Зәбүр 95 - Изге Яҙма

¹ Йырлағыҙ Раббыға яңы йыр! Йырла Раббыға, бар донъя!

² Йырлағыҙ Раббыға, исемен данлағыҙ, Беҙҙе нисек ҡотҡарғанын көн һайын һөйләгеҙ!

³ Шөһрәтен ҡәүемдәргә иғлан итегеҙ, Хикмәттәрен барса халыҡтарға еткерегеҙ.

⁴ Сөнки Раббы – бөйөк, сикһеҙ маҡтауға лайыҡ, Ул барса илаһтарҙан да дәһшәтлерәк.

⁵ Башҡа халыҡтарҙың илаһтары – боттар, Раббы иһә күктәрҙе бар ҡылған.

⁶ Дәрәжә һәм шөһрәт Уның хозурында, Изге торлағында – ҡеүәт һәм гүзәллек.

⁷ Эй халыҡтар, Раббыға лайыҡ хөрмәтте күрһәтегеҙ, Ғиззәтле, ҡөҙрәтле Раббыға хөрмәт күрһәтегеҙ!

⁸ Раббының данлы исемен ололағыҙ, Саҙаҡалар алып ихатаһына инегеҙ!

⁹ Ғәжәйеп изгелек эйәһе Раббыға сәждә ҡылығыҙ! Эй бөтә ер йөҙө, Уның хозурында ҡалтырап тор!

¹⁰ Ҡәүемдәргә: «Раббы – батша!» – тип иғлан итегеҙ. Донъя ныҡ итеп ҡоролған, ул ҡаҡшамаҫ. Раббы халыҡтарға хаҡ хөкөм ҡылыр.

¹¹ Һөйөнһөн күк, тантана итһен ер! Диңгеҙ һәм ундағы йән эйәләре шаулаһын!

¹² Ҡырҙар һәм ҡырҙа йәшәгәндәр ҡыуанһын! Урмандағы ағастар шатланып гөрләшһен

¹³ Раббы хозурында. Сөнки Ул килә, Ер йөҙөн хөкөм итергә килә. Ул донъяны Үҙенең хаҡлығына, Халыҡтарҙы тоғролоғона таянып хөкөм итер.