Зөлкифел 22 - Изге Яҙма

Йәрүсәлимдең гонаһтары

¹ Миңә Раббы һүҙе булды:

² – Ә һин, эй әҙәм улы, Йәрүсәлимде хөкөм итмәйәсәкһеңме ни? Ҡан түгеүсе был ҡаланы хөкөм итмәҫһеңме? Әйҙә, бөтә ерәнгес эштәрен уға белдер.

³ Әйт уға, Раббы Хаким былай ти: «Эй, үҙенең эсендә ҡан түгеп, һәләкәтен яҡынайтҡан, боттар яһап, үҙен нәжесләгән ҡала!

⁴ Түккән ҡаның арҡаһында ғәйепкә тарының, яһаған боттарың менән үҙеңде нәжесләнең һәм яза көнөңдө яҡынайттың, йылдарыңдың ахырына еттең. Шуға күрә һине ҡәүемдәргә мәсхәрәгә бирермен, бөтә илдәрҙең күҙ алдында көлкөгә ҡаласаҡһың.

⁵ Яманатлы, фетнә тулы ҡала, яҡындағылар ҙа, йыраҡтағылар ҙа һине мыҫҡыл итер.

⁶ Һиндәге Исраил хакимдары үҙҙәренең көсөн файҙаланып ҡан түкте.

⁷ Һиндә ата менән әсәне хурлайҙар, килмешәкте рәнйетәләр, етем менән тол ҡатынды ҡыйырһыталар.

⁸ Һин Минең изге әйберҙәремде һанға һуҡманың, шәмбе көндәремде боҙҙоң.

⁹ Яла яғыусыларың кеше ҡанын түгә. Тауҙарҙағы боттарға ҡорбан ителгән итте ашаусылар, әшәкелек эшләгәндәр,

¹⁰ аталарының ҡатындары менән ятҡандар, күрем ваҡытында ҡатындарын көсләгәндәр йәшәй һиндә.

¹¹ Берәүҙәр яҡынының ҡатыны менән аҙғынлыҡ ҡыла, икенселәр киленен нәжесләй, өсөнсөһө үҙенен ҡыҙ туғанын, атаһының ҡыҙын, мәсхәрәләй.

¹² Ришүәт өсөн кеше ҡанын түгәләр, бурысҡа аҡса биреп, уны арттырып алалар, хаҡһыҙ табыш алыр өсөн яҡындарын талайҙар, ә Мине иҫкә лә алмайҙар, – тип белдерә Раббы Хаким. –

¹³ Бына, Мин һин нахаҡ юл менән табыш алған, һинең эсеңдә ҡан түгелгән өсөн асыу менән усымды усыма һуғам.

¹⁴ Мин һиңә ҡаршы эш иткән көндәрҙә йөрәгең ҡалтырамаҫмы, ҡулдарыңдың хәле ҡалырмы? Мин, Раббы, әйттем быны һәм әйткәнемде бойомға ашырасаҡмын.

¹⁵ Мин һинең халҡыңды ҡәүемдәр араһына таратып ташлайым, төрлө илдәргә ҡыуып ебәрәм, һиндәге әшәкелектәргә сик ҡуям.

¹⁶ Ҡәүемдәрҙең күҙ алдында һинең халҡыңды хурлыҡҡа ҡалдырғанда, Минең Раббы булғанымды белерһең».

¹⁷ Миңә Раббы һүҙе булды:

¹⁸ – Эй әҙәм улы, Исраил нәҫеле Минең өсөн көмөштө иретеп таҙартҡандан һуң тороп ҡалған төпрә кеүек булды. Һәммәһе бергә тимерлек усағында ҡалған файҙаһыҙ төпрәгә – аҡ ҡурғаш, баҡыр, тимер һәм ҡара ҡурғаш ҡатнашмаһына – әйләнде.

¹⁹ Шуға күрә Раббы Хаким былай ти: «Бөтәгеҙ ҙә төпрә кеүек булғанығыҙ өсөн, һеҙҙе Йәрүсәлимдең уртаһына йыясаҡмын.

²⁰ Ут өрҙөрөп иретер өсөн көмөштө, баҡырҙы, тимерҙе, ҡара һәм аҡ ҡурғашты тимерлек усағына бергә һалған кеүек, Мин дә асыу һәм ярһыу менән һеҙҙе бергә йыям һәм иретәм.

²¹ Һеҙҙе йыям да асыуым ялҡыны менән өрәм. Ҡаланың уртаһында ирейәсәкһегеҙ.

²² Көмөш тимерлек усағында нисек ирей, һеҙ ҙә ҡала уртаһында шулай ирерһегеҙ. Шунда Мин Раббының һеҙгә асыуымды түккәнен белерһегеҙ».

²³ Миңә Раббы һүҙе булды:

²⁴ – Эй әҙәм улы, Исраилға әйт: «Асыу көнөндә таҙарынмаған, өҫтөнә ямғыр яумаған ер һин.

²⁵ Исраил хакимдары – ырылдап ҡорбанын йыртҡыслаған арыҫлан кеүек йәндәрҙе ҡыя, малды һәм хазиналарҙы тартып ала, ҡатындарҙы тол ҡалдыра.

²⁶ Ҡаһиндары Минең ҡанунымды боҙҙо, изге әйберҙәремде нәжесләне, хәрәм менән хәләлде айырманы, пак менән нәжес араһындағы айырманы өйрәтмәне, Минең шәмбе көндәремде һанға һуҡманы, һәм Мин улар араһында бысрандым.

²⁷ Ундағы башлыҡтар табышын йыртҡыслаған бүре шикелле: хаҡһыҙ табыш алыр өсөн кешеләрҙең ҡанын ҡоялар, йәнен ҡыялар.

²⁸ Пәйғәмбәрҙәре, уйҙырма күренмештәр күреп, ялған күрәҙәлек итеп, был ғәмәлдәрҙең өҫтөн һылап-шымартып ҡуя; Мин Раббы әйтмәгән хәлдә лә: „Раббы Хаким шулай ти“, – тип һөйләй.

²⁹ Ил халҡы бер-береһен иҙә, талай; ярлы менән мохтажды ҡыйырһыта, килмешәкте хаҡһыҙ рәнйетә.

³⁰ Араларында диуарҙы ҡалҡытырлыҡ, диуарҙың емерелеп төшкән урынында тороп, был илде һәләкәттән һаҡлап ҡалыу өсөн Минең ҡаршыма баҫырлыҡ кеше эҙләнем, әммә берәүҙе лә таба алманым.

³¹ Шуға күрә өҫтәренә асыуымды түгәсәкмен, ярһыуым менән яндырып юҡ итәсәкмен, ҡылғандарын үҙҙәренең баштарына төшөрәсәкмен», – тип белдерә Раббы Хаким.