Хакимдар 13 - Изге Яҙма

Шимшондың тыуыуы

¹ Исраил халҡы йәнә Раббы күҙендә яман булған эштәр ҡылырға тотондо, һәм Раббы уларҙы ҡырҡ йылға пелештиҙәр ҡулына тапшырҙы.

² Шул заманда Сорға ҡалаһында Дан ырыуынан Маноах тигән кеше йәшәй ине. Уның ҡатыны түлһеҙ булып, балалары юҡ ине.

³ Бер ваҡыт был ҡатын алдында Раббы фәрештәһе пәйҙә булды һәм уға: – Бына һин биҙәүһең һәм балаларың юҡ, – тине. – Әммә ауырға ҡалып, малай табасаҡһың.

⁴ Һаҡлан, шарап та, хәмер ҙә эсмә, бер ниндәй хәрәм ризыҡ ашама.

⁵ Һин, ауырға ҡалып, малай табырһың. Ул баланың башына бәке теймәһен, сөнки әсә ҡарынынан уҡ был бала Аллаға бағышланып нәзир булыр. Ул Исраилды пелештиҙәр ҡулынан ҡотҡара башлар.

⁶ Ҡатын ире янына килде лә уға барыһын да һөйләп бирҙе: – Минең яныма Алла бәндәһе килде. Ҡиәфәте менән ул Алланың фәрештәһенә оҡшаған, бик дәһшәтле ине. Мин уның ҡайҙан икәнен һораманым, ул үҙе лә кемлеген әйтмәне.

⁷ Ул миңә: «Бына һин, ауырға ҡалып, малай табасаҡһың, – тине. – Һаҡлан, шарап та, хәмер ҙә эсмә, бер ниндәй хәрәм ризыҡ ашама, сөнки был бала тыуған көнөнән алып үлгәнгәсә Аллаға бағышланып нәзир булыр», – тине.

⁸ Маноах Раббыға доға ҡылып: – Эй бөйөк Хакимым, һин ебәргән теге Алла бәндәһе яңынан беҙҙең янға килһен дә тыуасаҡ бала менән ни эшләргә икәнен өйрәтһен ине, – тине.

⁹ Алла Маноахтың үтенесен ишетте. Ҡатын ҡырҙа ултырғанда, Алла фәрештәһе тағы килде. Әммә ҡатындың ире Маноах уның эргәһендә түгел ине.

¹⁰ Ҡатын йүгереп барып иренә әйтте: – Теге саҡта яныма килгән кеше тағы күренде.

¹¹ Маноах урынынан торҙо ла ҡатынына эйәрҙе. Ул кеше янына барып: – Теге ваҡытта бынау ҡатын менән һин һөйләшкән инеңме? – тип һораны. Теге: – Эйе, мин, – тип яуапланы.

¹² Маноах: – Әйткәнең ғәмәлгә ашҡас, ул бала нисек йәшәргә, ниҙәр эшләргә тейеш? – тип һораны.

¹³ Раббы фәрештәһе Маноахҡа: – Ҡатының әйткәндәремдең барыһын да теүәл үтәһен.

¹⁴ Йөҙөм ағасында үҫкән бер нәмәне лә ашамаһын, шарап менән хәмер эсмәһен, бер ниндәй хәрәм ризыҡ ҡапмаһын. Ул мин ҡушҡандың бөтәһен дә башҡарһын, – тине.

¹⁵ Маноах Раббы фәрештәһенә: – Бер аҙ көтөп торһаң, кәзә бәрәсе салып, ашарыңа бешерербеҙ, – тине.

¹⁶ Раббы фәрештәһе Маноахҡа: – Һин мине көттөрһәң дә, ризығыңды ашамайым. Раббыға бағышлап тотош яндырыу ҡорбаны килтермәк булһаң, рәхим ит, – тине. Маноах уның Раббы фәрештәһе икәнен белмәй ине.

¹⁷ Ул Раббы фәрештәһенән: – Исемең кем? Әйткәнең ғәмәлгә ашҡас, һиңә рәхмәттәр әйтер инек, – тине.

¹⁸ Раббы фәрештәһе уға: – Ниңә минең исемемде һорайһың? Әйтеүем менән барыбер уға аҡылың етмәй, – тине.

¹⁹ Маноах кәзә бәрәсе менән икмәк саҙаҡаһы алды ла, ҡая өҫтөнә һалып, Раббыға ҡорбан килтерҙе. Шул саҡ Маноах менән ҡатынының күҙ алдында Раббы мөғжизә ҡылды.

²⁰ Ҡорбан усағынан ялҡын юғарыға күтәрелә башлағас, Раббы фәрештәһе ялҡында күккә ашты. Быны күреп торған Маноах менән ҡатыны ергә ҡапланды.

²¹ Раббы фәрештәһе Маноах менән ҡатынына башҡаса күренмәне. Шунда ғына Маноах уның Раббы фәрештәһе икәнен аңланы.

²² Маноах ҡатынына: – Әжәлебеҙ еткәндер инде – Алланы күрҙек бит, – тине.

²³ Әммә ҡатыны уға: – Әгәр ҙә Раббы беҙҙе харап итер булһа, тотош яндырыу ҡорбаны менән икмәк саҙаҡаһын ҡабул итмәҫ ине. Беҙгә быларҙың береһен дә күрһәтмәҫ, ишеткәндәребеҙҙе әйтмәҫ ине, – тине.

²⁴ Ҡатын малай тапты һәм уға Шимшон тип исем ҡушты. Сабый үҫкәндән-үҫә барҙы, Раббы уны Үҙенең фатихаһынан ҡалдырманы.

²⁵ Сорға менән Әштәол араһында Дан ырыуы тупламында уны тәүге тапҡыр Раббы рухы ҡөҙрәтләндерҙе.