Ишағыяһ 40 - Изге Яҙма

Раббы халҡына йыуатыу һүҙҙәре

¹ «Йыуатығыҙ халҡымды, – ти Аллағыҙ, – Йыуатығыҙ!

² Йәрүсәлим менән яғымлы һөйләшегеҙ! Әсирлек дәүеренең бөткәнен, Ғәйептәренең әжере түләнгәнен, Гонаһтары өсөн язаны Раббы ҡулынан Икеләтә алғанын белдерегеҙ».

³ Оран һалған тауыш яңғырай: «Раббыға сүлдә юл әҙерләгеҙ, Аллабыҙға далала туп-тура юл һалығыҙ!

⁴ Уйһыу ерҙәр күтәрелһен, Тау һәм ҡалҡыулыҡтар түбәнәйһен, Бормалы юлдар турайһын, Һикәлтәләр тигеҙләнһен.

⁵ Шул саҡ Раббының шөһрәте асылыр, Бөтә йән эйәләре берлектә уны күрер. Раббы Үҙ ауыҙы менән шулай тине».

⁶ Тауыш: «Иғлан ит!» – тине. Һораным: «Нимә иғлан итәйем?» «Һәр тере йән – үлән һымаҡ, Уның бөтә матурлығы – ялан сәскәһеләй.

⁷ Раббы һулышын өрһә, Үлән ҡорой, сәскә һулый. Хаҡ, кеше лә ана шул үлән шикелле.

⁸ Үлән ҡорой, сәскә һулый, Ә Аллабыҙҙың һүҙе мәңге буласаҡ».

Раббы менән кем тиңләшә ала?

⁹ Һөйөнсө килтергән Сион, бейек тауға сыҡ! Яҡшы хәбәр килтергән Йәрүсәлим, ҡысҡырып иғлан ит! Ҡурҡма, Йәһүҙә ҡалаларына ҡысҡыр: «Бына һеҙҙең Аллағыҙ!»

¹⁰ Бына, Хакимыбыҙ Раббы көс-ҡеүәте менән килә, Ул Үҙенең ҡөҙрәте менән хакимлыҡ итер. Бүләге Үҙе менән, Алдынан әжере килә,

¹¹ Ул, көтөүсе һымаҡ, көтөүен көтөр; Бәрәстәрен, ҡулға алып, ҡуйынында йөрөтөр, Имеҙгән һарыҡтарҙы хәстәрләп әйҙәр.

¹² Кем һыуҙарҙы усында үлсәгән, Ҡарыш менән күкте хисаплаған? Ер тупрағын үлсәмгә һыйҙырған, Тауҙарҙы бизмәнләгән, Түбәләрҙе үлсәү табаҡтарына һалған?

¹³ Раббының Рухына кем юл күрһәткән, Уға кәңәшсе булып кем өйрәткән?

¹⁴ Аҡыл алыр, хаҡлыҡҡа өйрәнер өсөн Кемдән Ул кәңәш һораған? Кем Раббыға белем биргән, Зирәклек юлын күрһәткән?

¹⁵ Раббы өсөн ҡәүемдәр – биҙрәләге тамсы һыу, Үлсәүҙәге саң бөртөгө кеүек. Бына, утрауҙарҙы Ул туҙан бөртөгөләй күтәрә!

¹⁶ Ҡорбандарҙы яндырырға Ливан урмандары ла етерлек түгел, Уға тотош яндырыу ҡорбаны килтереү өсөн Ундағы хайуандар ҙа аҙ.

¹⁷ Раббы алдында бөтә халыҡтар бер ни түгел, Юҡтан да аҙ, буп-буш.

¹⁸ Алланы кемгә оҡшатырһығыҙ? Уны нимә менән сағыштырырһығыҙ?

¹⁹ Һөнәрсе ҡойған ботҡамы? Көмөшсө уға алтын ялатыр, Уның өсөн көмөш сылбыр ҡойор.

²⁰ Бындайға хәленән килмәгән ярлы Серемәй торған ағас һайлап алыр, Урынында ҡыймылдамаҫлыҡ бот яһар өсөн Оҫта һөнәрсе эҙләр.

²¹ Әллә белмәй инегеҙме? Ишетмәнегеҙме? Һеҙгә баштан уҡ әйтелмәнеме? Ер нигеҙе нисек ҡуйылғанын аңламанығыҙмы ни?

²² Ул күк көмбәҙендә, юғарыла ултыра, Ерҙә йәшәүселәр иһә – сиңерткә кеүек. Ул күкте пәрҙә кеүек киргән, Йәшәү өсөн сатыр итеп ҡорған.

²³ Түрәләрҙе Ул юҡҡа сығара, Донъя хакимдарын бушҡа әйләндерә.

²⁴ Улар яңы ултыртылған, сәселгән үҫенте һымаҡ: Ергә саҡ-саҡ тамырланыуҙары була, Ул, тынын өрөп, уларҙы ҡорота ла, Дауыл һалам кеүек осороп алып китә.

²⁵ «Мине кем менән сағыштырырһығыҙ? Кем Минең менән тиңләшә ала?» – ти Изге.

²⁶ Күҙегеҙҙе күккә күтәреп ҡарағыҙ: Быларҙың барыһын кем яратты? Йондоҙҙарҙы һанап сығарыусы, Һәр береһен исеме менән саҡырыусы – Раббы. Раббының бөйөк ҡөҙрәте, сикһеҙ ғәйрәте арҡаһында Уларҙың һис береһе юғалып ҡалманы.

²⁷ Эй Яҡуп нәҫеле, ни өсөн һин: «Раббы башыма төшкәнде белмәй», – тиһең? Эй Исраил халҡы, ниңә: «Аллам минең дәғүәмде онотҡан», – тип әйтәһең?

²⁸ Белмәйһеңме, ишетмәнең дәме? Раббы – мәңгелек Алла, Ерҙең бөтә тарафтарын Бар ҡылыусы. Арыуҙы ла, талыуҙы ла белмәй! Уның аҡылын аңлап булмаҫлыҡ.

²⁹ Ул арығанға көс бирер, Хәлдән тайғандың ҡеүәтен арттырыр.

³⁰ Хатта йәштәр ҙә арый, талсыға; Егеттәр ҙә абынып йығыла.

³¹ Ә Раббыға өмөт бағлағандар иһә яңы көс алыр, Бөркөт кеүек ҡанат йәйеп осор, күтәрелер. Йүгерерҙәр – һис арыу белмәҫтәр, Йөрөрҙәр һәм бер ҙә талсыҡмаҫтар.