Ишағыяһ 42 - Изге Яҙма

Раббы ҡоло

¹ «Бына, Минең яҡлай торған ҡолом, Уны Үҙем һайлап алдым! Күңелем уны хуш күрә; Уны Рухым менән һуғарҙым, Ул ҡәүемдәргә ғәҙел хөкөм килтерер.

² Ул ҡысҡырмаҫ, тауышын күтәрмәҫ, Урамдарҙа өнө-тыны ишетелмәҫ.

³ Сатнаған ҡамышты ла һындырмаҫ, Быҫҡып торған филтәне лә һүндермәҫ; Ул тоғролоҡ менән ғәҙел хөкөм ҡылыр.

⁴ Ер йөҙөндә ғәҙеллек урынлаштырғанға тиклем Һүнмәҫ тә, һынмаҫ та ул. Алыҫ ярҙар уның нәсихәтен көтә».

⁵ Күктәрҙе бар ҡылған, киреп ҡуйған, Бөтә емеше менән ер йөҙөн йәйеп һалған, Донъялағы халыҡтарға һулыш, Унда йәшәгәндәргә һулыш биргән Раббы Алла былай ти:

^6-7 «Мин, Раббы, һине Үҙемдең ғәҙел ниәтем менән саҡырҙым, Һине етәкләрмен, хәстәрләрмен. Һуҡырҙарҙың күҙен асыр өсөн, Зиндандағы әсирҙәрҙе, Ҡараңғыла ултырған тотҡондарҙы сығарыр өсөн Һине халыҡҡа – килешеүемдең билдәһе, Ҡәүемдәргә яҡтылыҡ нуры итермен.

⁸ Мин – Раббы, был – Минең исемем! Шөһрәтемде башҡаларға, Үҙем лайыҡ булған маҡтауҙы боттарға бирмәм.

⁹ Ҡарағыҙ, әүәл әйткәндәрем ғәмәлгә ашты. Инде хәҙер яңыларын иғлан итәм. Тормошҡа ашып өлгөрмәҫтән белдерәм».

Раббыға маҡтау йыры

¹⁰ Эй диңгеҙҙә йөрөгәндәр һәм ундағы барса нәмә, Алыҫ ярҙар һәм уларҙың халҡы! Раббыға яңы йыр йырлағыҙ; Донъяның иң алыҫ ерҙәренән Уға маҡтау яуҙырығыҙ!

¹¹ Сүллек һәм сүллектәге ҡалалар, Ҡыдар халҡы йәшәгән төбәктәр геүләшһен. Селала йәшәүселәр тантана итһен, Тау түбәләренән ауаз һалһын.

¹² Һәммәһе лә Раббыны данлаһын, Уны яр буйындағы илдәр ҙә маҡтаһын!

¹³ Бәһлеүәндәй сығыр Раббы, Яугир кеүек ғәйрәтләнер; Ҡысҡырып һуғыш ораны һалыр, Дошмандарына ҡөҙрәтен күрһәтер.

¹⁴ «Күп замандар тауыш сығарманым, Түҙҙем, сабыр иттем. Инде тулғаҡ тотҡан ҡатын һымаҡ ҡысҡырам; Тыным бөтөп, йотлоғоп һулыш алам.

¹⁵ Тауҙарҙы, ҡалҡыулыҡтарҙы ҡоротормон, Ундағы бар йәшеллек кибәсәк. Йылғаларҙы утрауҙарға әйләндерермен, Күлдәрҙе киптерермен.

¹⁶ Һуҡырҙарҙы улар белмәгән юл менән алып китермен, Уларға таныш булмаған һуҡмаҡтарҙан йөрөтөрмөн. Алдарында ҡараңғыны яҡтылыҡҡа әйләндерәм, Суғырмаҡты тигеҙ итәм. Ошоларҙың барыһын да ғәмәл ҡылам, Әйткәнемде эшләмәйсә ҡалмам.

¹⁷ Шул саҡ боттарға өмөтләнеүселәр, Ҡойолма илаһтарға: „Һеҙ – беҙҙең аллабыҙ“, – тиеүселәр, Хурлыҡҡа ҡалып ҡасыр».

Исраилдың һабаҡ алмауы

¹⁸ «Һаңғырауҙар, ишетегеҙ! Эй һуҡырҙар, ҡарағыҙ, күрегеҙ!

¹⁹ Ҡолом ҡәҙәр бүтән һуҡыр бармы? Ебәргән илсем һымаҡ һаңғырау бармы? Мин һайлағандар шикелле һуҡыр бармы? Бармы һуҡыр Раббының ҡололай?

²⁰ Күп нәмәләр күрҙең, тик иғтибарға алманың; Ҡолағың асыҡ ине, тик ишетмәнең».

²¹ Үҙенең хаҡлығын раҫлар өсөн Раббы Үҙ ҡанунын бөйөк һәм данлы итергә теләне.

²² Әммә был халыҡ таланған һәм иҙелгән, Соҡорҙарға ырғытылған, зиндандарға бикләнгән. Табышҡа әйләнгәндәр, ҡотҡарыусы юҡ. Таланғандар, «Кире бир!» – тип әйтеүсе юҡ.

²³ Ҡайһығыҙ ошоға ҡолаҡ һалыр, Киләсәктә кем иғтибар менән тыңлар?

²⁴ Яҡуп нәҫелен, Исраилды талаусыға, Юлбаҫарҙар ҡулына кем тотторҙо? Раббы Үҙе түгелме ни? Сөнки Уға ҡаршы гонаһ ҡылдыҡ; Исраил халҡы Уның юлынан барырға теләмәне, Ҡанунына ҡолаҡ һалманы.

²⁵ Шуға күрә Ул өҫтәренә ялҡынлы асыуын, Һуғыш дәһшәтен түкте; Ут уларҙы солғап алды, Әммә улар аңламаны. Ялҡын яндырҙы, Тик улар төшөнөргә теләмәне.