Ишағыяһ 47 - Изге Яҙма

Бабилдың түбәнһетелеүе

¹ «Эй ғиффәтле Бабил-ҡыҙ, Урыныңдан төш, тупраҡҡа ултыр. Халдей ҡыҙы, тәхетең юҡ, ергә ултыр! Бынан ары һине наҙлы, нәфис тип әйтмәҫтәр.

² Тирмән ташы ал да он тарт; Бөркәнсегеңде сис, итәгеңде ҡыҫтыр, Балтырҙарыңды ас, йылғалар кис.

³ Яланғас тәнең асылыр, оят ерҙәрең күренер. Үс аласаҡмын, бер кемде лә ҡыҙғанмаясаҡмын».

⁴ Беҙҙең Ҡотҡарыусыбыҙ – Исраилдың Изгеһе, Уның исеме – Күк ғәскәрҙәре Раббыһы!

⁵ Раббы былай ти: «Халдей ҡыҙы, Ҡараңғыға олаҡ та шым ғына ултыр. Сөнки бынан ары һине „Батшалыҡтар хакимәһе“ тип йөрөтмәҫтәр.

⁶ Үҙ халҡыма асыуландым, Уны, биләмәмде, хурлыҡҡа ҡалдырып, һиңә бирҙем. Ә һин уларға мәрхәмәт күрһәтмәнең, Хатта ҡарттарға ҡалып кейҙерҙең.

⁷ „Мин мәңге хакимә буласаҡмын“, – тип әйттең, Әммә быларҙың нимә менән тамамланасағын Уйлап ҡараманың, башыңа ла килтермәнең.

⁸ Гел рәхәттә аман йәшәгән ҡыҙ, Эсеңдән генә: „Мин генә, минән башҡаһы юҡ; Бер ваҡытта ла тол ҡалмам, бала ҡайғыһы күрмәм“, – тигәйнең. Хәҙер инде тыңла.

⁹ Был ике бәлә бер көндә, Көтмәгәндә башыңа төшәсәк: Сихырҙарыңа, ҡеүәтле тылсымыңа ҡарамаҫтан, Бала ҡайғыһы татырһың, тол ҡалырһың.

¹⁰ Яуызлығыңа таяндың; „Мине һис кем күрмәй“, – тинең. Һине аҡылың менән белемең юлдан яҙҙырҙы. „Мин генә, минән башҡа юҡ“, – тип уйланың.

¹¹ Бәлә килер – арбай алмаҫһың, Ҡаза төшөр – ҡыуа белмәҫһең. Ҡапыл әле уйыңда ла булмаған һәләкәткә юлығырһың.

¹² Әйҙә, йәш сағыңдан шөғөлләнгән Сихырҙарың менән маташ, Әпсен-төпсөндәреңде ташлама, Бәлки берәй нәмәгә һин ирешерһең, Бәлки берәйһен ҡурҡыта алырһың.

¹³ Кәңәштәрҙән йонсоп бөттөң инде. Әйҙә, күкте күҙәтеүселәр һәм йондоҙсолар, Яңы айға ҡарап юраусылар килеп, Башыңа төшкән ҡазаларҙан ҡотҡарһын.

¹⁴ Ана, улар һалам кеүек: Ут уларҙы яндырып юҡ итер. Үҙҙәрен дә ялҡындан ҡотҡара алмаҫтар. Йылынырлыҡ ҡуҙ түгел был, Алдында ултырырлыҡ ут түгел.

¹⁵ Кемдәр менән йәштән бергә эшләнең, сауҙа ҡорҙоң, Һәммәһе лә үҙ юлына китер, һине ҡотҡарыусы булмаҫ».