Әйтемдәре 7 - Изге Яҙма

¹ Улым! Минең һүҙемде тот, ҡушҡанымдан аслан сыҡма.

² Өгөтөмдө тотһаң, көн күрерһең; өйрәткәндәремде күҙеңдең алмаһы һымаҡ һаҡла.

³ Йөҙөк ише бармағыңа кей уларҙы, йөрәк таҡтаташына яҙып ҡуй.

⁴ Аҡылға әйт: «Һин – минең һеңлем!» зирәклекте «туғаным» тип ата.

⁵ Улар һине кеше ҡатынынан, татлы телле ят ҡатындан аралар.

⁶ Бер мәл тәҙрәнән ҡараһам, тәҙрә рәшәткәһе аша күҙ һалһам,

⁷ бер ҡатлы йәштәр төркөмө араһында иҫәр бер егет күҙгә салынды.

⁸ Ул урам буйлап килде лә, ирле ҡатын өйөнә табан йүнәлде –

⁹ эңер төшкәндә, төн ҡараңғылығына ышыҡланып.

¹⁰ Бына уның ҡаршыһына фәхишәләй кейенгән хәйләкәр ҡатын сыҡты.

¹¹ Өйөндә ултырып сыҙамаған, тотанаҡһыҙ, йөрөмтәл ҡатын ине ул.

¹² Бер урам ҡыҙыра, бер майҙанға сыға, мөйөш һайын ҡорбанын һағалап йөрөй.

¹³ Бына ул теге егетте ҡосаҡлап алды, уны үбә-үбә хаяһыҙ йөҙ менән:

¹⁴ «Татыулыҡ ҡорбаны килтерҙем, нәҙеремде бөгөн үтәнем.

¹⁵ Шуға күрә һине күрергә тип ҡаршы сыҡтым, һине эҙләгәйнем, бына, таптым.

¹⁶ Түшәгемә парсалы мысыр туҡымалары йәйҙем.

¹⁷ Хуш еҫле баҙыян бөрктөм түшәгемә, дәрсен менән йөҙйәшәр һирптем.

¹⁸ Кер, әйҙә, таң атҡансы мөхәббәттән илерербеҙ, һөйөп-һөйөлөп төнөбөҙҙө үткәрербеҙ.

¹⁹ Ирем өйҙә юҡ, алыҫ юлға сығып китте.

²⁰ Үҙе менән бер янсыҡ көмөш алды, ай тулғансы ҡайтып кермәҫ әле».

²¹ Алдап-йолдап уны ҡыҙыҡтырҙы, тәмле теле менән үҙ ауына эләктерҙе.

^22-23 Салыуға алып барылған үгеҙ һымаҡ, бауырын уҡ үтәнән үтә тишкәнгә тиклем, был ахмаҡ тоҙаҡҡа баҫа, йәненән яҙырын аңламайса, ауға табан осҡан ҡошсоҡ һымаҡ, уның артынан эйәрә.

²⁴ Эй уландарым, тыңлағыҙ мине, һүҙҙәремә ҡолаҡ һалығыҙ,

²⁵ күңелегеҙ ул ҡатындың юлына табан боролмаһын, уның һуҡмағына аслан аяҡ баҫмағыҙ.

²⁶ Сөнки ундай ҡатын күпме кешене ҡорбан итте, ни ҡәҙәр әҙәмдең башына етте.

²⁷ Уның өйө – үлеләр донъяһына юл, ҡәбергә алып төшә ул.