Йермеяһ 18 - Изге Яҙма

Көршәксе һәм балсыҡ

¹ Йермеяһҡа Раббы һүҙе булды:

² – Тор ҙа көршәксенең өйөнә бар, һүҙемде шунда әйтермен.

³ Мин көршәксенең өйөнә барҙым. Ул көршәк яһай торған түңәрәге артында эшләй ине.

⁴ Ҡулында әүәләгән һауыты боҙолғайны, көршәксе был балсыҡтан үҙе теләгән икенсе һауытты яһаны.

⁵ Миңә Раббы һүҙе булды:

⁶ – Эй Исраил халҡы, ошо көршәксе эшләгәнде Мин дә һеҙҙең менән эшләй алмайыммы ни? – тип белдерә Раббы. – Һеҙ ҙә Минең ҡулымда көршәксе ҡулындағы балсыҡ кеүек бит, эй Исраил нәҫеле!

⁷ Ҡайһы берҙә ниндәйҙер ҡәүем йәки батшалыҡ тураһында, йолҡоп ташлайым, емерәм, һәләк итәм, тип әйтәм дә,

⁸ Мин иҫкәрткән ул ҡәүем яуыз ҡылығын ташлаһа, Мин уларҙың башына һәләкәт килтереү ниәтемдән баш тартам.

⁹ Ҡайһы берҙә ниндәйҙер ҡәүем йәки батшалыҡ тураһында, нығытам һәм тамырландырам, тип әйтәм дә,

¹⁰ ул халыҡ Минең алдымда яуызлыҡ ҡылһа йәки әйткәндәремә ҡолаҡ һалмаһа, Мин ниәтемдән ҡайтам, уға яҡшылыҡ ҡылыуҙан баш тартам.

¹¹ Инде Йәһүҙә халҡына һәм Йәрүсәлимдә йәшәүселәргә иғлан ит, Раббы былай ти: «Һеҙҙең өҫкә бәлә ебәрергә әҙерләнгән, һеҙгә ҡаршы ниәт ҡорған көршәксе Мин! Һәр берегеҙ яман юлығыҙҙы ташлағыҙ, тормошоғоҙҙо һәм ғәмәлдәрегеҙҙе төҙәтегеҙ!»

¹² Әммә улар: «Бушты һөйләмә! Үҙебеҙ теләгәнсә йәшәйбеҙ, яуыз йөрәктәребеҙҙең тиҫкәрелеге буйынса эшләйбеҙ», – тип яуап ҡайтарыр.

¹³ Шуға күрә Раббы былай ти: «Ҡәүемдәр араһында һораштырығыҙ, Бындай хәлде берәйһенең ишеткәне бармы? Ғиффәтле ҡыҙ Исраил ерәнгес бер эш ҡылды.

¹⁴ Ливандың ҡаялы түбәләрендәге ҡар ирерме? Һалҡын һыулы тау йылғалары киберме?

¹⁵ Ә халҡым Мине онотто, Бер яраҡһыҙ боттарға хуш еҫ төтәтә! Был илаһтар уны абындырҙы, Боронғо юлдарынан тайпылтып, Һуҡмаҡтарҙан, тапалмаған юлдан алып китте.

¹⁶ Шул арҡала илен ҡот осҡос хәлгә ҡалдырҙы, Мәңгелек хурлыҡҡа дусар итте. Үткән-һүткән һәр кем дәһшәткә төшөп, Аптырап баш сайҡаясаҡ.

¹⁷ Уларҙы көнсығыштан иҫкән ел һымаҡ Дошмандары алдында һибеп ташлармын. Баштарына афәт төшкән көндә Йөҙөм түгел, һыртым менән боролормон».

Йермеяһҡа ҡаршы мәкер ҡороу

¹⁸ Шунан ҡайһы бер кешеләр: – Әйҙәгеҙ, Йермеяһҡа ҡаршы мәкер ҡорайыҡ! – тинеләр. – Беҙҙә ҡанун өйрәтәсәк ҡаһиндар, өгөт-нәсихәт бирәсәк аҡыл эйәләре, һүҙ әйтәсәк пәйғәмбәрҙәр бер ваҡытта ла бөтәһе түгел. Әйҙәгеҙ, уны телебеҙ менән еңәйек, уның бер һүҙенә лә ҡолаҡ һалмайыҡ.

¹⁹ Тыңла мине, Раббы, Дошмандарымдың әйткәнен ишет!

²⁰ Яҡшылыҡҡа ҡаршы яуызлыҡ эшләйҙәрме ни? Иҫеңдәме, мин алдыңда тороп, Улар өсөн Һиңә ялбарғайным, Уларҙы асыуыңдан ҡурсалағайным, Әле улар миңә соҡор ҡаҙҙы.

²¹ Улай икән, балаларын аслыҡҡа дусар ит, Ҡылыс йөҙөнә ташла. Ҡатындары баланан яҙһын, тол ҡалһын. Ир-аттары үләттән ҡырылһын, Егеттәр яуҙа ҡылыстан һәләк булһын.

²² Көтмәгәндә өҫтәренә баҫҡынсылар ебәргәнеңдә Өйҙәрендә иңрәү яңғыраһын! Сөнки улар мине тотмаҡ булып соҡор ҡаҙҙы, Аяғымды тоҙаҡҡа эләктермәксе булды.

²³ Мине үлтерер өсөн мәкер ҡорҙолар, Быны Һин беләһең, Раббы. Уларҙың енәйәттәрен ярлыҡама, Гонаһтарына күҙ йомма. Асыуланып язаңды бир: Һинең алдыңда ҡолап ятһындар.