ІV Батшалар 6 - Изге Яҙма

Тимер балтаның һыу өҫтөнә ҡалҡып сығыуы

¹ Бер көндө пәйғәмбәрҙәр төркөмө Ильясиғинға: – Һинең ҡатарыңда йәшәгән урыныбыҙ бик бәләкәй.

² Иордан буйында һәр ҡайһыбыҙ берәр ағас йығып, үҙебеҙгә шунда өй һалып алырға рөхсәт бирһәң ине, – тип мөрәжәғәт итте. – Барығыҙ, – тип яуапланы Ильясиғин.

³ Араларынан берәүһе: – Һин дә беҙ ҡолдарың менән бергә барһаң ине, – тип үтенде. – Ярар, барырмын, – тине Ильясиғин һәм улар менән

⁴ бергә китте. Иордан буйына барып еткәс, ағас ҡырҡа башланылар.

⁵ Шунда берәүһенең балта башы ысҡынып китте лә йылғаға батты. – Аһ, хакимым, – тип ҡысҡырып ебәрҙе теге. – Уны мин кешенән генә алып торған инем.

⁶ – Ҡайһы тирәгә төштө? – тип һораны Алла бәндәһе. Тегеһе балта батҡан урынды күрһәтте. Пәйғәмбәр бер сыбыҡ ҡырҡып алды ла шул тәңгәлгә ырғытты. Балта башы шунда уҡ ҡалҡып сыҡты.

⁷ – Ана, ал, – тине Ильясиғин. Теге кеше ынтылып балта башын алды.

Ильясиғиндың Арам ғәскәрен туҡтатыуы

⁸ Арам батшаһының, Исраил менән һуғыш хәлендә булған сағында, ярандарын йыйып кәңәш ҡора һәм: «Тупламымды ошондай-ошондай урында ҡорормон», – тип белдерә торғайны.

⁹ Алла бәндәһе иһә Исраил батшаһын: – Шундай-шундай урында йөрөмә, сөнки арамиҙар шунда барырға йыйына, – тип иҫкәртеп тора.

¹⁰ Исраил батшаһы Алла бәндәһе әйткән урынға кешеләр ебәреп, унда йәшәүселәрҙе иҫкәртә һәм улар һаҡ тора. Әллә нисәмә тапҡыр шулай булды.

¹¹ Был хәлгә Арам батшаһы бик ҡаты асыуланды. Ул ярандарын йыйып алды ла: – Әйтегеҙ әле миңә, ҡайһығыҙ Исраил батшаһы яҡлы? – тип һораны.

¹² – Беребеҙ ҙә түгел, хакимым батша, – тип яуап ҡайтарҙы ярандарының береһе. – Исраилда йәшәгән Ильясиғин пәйғәмбәр хатта йоҡо бүлмәңдә һөйләгән хәбәреңде лә белеп, Исраил батшаһына еткерә ала.

¹³ – Барығыҙ, ҡайҙалығын асыҡлағыҙ. Мин уны әсиргә алам, – тип бойорҙо батша. Уға: – Доҫанда ул, – тип хәбәр иттеләр.

¹⁴ Батша унда һыбайлыларҙан һәм яу арбаларынан торған ҙур ғәскәр ебәрҙе. Төн йөҙөндә килеп ҡаланы ҡаманылар.

¹⁵ Алла бәндәһенең хеҙмәтсеһе иртәнсәк тороп сыҡҡайны, ҡаланың яу арбалары, һыбайлыларҙан торған ғәскәр тарафынан ҡамап алынғанын күрҙе. – Харап булдыҡ, хакимым! Хәҙер нимә эшләйбеҙ инде? – тип һораны.

¹⁶ – Ҡурҡма, беҙҙең менән булғандар уларҙыҡына ҡарағанда күберәк, – тине Ильясиғин.

¹⁷ Шунан: – Йә Раббы, хеҙмәтсемдең күҙен ас, күрһен, – тип доға ҡылды. Раббы хеҙмәтсенең күҙен асты. Егет ҡараһа, ни күрә: Ильясиғиндың эргәһендәге тау утлы аттар һәм яу арбалары менән ҡапланған.

