Әйтемдәре 14 - Изге Яҙма

¹ Аҡыллы ҡатын өй күтәрер, ахмаҡ ҡатын уны үҙ ҡулы менән емерер.

² Тура юлдан йөрөгән кеше Раббынан ҡурҡа, юлынан тайпылған кеше Уны һанға һуҡмай.

³ Ахмаҡтың һөйләнгәне – арт һанына ҡамсылыр, аҡыллының теле иһә – үҙе өсөн һаҡлыҡтыр.

⁴ Үгеҙ булмаған урында утлыҡса буш, әммә үгеҙе көслөнөң игене мул.

⁵ Ышаныслы шаһит ялғанламаҫ, ялған шаһиттың ауыҙынан алдаҡ ағылыр.

⁶ Мыҫҡылларға яратыусы әҙәм аҡыл эҙләһә лә таба алмаҫ, зирәккә белем анһат бирелер.

⁷ Ахмаҡтан йыраҡ тор – ауыҙынан мәғәнәле һүҙ ишетмәҫһең.

⁸ Зирәк кешенең аҡылы – үҙ юлын белеүҙә, Аҡылһыҙҙар ахмаҡлығы – уларҙың алдашыуында.

⁹ Ахмаҡтар гонаһ ҡорбанына көлөп ҡарар, намыҫлылар Раббының илтифатын ҡаҙаныр.

¹⁰ Йөрәк үҙ һағышын үҙе белә, шатлығын да яттар менән уртаҡлашмай.

¹¹ Ямандарҙың йорто емерелер, намыҫлыларҙың сатыры сәскә атыр.

¹² Ҡайһы бер юл тура булып тойолһа ла, ахыры үлемгә алып килә.

¹³ Көлгәндә лә ҡай сағында йөрәк һыҙлай, шатлыҡтың һуңында ҡайғы бар.

¹⁴ Аҙғын әҙәм үҙенең боҙоҡ юлының, яҡшы кеше игелегенең әжерен күрер.

¹⁵ Бер ҡатлы әҙәм һәр һүҙгә ышанып бара, зирәк кеше алдын-артын ҡарап йөрөй.

¹⁶ Аҡыллы әҙәм яманлыҡтан ҡурҡып тайшана, ә ахмаҡ, дыуамалланып, үҙенә ышана.

¹⁷ Дыуамал бәндә ахмаҡлыҡ эшләр, мәкерле әҙәм нәфрәткә дусар булыр.

¹⁸ Томана мираҫҡа ахмаҡлыҡ алыр, ә зирәктең тажы – ғилем булыр.

¹⁹ Ямандар – яҡшылар ҡаршыһында, яуыздар – тәҡүәләр алдында баш эйер.

²⁰ Ярлыны яҡындары ла ят күрә, байҙың дуҫтары күп була.

²¹ Яҡынын өнәмәгән – гонаһлы, ярлыға хәстәрлекле булған – бәхетле.

²² Яуызлыҡ ниәтләгән юлдан аҙашмаҫмы? Ә һөйөү һәм тоғролоҡ яҡшы ниәтлеләр менән булыр.

²³ Һәр тырыш хеҙмәт ҡаҙаныш килтерә, буш хәбәрҙән нужа тыуа.

²⁴ Аҡыл эйәләренең тажы – уларҙың байлығы, ахмаҡтар иҫәрлеге менән танылыр.

²⁵ Тоғро шаһит йәндәрҙе ҡотҡарыр, ялған шаһиттың ауыҙынан алдаҡ ағылыр.

²⁶ Раббынан ҡурҡыу – ныҡлы ҡалҡан, үҙеңде лә, затыңды ла һаҡлар.

²⁷ Раббынан ҡурҡыу – тормош шишмәһе, ул үлем тоҙағынан һаҡлай.

²⁸ Ишле халыҡ – батшаның шөһрәте, халҡының аҙлығы – хакимдың һәләкәте.

²⁹ Сабыр кеше – аҡылға бай, ҡыҙыу бәндә ахмаҡлығын арттырыр.

³⁰ Тыныс күңел – тәнгә сихәт, көнсөллөк һөйәктәрҙе серетә.

³¹ Ярлыны рәнйеткән – уның Яратыусыһын хурлаған, хәйерсене хәстәрләгән – Раббыны данлаған.

³² Яуыздың яманлығы үҙ башына төшөр, яҡшы кеше үлем сигендә лә ышыҡ табыр.

³³ Зирәклек аҡыл эйәһенең йөрәгендә оя ҡорор; хатта ахмаҡтар ҙа уны күрмәй ҡалмаҫ.

³⁴ Тәҡүәлек халыҡ өсөн – ҙурлыҡ, гонаһ иһә халыҡ өсөн – хурлыҡ.

³⁵ Аҡыл менән эш иткән хеҙмәтсе батшаның рәхмәтен ҡаҙаныр; хурлыҡлы эш ҡылыусы уның асыуына дусар булыр.