Зөлкифел 24 - Изге Яҙма

Тутыҡҡан ҡаҙан

¹ Һөргөнөбөҙҙөң туғыҙынсы йылында, унынсы айҙың унынсы көнөндә миңә Раббы һүҙе булды:

² – Эй әҙәм улы, был көндө, бына ошо көндө яҙып ҡуй – Бабил батшаһы тап ошо көндө Йәрүсәлимде ҡамауға алды.

³ Был фетнәсел халыҡҡа мәҫәл һөйлә. Әйт уларға, Раббы Хаким былай ти: «Ҡаҙан аҫ. Ҡаҙан аҫ та һыу ҡой.

⁴ Ит һал, иң һәйбәт өлөшөн: Бото менән ҡалаҡ һөйәген, Бай һөйәктәрен тултыр.

⁵ Һарыҡтарҙың иң һимеҙен һайла. Ҡаҙан аҫтына ут тоҡандыр; Һөйәктәре таралғансы ҡайнат».

⁶ Шуға күрә Раббы Хаким былай ти: «Ҡан түккән ҡалаға ҡайғы! Тутыҡҡан һәм тутығы бөтмәгән ҡаҙанға һәләкәт! Йәрәбә ташлап тормай итенән бушат, Сығарып ырғыт киҫәк-киҫәк.

⁷ Ҡала эсендә ҡан ҡойолдо; Яланғас ҡая өҫтөнә түкте ҡанды, Туҙан менән булһа ла ҡапланырлыҡ урынға ла түкмәне.

⁸ Мин дә асыуымды тоҡандырыр, Үс алыр өсөн Уның ҡанын яланғас ҡаяға түктем, Әйҙә, күренеп торһон».

⁹ Шуға күрә Раббы Хаким былай ти: «Ҡан түккән ҡалаға ҡайғы! Мин дә усаҡ өсөн утын йыясаҡмын.

¹⁰ Утын өҫтә, ут тоҡандыр, Итте яҡшы итеп бешер. Ҡаҙанда ҡуйырғансы, Һөйәктәр көйөп бөткәнсе ҡайнат.

¹¹ Шунан буш ҡаҙанды ҡуҙға ултырт. Янһын, баҡыры ҡыҙһын. Бөтөн әшәкеһе көйөп бөтһөн; Юшҡыны юҡ булһын.

¹² Бөтә тырышлыҡтар бушҡа сыҡты. Ҡаҙандың юшҡыны таҙарманы. Хатта ут та бөтөрә алманы.

¹³ Әхлаҡһыҙлығың һине нәжесләне, Ни тиклем таҙартмайым, һаман нәжесһең. Асыуым түгелеп баҫылмайынса, Һис таҙарына алмаясаҡһың.

¹⁴ Мин, Раббы, әйттем быны. Әйткәнемде бойомға ашырыр ваҡыт етте, Эшләрмен, кире уйламам; Йәлләмәм, ҡыҙғанып тормам. Ҡыуған юлыңа, ҡылған ғәмәлдәреңә күрә хөкөм ителерһең», – тип белдерә Раббы Хаким.

Зөлкифелдең ҡатынының үлеме

¹⁵ Миңә Раббы һүҙе булды:

¹⁶ – Эй әҙәм улы, бер ауырыу ебәреп, күҙҙәреңдең ҡыуанысын тартып аласаҡмын. Әммә һыҡтама, илама, күҙҙәреңдең йәше түгелмәһен.

¹⁷ Эсеңдән генә һыҡта, үлгән кешең өсөн матәм йолаһын үткәрмә. Сәлләң менән ҡатаңды кей, йөҙөңдөң аҫҡы өлөшөн ҡаплама, йыназа икмәге ашама.

¹⁸ Мин иртәнсәк халыҡ менән һөйләштем, ә кискеһен минең ҡатыным үлде. Иртәгәһенә, миңә нисек бойоролған булһа, шулай эшләнем.

¹⁹ Халыҡ минән: – Ниңә былай эшләгәнеңдең мәғәнәһен беҙгә аңлатып бирә алмаҫһыңмы? – тип һораны.

²⁰ – Миңә Раббы һүҙе булды, – тип яуап бирҙем. –

²¹ Исраил халҡына әйтергә ҡушып, Раббы Хаким былай ти: «Ғорурлығығыҙҙы һәм көсөгөҙҙө, күҙҙәрегеҙҙең ҡыуанысы, күңелегеҙҙең йыуанысы булған Изге торлағымды нәжесләйәсәкмен. Һеҙ ҡалала ҡалдырған улдарығыҙ менән ҡыҙҙарығыҙ ҡылыстан үткәреләсәк.

²² Шунда әле Зөлкифел нимә эшләһә, һеҙ ҙә шуны эшләйәсәкһегеҙ: йөҙөгөҙҙөң аҫҡы өлөшөн ҡапламаясаҡһығыҙ, йыназа икмәген ашамаясаҡһығыҙ.

²³ Сәлләгеҙ – башығыҙҙа, ҡатағыҙ аяғығыҙҙа булыр. Йәш түкмәҫһегеҙ, иламаҫһығыҙ, бер-берегеҙ алдында ыңғырашып, ғәйебегеҙ арҡаһында һулырһығыҙ.

²⁴ Зөлкифел һеҙҙең өсөн билдә буласаҡ: ул нимә эшләй, һеҙ ҙә шуны эшләйәсәкһегеҙ. Ошолар бойомға ашҡас, Минең Раббы Хаким икәнемде белерһегеҙ».

²⁵ Ә һиңә килгәндә, эй әҙәм улы, уларҙың һыйынысын, һөйөнөсөн һәм данын, күҙҙәренең ҡыуанысын, күңелдәренең йыуанысын, улдарын һәм ҡыҙҙарын тартып алған көнөмдә,

²⁶ шул көндө һинең яныңа ҡасып ҡотолған берәү килер. Ул булған ваҡиғаларҙы һиңә һөйләп бирер.

²⁷ Ана шул ҡасҡын янында телең асылыр. Һин уның менән һөйләшерһең, башҡаса өнһөҙ ҡалмаҫһың. Һин улар өсөн билдә булырһың. Шунда улар Минең Раббы икәнемде белер.