Йермеяһ 23 - Изге Яҙма

Киләсәккә өмөт

¹ – Көтөүемдәге ҡуйҙарымды һәләк иткән һәм таратҡан көтөүселәргә – ҡайғы! – тип белдерә Раббы. –

² Шуға күрә Үҙенең халҡын көткән көтөүселәргә Исраил Аллаһы Раббы былай ти: «Һеҙ малдарымды тарҡатып ҡыуып ебәрҙегеҙ, ҡуйҙарымды ҡараманығыҙ. Ә хәҙер Мин һеҙҙе ҡарайым, яуыз ғәмәлдәрегеҙ өсөн язалайым, – тип белдерә Раббы. –

³ Унан һуң ҡуйҙарымдың ҡалғанын, Үҙем ҡыуып ебәргән бөтә илдәрҙән йыйып алып, утлауҙарына кире ҡайтарырмын. Унда үрсерҙәр һәм ишәйерҙәр.

⁴ Уларға хәстәрлекле көтөүселәр ҡуйырмын. Башҡаса улар ҡурҡмаҫ, өркмәҫ һәм юғалмаҫ, – тип белдерә Раббы».

⁵ «Бына шундай көндәр килә, – тип белдерә Раббы, – Дауыт нәҫеленән тоғро бер Үҫенте үҫтерермен. Ул аҡыл менән идара итер, Ерҙә ғәҙел хөкөм һәм дөрөҫлөк урынлаштырыр батша буласаҡ.

⁶ Уның дәүерендә Йәһүҙә ҡотҡарылыр, Исраил имен-аман ғүмер итер. Уны: „Раббы – беҙҙең тоғро ҡотҡарыусыбыҙ!“ – тип атарҙар».

⁷ – Бына шундай көндәр килә, – тип белдерә Раббы, – кешеләр ант иткәндә «Исраил халҡын Мысырҙан алып сыҡҡан тере Раббы Үҙе шаһит!» тип әйтмәҫ.

⁸ Инде улар: «Исраил халҡын төньяҡтағы илдән һәм ҡайҙа ҡыуған, шул ерҙәрҙән кире алып сыҡҡан тере Раббы шаһит!» – тип ант итә башлар. Ул ваҡытта улар үҙ тупраҡтарында йәшәр.

Ялған пәйғәмбәрҙәр тураһында

⁹ Пәйғәмбәрҙәр тураһында уйлап, Күкрәгемдә йөрәгем өҙгөләнә! Бөтә һөйәктәрем ҡалтырана; Раббының арҡаһында, Уның мөҡәддәс һүҙҙәре арҡаһында Мин, иҫерек бер кешегә оҡшап, Шараптан еңелгән әҙәм һымаҡ ҡалдым.

¹⁰ Был ер зинасылар менән тулып китте, Ләғнәт арҡаһында ул йәш түгә, Ҡороп ҡалған далалағы көтөүлектәр. Бәндәләр яуызлыҡ юлына баҫҡан, Уларҙың көстәре – ғәҙелһеҙлек.

¹¹ «Пәйғәмбәр ҙә, ҡаһин да аллаһыҙ, Хатта йортомда ла ҡәбәхәтлек ҡылғандарын күрҙем, – тип белдерә Раббы. –

¹² Шуға йөрөгән юлдары ҡараңғы, тайғаҡ булыр. Улар шунда ҡыуылырҙар һәм ҡоларҙар; Сөнки яза йылында уларҙың Баштарына ҡаза ебәрәм, – тип белдерә Раббы. –

¹³ Самария пәйғәмбәрҙәре араһында Ерәнгес бер нәмә күрҙем: Улар Бәғел исеменән пәйғәмбәрлек итте, Халҡымды юлдан яҙҙырҙы.

¹⁴ Әммә Йәрүсәлим пәйғәмбәрҙәре араһында Бынан да ҡурҡынысырағын күрҙем: Улар зина ҡыла, ялған эсендә йәшәй; Яуызлыҡты һис кем ташламаһын өсөн Залимдарға ҡеүәт бирәләр. Минең өсөн улар – Содом кеүек, Йәрүсәлим халҡы Ғамора һымаҡ булды».

¹⁵ Шуға күрә Күк ғәскәрҙәре Раббыһы пәйғәмбәрҙәр тураһында былай ти: «Уларға әрем ашатам, ағыулы һыу эсерәм; Сөнки Йәрүсәлим пәйғәмбәрҙәренән Илдә аллаһыҙлыҡ таралды».

¹⁶ Күк ғәскәрҙәре Раббыһы былай ти: «Һеҙгә пәйғәмбәрлек иткән пәйғәмбәрҙәрҙең Әйткәндәренә ҡолаҡ һалмағыҙ. Улар һеҙҙе юҡҡа өмөтләндерәләр. Раббының ауыҙынан сыҡҡанды түгел, Үҙҙәренең уйҙырмаларын һөйләйҙәр.

¹⁷ Мине һанламағандарға бер туҡтауһыҙ: „Раббы әйтте: ‘Бөтәһе лә яҡшы буласаҡ’“, – тиҙәр. Тиҫкәре булмыштары буйынса эшләгәндәргә: „Башығыҙға бәлә-ҡаза килмәйәсәк“, – тип әйтәләр.

¹⁸ Әммә уларҙың ҡайһыһы Раббы кәңәшмәһендә ҡатнашҡан? Кем күргән, кем Уның һүҙен ишеткән? Ҡайһыһы диҡҡәт менән тыңлаған?»

