Ишағыяһ 14 - Изге Яҙма

Исраилдарҙың үҙ иленә ҡайтыуы

¹ Раббы, Яҡуп нәҫеленә шәфҡәт ҡылып, Исраил халҡын ҡабат Үҙенә һайлап алыр – Уны үҙ иленә ҡайтарыр. Килмешәктәр ҙә Яҡуп нәҫеленә ҡушылыр, Улар менән йәнәшә көн күрә башлар.

² Сит халыҡтар Исраил халҡын үҙ төйәгенә ҡайтарыр. Раббы ерендә исраилдар был халыҡтарҙы ҡол итер. Үҙҙәрен әсир иткәндәрҙе әсир итерҙәр, Элек үҙҙәрен иҙгәндәргә хаким булырҙар.

Бабил батшаһы тураһында мәсхәрәле йыр

³ Раббы һеҙҙе ҡайғы-ғазаптарҙан, ҡурҡыуҙан, ауыр эштән ҡотҡарған көндө,

⁴ Бабил батшаһын мыҫҡыллап, ошо һүҙҙәрҙе әйтерһең: «Бына иҙеүсе нисек дөмөктө, Залимлыҡтың ахыры етте!

⁵ Раббы яуыздарҙың күҫәген, Хакимдарҙың таяғын һындырҙы!

⁶ Ҡотороноп, ул таяҡ халыҡтарҙы туҡтауһыҙ туҡмай, Ярһып, ҡәүемдәрҙе аяу белмәй иҙә, Рәхимһеҙ эҙәрләй ине.

⁷ Хәҙер иһә бөтә донъя кинәнеп ял итә, Шатланып йырлай.

⁸ Хатта кипаристар ҡыуана һәләкәтеңә, Ливан кедрҙары ла шатлана: „Инде һин соҡорҙа ятаһың, Беҙҙе бер кем дә ҡырҡырға килмәҫ“, – тиҙәр.

⁹ Ер аҫтындағы үлеләр донъяһы: „Хуш киләһең“, – тип, Һине ҡаршыларға ашҡына, эй Бабил батшаһы! Ер йөҙөндә хаким булғандарҙың әруахтарын уятты, Ҡәүемдәргә идара иткән батшаларҙың рухтарын, Тәхеттәренән ҡалҡытып, аяҡҡа баҫтырҙы.

¹⁰ Һәммәһе һиңә өндәшеп, әйтер: „Һин дә беҙҙең кеүек көсһөҙ хәҙер, Хас та беҙгә оҡшап ҡалдың!“

¹¹ Шөһрәтең лира ауаздары менән бергә Үлеләр донъяһына төштө. Селәүсендәр – аҫтыңдағы түшәк, Өҫтөңдәге япмаң – ер ҡорттары хәҙер.

¹² Эй һин, балҡыу йондоҙ, таң улы, Нисек күктән ҡолап төштөң? Эй һин, ҡәүемдәрҙе еңеүсе, Ергә төшөп, селпәрәмә килдең.

¹³ Эсеңдән әйткән инең: „Күккә ашырмын, Тәхетемде Алланың йондоҙҙарынан да юғарыраҡ ҡуйырмын, Алыҫ төньяҡта, илаһтар йыйылған тауҙа ултырырмын,

¹⁴ Болоттарҙан да өҫкәрәк менермен, Юғарыларҙан Юғарыға тиң булырмын“.

¹⁵ Әммә һин үлеләр донъяһына, Упҡындың тәрәнлегенә ырғытылдың.

^16-17 Һине күргән һәр кем, текләп ҡарап, былай уйлар: „Ер һелкетеп, батшалыҡтарҙы дер ҡалтыратып торған, Донъяны бушлыҡҡа әйләндереп, ҡалаларҙы ергә тигеҙләгән, Әсирҙәрҙе өйҙәренә ҡайтармаған әҙәм ошомо инде?“

¹⁸ Ҡәүемдәрҙең батшалары, барыһы ла, Ҡәҙер-хөрмәттә ерләнеп, Һәр береһе үҙ кәшәнәһендә ята.

¹⁹ Ә һин, ҡырҡып ташланған ботаҡтай, Ҡәбереңдән тышҡа ырғытылдың. Таш соҡорға бырғалған мәйеттәр, Ҡылыстан тураҡланған мәйеттәр, Һинең кәфенең булырҙар. Мәйетең аяҡ аҫтына һалып тапалыр.

²⁰ Илеңде харап итеп, халҡыңды ҡырған өсөн Башҡа батшалар һымаҡ ерләнмәйәсәкһең. Яуыздар тоҡомо башҡа мәңге иҫкә алынмаһын.

²¹ Аталарының енәйәтенә күрә Уның улдарын салырға урын әҙерләгеҙ. Улар ҡалҡып, донъяға хужа булмаһын, Ер йөҙөн ҡалалары менән тултырмаһын».

²² «Бабил батшаһына ҡаршы ҡалҡасаҡмын». Күк ғәскәрҙәре Раббыһы шулай тип белдерә. «Бабилдың исемен, иҫән ҡалған халҡын, Нәҫел-нәсәбен юҡ итәсәкмен, – ти Раббы. –

²³ Ул урынды терпеләр төйәгенә, һаҙлыҡҡа әйләндерәм, Ҡырғын һеперткеһе менән һепереп түгәм». Күк ғәскәрҙәре Раббыһы шулай тип белдерә.

Ашшур ғәскәренең һәләк булыуы

²⁴ Ант итеп әйтә Күк ғәскәрҙәре Раббыһы: «Мин нисек ниәтләгәнмен, һис шикһеҙ шулай буласаҡ, Ҡайһылай ҡарар ҡылғанмын, мотлаҡ ғәмәлгә ашасаҡ.

²⁵ Ашшурҙарҙы Үҙ еремдә тар-мар итәм, Тауҙарымда уларҙы тапап бөтөрәм. Халҡым Ашшур ҡамытынан, Яурындарындағы йөктән ҡотоласаҡ.

²⁶ Бар донъяға ҡарата ҡорған ниәтем, Ҡәүемдәргә ҡаршы күтәрелгән ҡулым – ошо».

²⁷ Күк ғәскәрҙәре Раббыһының ҡарарын кем боҙа алыр? Һуҙған ҡулын кем туҡтатып ҡалыр?

Алланың пелештиҙәрҙе язалаясағы

²⁸ Ахаз батша үлгән йылды шундай әүлиәлек булды:

²⁹ «Эй Пелешеҫ иле, һине туҡмаған таяҡ һынды тип ҡыуанма, Сөнки йылан тамырынан ҡара йылан сығыр. Уның тоҡомо оса торған ағыулы йылан булыр.

³⁰ Ул сағында ярлының иң ярлыһы ла ашап туйыр, Хәйерселәр рәхәтләнеп йәшәр. Әммә һеҙҙең зат-зәүерҙе аслыҡтан ҡоротасаҡмын, Иҫән ҡалғандарығыҙ ҙа үлтерелер.

³¹ Эй ҡапҡалар, үкһеп-үкһеп илағыҙ! Эй ҡала, буҫлығып-буҫлығып иңрә! Эй Пелешеҫ иле, ҡурҡыштан ҡалтырап тор. Сөнки төньяҡтан төтөн болото ағыла, Дошман ғәскәрҙәре сафтарын боҙмай атлай».

³² Ул ҡәүемдең илселәренә ниндәй яуап бирелер? «Раббы Сиондың нигеҙен нығытты, Халҡының фәҡирҙәре шунда һыйыныр».