Зөлкифел 25 - Изге Яҙма

Ғаммон халҡына ҡаршы пәйғәмбәрлек

¹ Миңә Раббы һүҙе булды:

² – Эй әҙәм улы, йөҙөңдө Ғаммон халҡына табан бор, уларға ҡаршы пәйғәмбәрлек ит.

³ Ғаммон халҡына әйт: «Раббы Хакимдың һүҙен тыңлағыҙ! Раббы Хаким былай ти: Изге торлағым нәжесләнгәндә, Исраил иле тар-мар ителгәндә, Йәһүҙә халҡы һөргөнгә оҙатылғанда: „Әһә, яҡшы булды!“ – тигәйнегеҙ.

⁴ Шуға күрә Мин һине биләмә итеп көнсығыш халыҡтарына бирәм; арағыҙҙа сатырҙарын ҡороп, һинең ереңә төйәкләнерҙәр, емештәреңде ашарҙар, һөтөңдө эсерҙәр.

⁵ Рабба ҡалаһы дөйәләр өсөн көтөүлек булыр, Ғаммон ерен ваҡ мал аҙбары итермен. Шунда Минең Раббы икәнемде белерһегеҙ».

⁶ Раббы Хаким былай ти: «Исраилды мыҫҡыл итеп, бар күңелдән ҡыуана-ҡыуана ҡул сапҡаның һәм аяҡ тыпырҙатҡаның өсөн,

⁷ Мин дә һиңә ҡаршы ҡулымды күтәрәм, һине ҡәүемдәргә таларға бирәм. Һине халыҡтар иҫәбенән юҡ итәсәкмен, илдәр араһынан юйып ташлаясаҡмын, һәләк ҡыласаҡмын. Шунда Минең Раббы икәнемде белерһең».

Моавҡа ҡаршы пәйғәмбәрлек

⁸ Раббы Хаким былай ти: «Моав менән Сеғир халҡы: „Ҡарағыҙ, Йәһүҙә нәҫеленең башҡа ҡәүемдәрҙән бер айырмаһы ла юҡ!“ – тигән өсөн

⁹ Моавтың бер сигенән икенсе сигенә тиклем бөтә ҡалаларын, илдең күрке булған Бейт-Йешимоҫ, Бәғел-Меғон, Ҡиръяҫаимдан башлап, һаҡлауһыҙ ҡалдырасаҡмын.

¹⁰ Моавты ғаммондар менән бергә көнсығыш халыҡтарына биләмә итеп бирәсәкмен. Шулай итеп, Ғаммон халҡы ҡәүемдәр иҫәбендә башҡаса иҫкә алынмаҫ.

¹¹ Моавты хөкөм итәсәкмен. Шунда Минең Раббы икәнемде белерҙәр».

Эдомға ҡаршы пәйғәмбәрлек

¹² Раббы Хаким былай ти: «Эдом, Йәһүҙә халҡынан үс алып, ҙур ғәйеп эшләне.

¹³ Шуға күрә, – ти Раббы Хаким, – Мин дә ҡулымды Эдомға ҡаршы күтәрәсәкмен, кешеләрен дә, малдарын да юҡ итәсәкмен, илде бушлыҡҡа әйләндерәсәкмен. Темандан алып Деданға тиклем эдомдар ҡылыстан ҡырыласаҡ.

¹⁴ Эдомдан үсемде халҡым Исраилдың ҡулы менән аласаҡмын. Улар Эдомда Минең асыуым һәм нәфрәтем буйынса эш итәсәктәр. Эдом халҡы Минең үс ҡандырыуымды аңлаясаҡ», – тип белдерә Раббы Хаким.

Пелештиҙәргә ҡаршы пәйғәмбәрлек

¹⁵ Раббы Хаким былай ти: «Пелештиҙәрҙең үсе аяуһыҙ. Йөрәктәре нәфрәт менән тулы булғанға күрә, улар үс алдылар, сикһеҙ дошманлыҡ менән юҡ итергә маташтылар.

¹⁶ Шуға күрә, – ти Раббы Хаким, – пелештиҙәргә ҡаршы ҡулымды күтәрәм, керетиҙәрҙе юҡ итәм, диңгеҙ буйында йәшәгәндәренең иҫән ҡалғандарын һәләк ҡылам.

¹⁷ Ҡот осҡос язалар менән уларҙан үсемде алам. Үсемде алғас, улар Минең Раббы икәнемде белер».