Зәбүр 92 - Изге Яҙма

¹ Раббы – батша! Ул ҡеүәтенә бөркәнеп, ҡөҙрәт менән билен быуған, Донъяны ҡаҡшамаҫлыҡ итеп ныҡ ҡорған.

² Тәхетең ҡаҡшамаҫлыҡ ҡуйылған әүәл-әүәлдәрҙән, Һин Үҙең – мәңгелектәнһең!

³ Йылғалар гөрләп аға, йә Раббы, Йылға һыуҙары шаулай, Гөрһөлдәй йылға һыуҙары.

⁴ Ташҡын һыуҙар гөрһөлдәүенән, Диңгеҙҙәрҙең шашҡын тулҡынынан Юғарылағы Раббы ҡөҙрәтлерәк.

⁵ Һинең күрһәтмәләрең хаҡтан-хаҡ, Раббы; Мөҡәддәслек – йортоңдоң биҙәге мәңгелеккә.