Әйүп 36 - Изге Яҙма

Әлиһуҙың дүртенсе телмәре: Ғазаптар һиңә бит бушҡа бирелмәгән

¹ Әлиһу былай тип дауам итте:

² «Бер аҙ сабыр ит – мин һиңә күрһәтермен, Алланы яҡлап тағы ла әйтәһем бар.

³ Фекер ебемде алыҫтан тағата башлайым, Яратыусымдың хаҡлығын иҫбатлайым.

⁴ Һис шөбһә юҡ, бер һүҙем дә ялған түгел; Алдығыҙҙа тороусының белеме камил.

⁵ Алла – ҡөҙрәтле! Ул һис кемде ситкә типмәй; Уның көсө һәм аҡылы бөйөк.

⁶ Ул залимдарҙың йәшәүенә юл ҡуймаҫ, Иҙелгәндәргә ғәҙеллек бирер.

⁷ Ул тәҡүәнән күҙен ситкә алмаҫ, Уны батшалар рәтендә тәхеткә ултыртыр, Мәңгелеккә юғары күтәрер.

⁸ Әгәр кешеләр бығауҙа булһа, Ҡайғы-хәсрәт менән сынйырланһа,

⁹ Уларға ҡылғандарын – енәйәттәрен, Артыҡ тәкәббер булып киткәндәрен белдерер.

¹⁰ Нәсихәтен ишеттерер өсөн ҡолаҡтарын асыр, Яуыз юлдарын ташларға бойорор.

¹¹ Әгәр тыңлаһалар, Уға хеҙмәт итһәләр, Ҡалған көндәрендә муллыҡта йәшәрҙәр, Йылдарын рәхәтлектә үткәрерҙәр.

¹² Тыңламаһалар, ҡылыстан һәләк булырҙар, Аҡыл ҡаҙанмай үлеп китерҙәр.

¹³ Аллаһыҙҙар асыуҙарын күңелендә һаҡлай, Үҙҙәрен язалағанда ла Алланан ярҙам һорамай.

¹⁴ Улар йәшләй генә үлеп ҡала, Ғүмерҙәре фәхеш ирҙәрҙеке һымаҡ ҡыҫҡа була.

¹⁵ Әммә Алла ғазапланғандарҙы ғазап аша ҡотҡарыр, Иҙелгәндәрҙең ҡолағын бәлә менән асыр.

¹⁶ Һине лә хәсрәт тырнағынан ҡотҡарыр, Ҡыҫындан иркенлеккә сығарыр ине, Өҫтәлең һый менән тулы булыр ине.

¹⁷ Әммә һин залимдарға тәғәйен хөкөмдө эҙләйһең; Хаҡ хөкөм яғаңдан бөрөп тотор.

¹⁸ Һаҡ бул, байлыҡ башыңды әйләндермәһен, Мул ришүәт үҙеңде юлдан яҙҙырмаһын.

¹⁹ Бар байлығың менән тырышлығың Һине бәләнән йолоп ала алырмы?

²⁰ Халыҡтарҙың ер йөҙөнән Юҡ ителәсәк төнөн теләмә.

²¹ Боҙоҡлоҡ юлына ҡайырылыуҙан һаҡлан, Ғазаптар һиңә бит бушҡа бирелмәгән.

²² Ҡара, Алланың ҡеүәте ни ҡәҙәрле бөйөк; Бармы тағы Уның һымаҡ остаз?

²³ Кем Уға нисек эшләргә кәрәклеген өйрәтер? Кем Уға: „Дөрөҫ эшләмәйһең“, – тип әйтә алыр?

²⁴ Уның йырҙарҙа маҡталған эштәрен ҙурларға онотма,

²⁵ Уның ғәмәлдәрен бар кеше күреп тора, Йыраҡтан ғына хайран ҡалып тамаша ҡыла.

²⁶ Эйе, Алланың бөйөклөгөн аңлап бөтөрлөк түгел, Уның йылдарының иҫәбе-һаны юҡ.

²⁷ Ул һыу тамсыларын бергә йыйып, Уларҙы ямғырға әйләндерә.

²⁸ Был тамсылар болоттарҙан тама, Кешеләрҙең өҫтөнә мул булып яуа.

²⁹ Болоттарҙың нисек йәйелгәнен, Сатырының нисек күкрәгәнен кем белә?

³⁰ Бына Ул тирәһендә йәшен йәшнәтә, Диңгеҙҙең тәрәнлектәрен ҡаплап ҡуя.

³¹ Шул рәүешле Ул халыҡтарға идара итә, Уларҙы мул ризыҡ менән тәьмин итә.

³² Ул йәшенде усында йәшереп тота; Уға ҡайҙа атырға бойора.

³³ Күкрәү Уның хаҡында белдерә, Хатта мал да Уның яҡынлашыуын һиҙә.