Йермеяһ 10 - Изге Яҙма

Раббы – берҙән-бер хаҡ Алла

¹ Раббының һеҙгә әйткән һүҙҙәренә ҡолаҡ һал, эй Исраил халҡы!

² Раббы былай ти: «Башҡа ҡәүемдәрҙең юлын ҡыумағыҙ, Күктәге улар өрккән билдәләрҙән ҡурҡмағыҙ.

³ Ул халыҡтарҙың йолалары – буш нәмә: Урманда ағас ҡырҡалар, Балта оҫтаһы түмәрҙе юна.

⁴ Шунан алтын-көмөш менән матурлайҙар, Ҡыймылдамаһын өсөн ҡаҙаулап ҡағалар.

⁵ Боттары хас та ҡыяр баҡсаһындағы ҡарасҡы – Һөйләшә алмайҙар; Уларҙы күтәреп йөрөтөргә кәрәк, Сөнки үҙҙәре атлай алмай. Ҡурҡмағыҙ уларҙан, Зыян ҡылырға хәлдәренән килмәй уларҙың, Әммә яҡшылыҡ та эшләй алмайҙар».

⁶ Эй Раббы, Һиңә тиңе юҡ! Һин бөйөкһөң, Һинең исемең оло һәм ҡөҙрәтле.

⁷ Эй халыҡтар Батшаһы, Һинән ҡурҡмаған берәйһе бармы? Һин быға лайыҡһың. Ҡәүемдәрҙең барса аҡыл эйәләре араһында, Бөтә батшалыҡтарҙа Һиңә оҡшашы юҡ!

⁸ Улар алйот һәм аңралар. Мәғәнәһеҙ боттарҙан нимә өйрәнмәк кәрәк? Улар бит ағастан яһалған!

⁹ Таршиштан – сүкелгән көмөш, Уфаздан алтын алып киләләр. Балта оҫтаһы менән көмөшсө яһағанды Зәңгәр һәм ҡарағусҡыл ҡыҙылға кейендерәләр, Барыһы – егәрле оҫталар эше.

¹⁰ Әммә Раббы – хаҡ Алла! Ул – тере Алла, мәңгелек Батша. Асыуланғанында ер тетрәнә, Халыҡтар сыҙамай ярһыуына.

¹¹ Халыҡтарға былай тип әйтегеҙ: – Күк менән ерҙе бар ҡылмаған илаһтар ер йөҙөнән һәм күк аҫтынан юҡ буласаҡ.

¹² Раббы Үҙенең ҡөҙрәте менән ерҙе яратты, Аҡылы менән ғаләмде ҡорҙо, Зиһене менән күктәрҙе йәйҙе.

¹³ Уның күкрәүенән күктәге һыуҙар шаулай, Ер сигенән болоттар күтәрә. Ямғыр өсөн йәшенен йәшнәтә, Келәттәренән елдәр сығара.

¹⁴ Уның алдында бар әҙәм – аҡылһыҙ һәм наҙан; Һәр көмөшсө боттары менән оятҡа ҡала, Яһаған һындары ялған, Уларҙың өнө-тыны юҡ.

¹⁵ Һис файҙаһыҙ, көлкө нәмә улар, Язаланған мәлдә юҡҡа сығасаҡтар.

¹⁶ Улар кеүек түгел Яҡуптың Өлөшө, Сөнки Ул – бөтәһен дә бар ҡылыусы, Ә Исраил халҡы – Уның биләмәһе, Уның исеме Күк ғәскәрҙәре Раббыһы!

Һөргөнгә ҡыуылыу

¹⁷ Эй ҡамауҙа ултырған Йәрүсәлим халҡы! Әйберҙәреңде ерҙән йыйнап ал!

¹⁸ Раббы былай ти: «Мин был юлы ошо ерҙә йәшәүселәрҙе Һапҡы менән алып бырғайым. Уларға бәлә килтерәм, тойһондар, Дошмандары уларҙы тотоп алһын».

¹⁹ Ҡайғы миңә, ауыр яраларым! Һыҙланыуым үҙәгемә үтә. Әммә әйттем: «Был минең хәсрәтем, Мин уға сыҙарға тейешмен».

²⁰ Сатырым йығылған, бауҙары өҙөлгән; Балаларым китте, улар юҡ булды. Сатырымды торғоҙоусы, Япмаларын ҡороусы ҡалманы.

²¹ Халыҡтың көтөүселәре алйот, Улар Раббынан кәңәш һорамай. Шуға күрә эштәре уңыш ҡаҙанмай, Бөтә көтөүҙәре таралды.

²² Тыңлағыҙ! Бер хәбәр килә! Төньяҡ илдән оло шау-шыу күтәрелә! Ул Йәһүҙә ҡалаларын бушлыҡҡа, Сүл бүреләре төйәгенә әйләндерәсәк.

²³ Эй Раббы, мин беләм, Әҙәм затының яҙмышы үҙенән тормай, Аҙымдары үҙ ихтыярында түгел.

²⁴ Мине асыу менән түгел, Ғәҙеллек менән Һин төҙәт, Раббы, Юҡһа мине һәләк итерһең.

²⁵ Асыуыңды Һине танымаған ҡәүемдәргә, Исемең менән саҡырмаған ҡәбиләләргә түк. Сөнки улар Яҡуп нәҫеленең башын ашаны, Уны тотош йоттолар, юҡ иттеләр, Төйәктәрен пыран-заран килтерҙеләр.