Хакимдар 11 - Изге Яҙма

¹ Ғилғәд кешеһе Ифтах ҡаһарман һуғышсы ине. Ул бер фәхишә ҡатындан тыуғайны. Атаһының исеме Ғилғәд ине.

² Ғилғәдтең ҡатыны ла уға улдар табып бирҙе. Был улдар, ир ҡорона кергәс, Ифтахты ҡыуып ебәрҙе: – Һин беҙҙең атайыбыҙ йортонда вариҫ түгел, сөнки һин бүтән ҡатындан тыуғанһың, – тинеләр уға.

³ Ифтах ағай-энеләренән ҡасып китте һәм Тов ерендә төйәкләнде. Уның янына йыйын әтрәгәләм тупланып, баҫҡынсылыҡ менән шөғөлләнә башланылар.

⁴ Күпмелер ваҡыт үткәс, ғаммондар Исраилға яу менән килде.

⁵ Ғаммон халҡы Исраилға һөжүм иткәс, Ғилғәд аҡһаҡалдары Тов еренә Ифтахты алырға килде.

⁶ Улар Ифтахҡа: – Ҡайт, беҙҙең башлығыбыҙ бул, беҙҙе ғаммондарға ҡаршы һуғышҡа әйҙәп бар, – тинеләр.

⁷ Ифтах Ғилғәд аҡһаҡалдарына: – Мине күрә алмайынса, атам йортонан ҡыуып сығарған һеҙ түгелме ни? Башығыҙға афәт төшкәс, минең яныма килергә булдығыҙмы ни? – тип яуапланы.

⁸ Ғилғәд аҡһаҡалдары Ифтахҡа: – Шулай ҙа беҙ һине, беҙҙең менән барып, ғаммондарға ҡаршы һуғыш, тип, бөтә Ғилғәд кешеләре өҫтөнән башлыҡ итеп ҡуйырға килдек, – тинеләр.

⁹ – Ярар, – тип яуап ҡайтарҙы Ифтах Ғилғәд аҡһаҡалдарына. – Әгәр мин ҡайтып һеҙ һорағанса ғаммондарға ҡаршы һуғышһам, Раббы уларҙы ҡулыма тапшырған хәлдә, мин ысынлап та һеҙгә башлыҡ булырмынмы?

¹⁰ Ғилғәд аҡһаҡалдары Ифтахҡа: – Раббы Үҙе шаһит, барыһы ла һин әйткәнсә булыр, – тинеләр.

¹¹ Ифтах Ғилғәд аҡһаҡалдары менән бергә китте. Халыҡ уны үҙ өҫтөнән етәксе һәм ғәскәр башлығы итеп ҡуйҙы. Ифтах Миспала, Раббы алдында, үҙенең бөтә шарттарын ҡабатланы.

¹² Шунан ул: «Һиңә минән нимә кәрәк? Ниңә һин минең еремә һуғышырға килдең?» – тигән һорау менән Ғаммон батшаһына илселәр ебәрҙе.

¹³ Ғаммон батшаһы Ифтахтың илселәренә: «Исраил халҡы Мысырҙан сығып килгәндә, Арнон йылғаһынан алып Яббоҡ һәм Иордан йылғаларына тиклем минең ерҙәремде алғайны. Уны тыныс юл менән миңә ҡайтарып бир», – тип әйтергә ҡушты.

¹⁴ Ифтах илселәрен Ғаммон батшаһына икенсе мәртәбә ебәреп

¹⁵ әйтте: «Ифтах бына нимә ти: исраилдар Моав һәм Ғаммон ерҙәрен тартып алманы,

¹⁶ сөнки, Мысырҙан сығып барған саҡта, исраилдар сүллек аша үтеп Ҡамышлы диңгеҙ буйына табан юл алдылар һәм Ҡадешҡа килделәр.

¹⁷ Унан: „Ерең аша үтеп китергә рөхсәт итһәң ине“, – тип Эдом батшаһына илселәр ебәрҙеләр. Ләкин Эдом батшаһы рөхсәт бирмәне. Исраилдар Моав батшаһына ла илселәр ебәреп ҡаранылар, ләкин, уныһы ла риза булмағанға күрә, Ҡадешта ҡалдылар.

¹⁸ Шунан улар сүл аша барып, Эдом менән Моав ерҙәрен урап үттеләр һәм, Моав еренең көнсығыш сигенә килеп туҡтағас, Арнондың аръяғында туплам булып урынлаштылар. Ләкин Моав еренең сиктәренә инмәнеләр, сөнки Арнон – Моавтың сиге.

¹⁹ Һуңынан Хешбонда хакимлыҡ иткән әмөри батшаһы Сихонға илселәр ебәреп: „Беҙгә һинең ерең аша үҙ еребеҙгә үтеп китергә рөхсәт ит“, – тип һоранылар.

²⁰ Ләкин Сихон исраилдарға үҙ ере аша үтергә рөхсәт итмәне. Ул, үҙенең бөтә халҡын йыйып, Яһаста туплам ҡорҙо һәм исраилдарға һөжүм итте.

