Зәбүр 91 - Изге Яҙма

¹ Мәҙхиә. Шәмбе көнө өсөн йыр.

² Эй Раббы, Һиңә шөкөраналар ҡылыу яҡшы, Эй Юғарыларҙан Юғары, исемеңде данлау яҡшы.

³ Йырлау яҡшы иртәнсәк мөхәббәтеңде, Иғлан ҡылыу яҡшы кистәрен тоғролоғоңдо.

⁴ Яҡшылыр быларҙы һөйләү көйгә һалып, Ун ҡыллы арфа һәм лира сиртә-сиртә!

⁵ Сөнки, йә Раббы, ғәмәлдәрең менән ҡыуандыраһың; Ҡулыңдың эштәренә һоҡланып йырлайым.

⁶ Ҡылғандарың ни ҡәҙәрле бөйөк, Раббы! Тәрәнлектән тәрән фекерҙәрең!

⁷ Ахмаҡ әҙәм быны белмәҫ, Алйоттоң аҡылы етмәҫ:

⁸ Залимдар сүп үләнеләй үрсеһә лә, Яуызлыҡ күкрәп сәскә атһа ла, Улар мәңгегә юҡҡа сығасаҡ.

⁹ Ә Һин мәңге бейек, Раббы!

¹⁰ Йә Раббы, дошмандарың мотлаҡ ҡырыласаҡ. Яуызлыҡ ҡылыусылар һәммәһе таралып бөтәсәк.

¹¹ Ә мине ҡырағай үгеҙ һымаҡ көслө иттең, Башыма саф зәйтүн майы һөрттөң.

¹² Дошмандарым йығылғанын күҙем күрер, Миңә һөжүм иткән яуыздарҙың Ҡолағанын ҡолағым ишетер.

¹³ Тәҡүә кеше хөрмә һымаҡ сәскә атыр, Ливандағы кедр ағасылай ҡалҡыр.

¹⁴ Раббы йортонда тамырланғандар, Аллабыҙ ихатаһында сәскә атыр.

¹⁵ Улар өлкәнәйгәс тә емешле, Һутлы һәм йәм-йәшел ҡаласаҡтар.

¹⁶ Улар әйтер: «Раббы хаҡ, Ул – ҡаям минең; Унда тамсы ла ғәҙелһеҙлек юҡ».