ІІ Батшалар 22 - Изге Яҙма

Дауыттың маҡтау йыры

¹ Раббы Дауытты бөтә дошмандарынан һәм Шаулдың ҡулынан ҡотҡарған көндө, Дауыт Раббыға бағышлап йыр башҡарҙы.

² Ул былай тине: «Раббы – ҡаям минең, ҡәлғәм, йолоп алыусым.

³ Аллам – ҡаям һәм мин Унда ышыҡ табам; Ул – ҡалҡаным, ҡотҡарыусы ҡөҙрәтем, Ҡурсалаусым, һыйынысым, Һин мине залимдарҙың ҡулынан йолоп алдың!

⁴ Маҡтауға лайыҡ Раббымды саҡырырмын, Дошмандарымдан мин ҡотолормон.

⁵ Ҡамап алды мине үлем тулҡындары, Һәләкәт ташҡыны баштан ашты,

⁶ Үлеләр донъяһының сынйырҙары сырманы мине, Алда ҡоролған әжәлдең тоҙаҡтары.

⁷ Раббыға хәсрәт уртаһынан ялбарҙым, Алламдан ярҙам һораным. Ҡорамынан ауазыма ҡолаҡ һалды, Барып етте Уға зарым.

⁸ Раббының асыуы ялҡынланды: Шул саҡ ер йөҙө сайҡалды ла тетрәне, Күктәрҙең нигеҙҙәре һелкенде.

⁹ Танау тишектәренән төтөн урғылды, Ауыҙынан ялмаусы ялҡын бөркөлдө, Әйләнәһендә осҡон сәсрәне.

¹⁰ Аушайтты ла күк ҡабағын, килеп төштө, Аяҡ аҫты тома ҡараңғылыҡ ине.

¹¹ Раббы бер кирубҡа менеп осто, Елдең ҡанаттары өҫтөндә күренде.

¹² Ҡараңғылыҡҡа сорналып, Ямғыр болоттарынан Үҙенә сатыр ҡорҙо.

¹³ Хозурындағы балҡыштан Баҙлап утлы ҡуҙҙар яуҙы.

¹⁴ Күктәрҙән күкрәне Раббы, Юғарыларҙан Юғары ауаз һалды,

¹⁵ Уҡ атып, дошмандарын туҙҙырҙы, Йәшен йәшнәтеп, уларҙы тар-мар итте.

¹⁶ Раббының дәһшәтле ауазынан, Танауы бөркөгән һулышынан Диңгеҙ тәрәнлектәре күренде, Донъяның нигеҙҙәре асылды.

¹⁷ Раббы юғарынан ҡул һондо ла мине тотто; Тәрән һыуҙарҙан күтәреп алды.

¹⁸ Ҡеүәтле дошмандан азат итте, Минән күпкә көслө булһалар ҙа, Күрә алмаусыларҙан ҡотҡарҙы.

¹⁹ Бәлә көнөмдә улар ҡаршыма төшкәйне, Әммә Раббы миңә терәк булды.

²⁰ Ул мине иркенлеккә сығарҙы, Күңеленә хуш килгәнемә күрә ҡотҡарҙы.

²¹ Тәҡүәлегемә күрә әжерен бирә Раббы, Ғәмәлдәремдең сафлығына күрә бүләкләй.

²² Сөнки мин Раббының юлын тотам, Алламдан йөҙ бороп, яманлыҡ ҡылмам.

²³ Уның ҡарарҙарын күҙҙә тотам, Ҡанун-ҡағиҙәләренән тайпылманым.

²⁴ Ҡаршыһында керһеҙ баҫып торам, Гонаһ ҡылыуҙан һаҡландым.

²⁵ Раббы минең тәҡүәлегемдең әжерен бирҙе, Хозурында пак булғанымдың хаҡын ҡайтарҙы.

²⁶ Тоғроларға Һин тоғролоҡ күрһәтәһең, Камилдар менән камилһың.

²⁷ Ғәмәлдәрең пак Һинең пактарға. Мәкерлеләр менән хәйләкәрһең.

²⁸ Иҙелгән бәндәләреңде ҡотҡараһың, Ҡарашың менән тәкәбберҙең башын эйҙерәһең.

²⁹ Йә Раббым, Һин минең шәмсырағым. Раббы минең ҡараңғылығымды яҡтырта.

³⁰ Һинең менән мин ғәскәргә ҡаршы барам, Аллам менән диуарҙарҙы ашам.

³¹ Алланың юлы камил. Раббының һүҙе иретеп таҙартылғандай саф. Ул – Үҙенә һыйынғандар өсөн ҡалҡан.

³² Раббынан башҡа тағы ла алла бармы? Аллабыҙҙан башҡа бармы һыйыныр ҡаябыҙ?

³³ Алла минең ныҡлы ҡәлғәм, Ул минең өсөн камил юл аса.

³⁴ Аяҡтарымды боландыҡылай етеҙ итә. Түбәләрҙә мине тотороҡло итә.

³⁵ Ҡулымды һуғыш һөнәренә өйрәтә – Беләгем баҡыр йәйәне бөгә ала.

³⁶ Ҡотҡарыусы ҡалҡан бирҙең миңә, Ярҙамың мине мәртәбәле итә.

³⁷ Һин аҙымдарымды киңәйтәһең, Шуға күрә хәлһеҙләнмәҫ аяҡтарым.

³⁸ Дошмандарымды эҙәрләп ҡырҙым. Тар-мар итмәйенсә боролманым.

³⁹ Уларҙы иҙә туҡманым, бүтән ҡалҡа алманылар, Табан аҫтында аунап ҡалдылар.

⁴⁰ Алыш өсөн ҡеүәт менән билем быуҙың, Ҡаршы баш ҡалҡытҡандарҙы аяҡ аҫтыма бырғаның.

⁴¹ Дошмандарҙы арҡалары менән борҙоң, Миңә үс тотоусыларҙы тар-мар иттем.

⁴² Инәлделәр, әммә ҡотҡарыусы табылманы; Раббыны саҡырҙылар, Ул яуап ҡайтарманы.

⁴³ Ерҙәге саң-туҙан һымаҡ уларҙы борҡоттом, Урам бысрағы ише иҙгеләп тапаланым.

⁴⁴ Һин мине халҡымдың фетнәләренән ҡотҡарҙың, Ҡәүемдәргә башлыҡ итеп һаҡланың, Үҙем белмәгән халыҡтар миңә хеҙмәт итә.

⁴⁵ Яттар алдымда яҡшатланалар, Тауышымды ишетеү менән буйһоналар.

⁴⁶ Йөрәктәре тетрәп, ҡалтырашып, Ҡәлғәләренән сығалар.

⁴⁷ Раббы тере! Һыйынған Ҡаям мөбәрәк булһын! Ҡотҡарыусы ҡаям – Аллам Күктәргә күтәрелеп ҙурланһын!

⁴⁸ Минең өсөн үс алыусы Аллам, Халыҡтарҙы миңә буйһондорған,

⁴⁹ Мине дошмандарымдан ҡотҡарған. Һөжүм итеүселәрҙән өҫтөн сығарған, Залим әҙәмдең ҡулынан йолоп алған.

⁵⁰ Шуға ят ҡәүемдәр араһында Һине данлармын, йә Раббым, Исемеңә мәҙхиә йырлармын.

⁵¹ Үҙе ҡуйған батшаға Ул бөйөк еңеүҙәр бирә, Үҙенең мәсихе – Дауытҡа һәм тоҡомона Мәңгелек тоғро мөхәббәтен күрһәтә».