Ишағыяһ 19 - Изге Яҙма

Раббының Мысырҙы язалаясағы

¹ Мысыр тураһында әүлиәлек. Бына Раббы, еңел болотҡа ултырып, Мысырға килер. Мысыр боттары Уның алдында ҡалтырап торор. Ҡурҡыштан мысырҙарҙың йөрәктәре иреп төшөр.

² «Мысыр халҡын бер-береһенә ҡаршы ҡотортам. Туған – туғанына, дуҫ – дуҫына, Ҡала ҡалаға ҡаршы сығасаҡ, Батшалыҡ батшалыҡҡа һөжүм итәсәк.

³ Мысырҙарҙың рухы һыныр, Ниәттәрен бушҡа сығарырмын. Улар боттарға, үлгәндәрҙең рухына, Әруахтарҙы саҡырыусыларға, Күрәҙәселәргә кәңәш һорап барыр.

⁴ Мысырҙарҙы аяуһыҙ хаким ҡулына тапшырырмын. Улар менән ҡаты бәғерле батша идара итер». Бөйөк Хаким, Күк ғәскәрҙәре Раббыһы шулай ти.

⁵ Нил йылғаһының һыуҙары кәмер, Ул һайығып, ҡороп ҡалыр,

⁶ Уның канауҙары һаҫыр, Ҡушылдыҡтары һайығып кибер. Ҡамыш менән күрән шиңер.

⁷ Нил тамағындағы үҫемлектәр, Нил буйындағы баҫыуҙар ҡорор, Елгә осоп, юҡҡа сығыр.

⁸ Балыҡсылар ҡайғыға ҡалыр, Һыуға ҡармаҡ ташлаусылар һыҡтап илар, Йылғаға ау һалыусылар төшөнкөлөккә бирелер.

⁹ Етен тылҡыусылар өмөтһөҙлөккә төшөр, Туҡыусылар ағарынып ҡатыр.

¹⁰ Етен иләүселәр хәсрәткә батыр, Ялланып эшләүселәрҙең рухы һыныр.

¹¹ Соған ҡалаһының башлыҡтары ниндәй ахмаҡ! Фирғәүендең аҡыллы кәңәшселәре тиле кәңәштәр бирә. Улар нисек фирғәүенгә: «Беҙ – аҡыл эйәләре тоҡомо, Боронғо батшалар нәҫеленән», – тип әйтергә баҙнат итә?

¹² Эй фирғәүен, ҡайҙа һинең аҡыл эйәләрең? Хәҙер инде улар һиңә әйтһен, Күк ғәскәрҙәре Раббыһы Мысырға ниндәй яҙмыш әҙерләгәнен белдерһен.

¹³ Соған башлыҡтары ахмаҡ булды; Ноф түрәләре үҙҙәрен үҙҙәре алдай; Мысыр ҡәбиләләренең башлыҡтары Мысырҙы юлдан яҙҙырҙы.

¹⁴ Раббы уларҙың зиһенен томаланы. Улар Мысырҙы юлынан яҙҙырҙы – Мысыр, иҫерек һымаҡ сайҡалып, Үҙ ҡоҫҡолоғонда тапана.

¹⁵ Һәм Мысырға бер нәмә лә ярҙам итә алмаҫ: Баш та, ҡойроҡ та, хөрмә ботағы менән ҡамыш та.

Раббының Мысырға, Ашшурға һәм Исраилға фатихаһы

¹⁶ Ул көн Мысыр халҡы ҡатын-ҡыҙҙар кеүек ҡурҡаҡ буласаҡ. Күк ғәскәрҙәре Раббыһының үҙҙәренә ҡаршы күтәргән ҡулынан ҡурҡып, ҡалтырап торасаҡтар.

¹⁷ Йәһүҙә ере Мысырҙы дәһшәткә төшөрәсәк. Уны иҫкә төшөргән һайын, улар Күк ғәскәрҙәре Раббыһы уларға билдәләгән яҙмыштан дер ҡалтырап торасаҡ.

¹⁸ Ул көндө Мысырҙа Ҡәнғән телендә һөйләшкән һәм Күк ғәскәрҙәре Раббыһы исеме менән ант иткән биш ҡала буласаҡ. Уларҙың береһе Ҡояш ҡалаһы тип аталасаҡ.

¹⁹ Ул көндө Мысыр уртаһында Раббы өсөн ҡорбан усағы төҙөлөр, илдең сигендә Раббы хөрмәтенә изге бағана ҡуйылыр.

²⁰ Былар – Мысырҙа Күк ғәскәрҙәре Раббыһы тураһында билдә һәм шаһитнамә булыр. Иҙелгән халыҡ Раббыға ялбарғас, Раббы уларға ҡотҡарыусы ебәрер. Ул халыҡты яҡлар һәм азат итер.

²¹ Раббы шулай Үҙен Мысырҙа танытр; Мысыр халҡы ла ул көн Раббыны таныр, Уға ҡорбан, саҙаҡалар килтерер, нәҙерҙәр әйтеп, уларҙы ғәмәлгә ашырыр.

²² Раббы Мысыр халҡын ҡырғын менән язалар, һуңынан шифа бирер. Халыҡ Раббыға ялбарыр һәм Раббы уларҙы сәләмәтләндерер.

²³ Ул көн Мысырҙан Ашшурға оло юл булыр. Ашшурҙар – Мысырға, мысырҙар Ашшурға йөрөр. Мысыр халҡы менән Ашшур халҡы бергәләшеп Раббыға сәждә ҡылыр.

²⁴ Ул көндө Исраил, ошо ике ил – Мысыр менән Ашшур дәрәжәһендәге ил булып, бөтә донъя уртаһында хәйер-фатиха бирә торған ергә әүерелер.

²⁵ Күк ғәскәрҙәре Раббыһы уларға фатиха биреп: «Эй халҡым – Мысыр, ҡулдарымдың ижады – Ашшур һәм Үҙемдең биләмәм Исраил, фатихалы булығыҙ!» – тип әйтер.