¹⁹ Бына Раббының ажарлы ғәрәсәте күтәрелде! Ул, ҡойондай өйрөлөп, Яуыздарҙың башына төшәсәк.

²⁰ Күңелендәге ниәтен ғәмәл ҡылмайынса, Уны ахырына тиклем еткермәйенсә, Раббының асыуы ҡайтмаясаҡ. Киләсәк көндәрҙә һеҙ быны аңларһығыҙ.

²¹ «Был пәйғәмбәрҙәрҙе Мин ебәрмәнем, Улар үҙҙәре сабышып килгән. Мин уларға өндәшмәнем, Үҙҙәре пәйғәмбәрлек иттеләр.

²² Әгәр ошо пәйғәмбәрҙәр кәңәшмәмдә ҡатнашһалар, Һүҙҙәремде халҡыма белдерерҙәр, Уларҙы яман юлдарынан, яуыз эштәренән тыйырҙар ине.

²³ Әллә Мин яҡында ғына Алламы? – тип белдерә Раббы. – Мин алыҫта Алла түгелменме?

²⁴ Берәйһе Мин күрмәҫлек урынға боҫа аламы? Күк менән ер тултырып торған Мин түгелме ни?» – тип белдерә Раббы.

²⁵ – Минең исемемдән ялған пәйғәмбәрлек итеүселәрҙең һөйләгәндәрен ишеткәнем бар Минең: «Мин бер төш күрҙем, мин төш күрҙем!» – тиҙәр улар.

²⁶ Ҡасанға тиклем дауам итер был? Ялғанды, үҙҙәренең күңелендәге уйҙырманы таратҡан был пәйғәмбәрҙәрҙең аҡылы бармы икән?

²⁷ Бәғел арҡаһында ата-бабалары исемемде онотҡан кеүек, бер-береһенә төштәрен һөйләп, халҡымдан исемемде онотторорға теләйҙәр улар.

²⁸ Әгәр пәйғәмбәр төш күргән икән, уны төшө итеп һөйләһен, ә кемгә һүҙемде ебәргәнмен икән, уны тоғро итеп еткерһен, – тип белдерә Раббы. – Кәбәк менән саф бойҙайҙың ниндәй уртаҡлығы бар?

²⁹ Минең һүҙем – ялҡын, – тип белдерә Раббы. – Ҡаяларҙы селпәрәмә иткән балға ул!

³⁰ Шуға күрә һүҙҙәремде бер-береһенән урлаған пәйғәмбәрҙәргә ҡаршы Мин, – тип белдерә Раббы. –

³¹ Эйе, телдәренә нимә килә, шуны һөйләп, «Был – Раббы һүҙе!» тигән пәйғәмбәрҙәргә ҡаршы Мин! – тип белдерә Раббы. –

³² Бына, Мин уйҙырма төштәрен һөйләгән пәйғәмбәрҙәргә ҡаршымын! – тип белдерә Раббы. – Улар үҙҙәренең ялғандары һәм мәғәнәһеҙлектәре менән халҡымды юлдан яҙҙыра. Уларҙы Мин ебәрмәнем, уларға бойороҡ бирмәнем. Уларҙың был халыҡҡа бер ниндәй ҙә файҙалары юҡ, – тип белдерә Раббы. –

³³ Эй Йермеяһ, был халыҡ араһынан берәйһе, пәйғәмбәр йәки ҡаһин һинән: «Раббы беҙгә был хәбәрҙе ебәреп, нимә йөкмәтмәксе икән?» – тип һораһа: «Раббы: „Һеҙ үҙегеҙ Миңә йөк. Мин һеҙҙе алып ташлаясаҡмын!“ – тип белдерә», – тиерһең.

³⁴ Әгәр пәйғәмбәр, ҡаһин йәки башҡа берәйһе «Раббының хәбәре беҙгә йөк булды» тип әйтһә, Мин ул кешене бөтә ғаиләһе менән язалаясаҡмын.

³⁵ Һеҙ бер-берегеҙгә: «Раббы нимә тип яуап бирҙе?» йәки: «Раббы нимә тип һөйләне?» – тип әйтегеҙ.

³⁶ Бынан кире «Раббының йөгө» тигән һүҙҙе ауыҙығыҙға ла алмағыҙ, сөнки һәр кемдең үҙенең һүҙе – үҙенә йөк. Бының менән һеҙ тере Алланың, Күк ғәскәрҙәре Раббыһының – үҙ Аллағыҙҙың һүҙҙәрен боҙаһығыҙ.

³⁷ Һеҙ пәйғәмбәрҙән: «Раббы һиңә нимә тип яуап ҡайтарҙы?» йәки «Раббы һиңә нимә һөйләне?» – тип һорарға тейешһегеҙ.

³⁸ Әгәр ҙә һеҙ әйткәнемә ҡарамайынса: «Раббының йөгө» тураһында һүҙ ҡуҙғатһағыҙ, Мин әйтмәҫкә ҡушҡан һүҙҙәрҙе һөйләгән өсөн

³⁹ һеҙҙе бөтөнләйгә онотормон, һеҙҙән дә, һеҙгә һәм ата-бабаларығыҙға биргән ошо ҡаланан да ваз кисермен,

⁴⁰ һеҙҙе мәңгелек хурлыҡҡа, мәсхәрәгә дусар итермен, һәм улар онотолмаҫ.