²¹ Исраил Аллаһы Раббы Сихонды һәм уның бөтә ғәскәрен исраилдар ҡулына тапшырҙы. Исраилдар, уларҙы еңеп, ошо илдә йәшәгән әмөри халҡының бөтә ерҙәрен алды.

²² Улар Арнондан алып Яббоҡҡа тиклем, сүллектән алып Иорданға тиклем бөтә әмөри ерҙәренә эйә булды.

²³ Исраилдың Аллаһы Раббы Үҙе был ерҙәрҙе әмөриҙәрҙән тартып алып, халҡы Исраилға бирҙе. Ә хәҙер һин уны беҙҙән алырға итәһеңме?

²⁴ Һин үҙ илаһың Кемош биргән ерҙәргә хужа түгелһеңме ни? Ә Аллабыҙ Раббы биргән ерҙәргә беҙ үҙебеҙ хужа буласаҡбыҙ!

²⁵ Сиппор улы Балаҡтан, Моав иленең батшаһынан, ни ерең өҫтөн һинең? Ул ана Исраил менән дошманлашманы ла, һуғышманы ла.

²⁶ Исраил бына өс йөҙ йыл инде Хешбонда, Ғароғерҙа һәм улар тирәһендәге ауылдарҙа, Арнон йылғаһы буйындағы ҡалаларҙа йәшәй. Ниңә һеҙ шул саҡта был ерҙәрҙе ҡайтарып алманығыҙ?

²⁷ Мин һиңә ҡаршы бер ниндәй ҙә насарлыҡ эшләмәнем. Әммә һин миңә ҡаршы һуғышҡа күтәрелеп, яуызлыҡ ҡылаһың. Инде хәҙер Исраил халҡы менән ғаммондар араһында Раббы Үҙе хөкөм сығарһын!»

Ифтахтың әйткән нәҙере

²⁸ Ләкин Ғаммон батшаһы Ифтахтың уға ебәргән хәбәренә ҡолаҡ һалманы.

²⁹ Ифтахҡа Раббы рухы иңде. Ул Ғилғәд, Менашше ерҙәрен үтеп, Ғилғәдтәге Миспаға килде лә, унан ғаммондарға табан йүнәлде.

³⁰ Ифтах Раббыға нәҙер әйтте: – Әгәр ҙә Һин ғаммондарҙы ҡулыма тапшырһаң,

³¹ еңеү яулап ҡайтҡан сағымда өйөмдөң ишегенән миңә ҡаршы беренсе булып сыҡҡан йән эйәһен тотош яндырыу ҡорбаны итеп Һиңә бағышлар инем! – тине.

³² Ифтах ғаммондар менән һуғышырға китте һәм Раббы был халыҡты уның ҡулына тапшырҙы.

³³ Ифтах уларҙы ҡырып һалды, Ғароғерҙан Минниҫтың тирә-яғына һәм Авел-Керамимға тиклем егерме ҡаланы юҡ итте. Ғаммондар Исраил халҡына буйһондо.

³⁴ Ифтах Миспаға, үҙенең өйөнә әйләнеп ҡайтһа, ҡаршыһына, дөңгөр ҡағып һәм бейеп, ҡыҙы сыҡты. Ул Ифтахтың берҙән-бер балаһы ине, шунан башҡа улы ла, ҡыҙы ла юҡ ине.

³⁵ Ҡыҙын күргәс, Ифтах өҫтөндәге кейемен йыртып: – Эй ҡыҙым, һин мине тәҡәтһеҙ ҡалдырҙың, башыма бәлә килтерҙең. Мин бит Раббыға нәҙер әйттем, һүҙемде кире ала алмайым, – тине.

³⁶ Ҡыҙы уға: – Атаҡайым, Раббыға нәҙер биргәнһең икән, минең менән Уға ант иткәнсә эшлә. Раббы дошмандарың ғаммондарҙан һинең үсеңде алды бит, – тине.

³⁷ Шунан: – Тик бер теләгем бар: һин мине бары ике айға ғына сығарып ебәр – мин, әхирәттәрем менән тауҙарға менеп, яҙмышым өсөн, ир ҡатыны була алмаясағым өсөн күҙ йәше түгәйем, – тип өҫтәне.

³⁸ – Бар, – тине атаһы һәм ҡыҙын ике айға сығарып ебәрҙе. Ҡыҙ әхирәттәре менән тауҙарҙа яҙмышы өсөн, ир ҡатыны була алмаясағы өсөн күҙ йәше түкте.

³⁹ Ике ай үткәс, ҡыҙы атаһы янына әйләнеп ҡайтты һәм атаһы әйткән нәҙерен үтәне. Ҡыҙ саф, ғиффәтле ине. Ошонан һуң Исраилда бер йола барлыҡҡа килде:

⁴⁰ Исраил ҡыҙҙары, йыл һайын өйҙән китеп, дүрт көн буйы Ғилғәд улы Ифтахтың ҡыҙын хәтергә алып йәш түгә.