¹⁸ Арамиҙар яҡыныраҡ килгәс, пәйғәмбәр Раббыға: – Уларҙың күҙҙәрен һуҡырайт, – тип доға ҡылды. Раббы Ильясиғиндың үтенесе буйынса уларҙы һуҡырайтты.

¹⁹ Шунан һуң Ильясиғин арамиҙарға: – Һеҙ яңылыш юлдан бөтөнләй икенсе ҡалаға килгәнһегеҙ. Эйәрегеҙ, мин һеҙҙе туп-тура эҙләгән кешегеҙгә алып барам, – тине лә Самария ҡалаһына алып китте.

²⁰ Арам яугирҙәре ҡалаға килеп еткәс, Ильясиғин: – Йә Раббы, уларҙың күҙҙәрен ас, күрһендәр, – тип доға ҡылды. Раббы уларҙың күҙҙәрен асҡайны, улар үҙҙәренең Самария уртаһында торғандарын күрҙе.

²¹ Арам ғәскәрен күргәс, Исраил батшаһы Ильясиғиндан: – Атаҡай, уларҙы үлтерәйемме? – тип һораны.

²² – Юҡ, – тип яуапланы пәйғәмбәр. – Уларҙы бит уҡ-һаҙағың, ҡылысың менән әсир итмәнең. Ашатып-эсер ҙә үҙҙәренең хужаларына ҡайтып китһендәр.

²³ Батша арамиҙар ғәскәре өсөн ҙур табын әҙерләргә бойорҙо. Ашатып эсергәс, уларҙы ҡайтарып ебәрҙе, һәм арамиҙар үҙҙәренең хужаларына әйләнеп ҡайтты. Ошонан алып арамиҙар Исраил еренә баҫып инеүҙән туҡтаны.

Самариялағы аслыҡ

²⁴ Байтаҡ ваҡыт үткәс, арами батшаһы Бен-Һадад бөтә ғәскәрен туплап, Самарияға һөжүм итте һәм уны ҡамап алды.

²⁵ Ҡамау шул тиклем оҙаҡ булды ки, ҡалала ҡаты аслыҡ башланды, хатта бер ишәк башы һикһән шекел көмөшкә, сирек кав күгәрсен тиҙәге биш шекел көмөшкә һатыла ине.

²⁶ Бер көн Исраил батшаһы ҡала диуары буйлап йөрөгәндә, ниндәйҙер ҡатын: – Хакимым батша, миңә ярҙам итһәңсе, – тип ялбарҙы.

²⁷ – Раббы ярҙам итмәгәндә, мин һиңә нисек ярҙам итә алам? Ырҙында ашлығым, иҙгестә шарабым бармы әллә? – тине батша.

²⁸ Шулай ҙа: – Нимә булды һуң? – тип һораны. – Анау ҡатын миңә: «Улыңды бир. Әйҙә бөгөн уны ашайыҡ, иртәгә минекен ашарбыҙ», – тигәйне.

²⁹ Минең улымды бешереп ашаныҡ. Икенсе көндө уға: «Улыңды алып кил, уны ашайыҡ», – тип барһам, ул балаһын йәшереп ҡуйған, – тине ҡатын.

³⁰ Ҡатындың әйткәнен ишеткәс, батша хәсрәтенән кейемен йыртҡылап ташланы. Ул ҡала диуарының өҫтөндә торғанлыҡтан, халыҡ уның эстән ҡыл кейем кейгәнен күрҙе.

³¹ – Әгәр бөгөн Шафат улы Ильясиғиндың башы урынында ҡалһа, миңә Алланың ҡаты ҡәһәре төшһөн, – тине батша.

³² Шунан Ильясиғинға кеше ебәрҙе. Был мәлдә пәйғәмбәр ҡаланың аҡһаҡалдары менән өйөндә ултыра ине. Теге килгәнгә тиклем үк уларға: – Күрерһегеҙ, был үлтереүсе минең башымды ашарға кеше ебәргән. Ул бәндә килеү менән ишекте ябығыҙ, эскә индермәгеҙ. Уның артынан уҡ хакимы батша үҙе килеп етәсәк! – тине.

³³ Әйтеп тә бөтмәне, батша килеп тә етте. Ул: – Был бәлә-ҡазалар Раббынан бит. Инде ни өсөн миңә Уға өмөт бағларға? – тине.