҡулы менән бер бағанаға, һулы менән икенсеһенә ныҡлап терәлде.

³⁰ – Әйҙә пелештиҙәр менән бергә үләйем! – тип ҡысҡырып бөтә көсө менән бағанаға эткәйне, йорт пелешти бейҙәре һәм тотош халыҡ өҫтөнә емерелеп төштө. Шимшон үҙе менән ҡуша үлтергән кешеләр һаны ғүмере буйына үлтергәндән күберәк булды.

³¹ Шимшондың ағай-энеләре һәм туғандары килеп, уның мәйетен алып китте һәм Сорға менән Әштәол араһында, атаһы Маноахтың төрбәһенә дәфен ҡылды. Шимшон егерме йыл буйы Исраил хакимы булды.